“เจ้าคุณนายเป็นเกย์อย่างนั้นเหรอ”คำถามนั้นทำให้เจ้าคุณนิ่งไปนานความกลัวแล่นเข้าจับใจเขาพยายามปฏิเสธเสียงสั่น
“มะ ไม่ ใช่หรอก นายเอาอะไรมาพูดอาตี้ อย่ามาพูดบ้าๆอย่างนี้นะ”อาตี้ยกยิ้มมุมปากสายตาคล้ายเสือคล้อยจ้องจับเหยื่อ เหยื่อที่แม้แต่คิดจะหนีก็ยังหนีไม่ได้
“แล้วนายจะอธิบายภาพนี้ยังไงล่ะ ไอ้โรคจิต”โทรศัพท์ที่วางบนโต๊ะปรากฏภาพของเขาที่กำลังสูดดมเสื้อกีฬาของอาทิตย์ด้วยท่อนล่างที่เปลือยเปล่าในขณะที่เขาช่วยตัวเอง ใบหน้าของเจ้าคุณซีดขาวราวกระดาษ เขาเงยหน้ามองไปที่อาตี้สายตาจ้องมองมาอย่างผู้ชนะ แววตาออกแววเย้ยหยัด
“คงไม่ต้องให้ฉันบอกหรอกนะว่า ไอ้คนที่กำลังชักว่าวพร้อมดมเสื้ออาทิตย์คนนี้เป็นใคร ใช่ไหมเจ้าคุณ”น้ำตาของเจ้าคุณคลอเต็มเบ้าตา ความกลัวแล่นเข้าสู่ใจ ถ้าหากว่าเรื่องนี้ถูกเปิดเผยออกไป ไม่ใช่แค่เพื่อนครู ที่มองเขาไม่เหมือนเดิม แม้นแต่คนดีอย่างอาทิตย์คงมองเขาเป็นไอ้ตัวโรคจิตไปด้วย และที่แย่ไปกว่านั้นคือถ้าเรื่องนี้เข้าถึงหูของแม่
เสียงของเขาสั่นๆบอกถามคนตรงหน้าว่า
“นายต้องการอะไร”อาตี้ยิ้มกว้าง พูดว่า
“อย่างน้อยนายก็ฉลาดพอที่จะยื่นข้อตกลง ถ้าไม่อยากให้เรื่องนี้กระจายไปทั่วโลกเรียนนายก็ต้อง”เขาเว้นวรรคไปนิดหนึ่งเจ้าคุณกระวนกระวาย
“ต้องอะไร”เจ้าคุณถาม อาตี้เผยร้อยยิ้มเจ้าเล่ห์นั้นมาอีกครั่งแววตาสีดำนั้นคล้ายมีเปลวเพลิง คำพูดที่กล่าวออกมาคล้ายสายฟ้าฟาดให้เจ้าคุณให้ช็อกคาที่
“มีเซ็กส์กับฉันสิเจ้าคุณ ถ้านายมีเซ็กส์กับฉันรับรองว่าฉันจะไม่บอกเรื่องนี้กับใคร”
______________
Guest
