เพื่อนรัก ที่รักเธอ
การที่เป็นเพื่อนรักก็เลยทำได้แค่แอบรัก ไม่กล้าที่จะแสดงมันออกมา เพราะกลัวที่จะเสียความสัมพันธ์ที่เรียกว่าเพื่อนไป ได้แต่มองเขาไปรักกับคนอื่นเป็นเพราะฉันเองที่ไม่กล้าบอกมันออกไปว่า รักเธอ
โปรย
ครั้งที่ 1
“นิ่ง เรามีไรจะถามแกหน่อย” ไนล์ก้มลงมาหาฉัน ที่กำลังนั้งอยู๋ที่พื้นข้างหน้าโฟซาที่เขากำลังนั้งอยู่
“มีไรหรอ “
“นิ่ง แอบชอบเราหรอ”
“บะ บ้า ไปเอามาจากไหน” ฉันตอบตะกุกตะกัก ด้วยความตกใจ ว่าเขารู้ได้ไงว่าฉันแอบรักเขา
“ก็พวกนั้นมันบอกมาอ่ะ แต่ก็ดีแล้วที่ไม่ชอบเรา เราไม่อยากเสียเพื่อนๆดีอย่างนิ่งไป
สบายใจขึ้นมาหน่อย”
“เราก็ไม่อยากเสียไนล์ไป” ฉันพรึมพรำเบาๆ ด้วยหัวใจที่เจ็บแปลบ
“หือ พูดว่าอะไรนะ”
“เปล่าๆ”
ครั้งที่ 2
“เธอชอบไอ้ไนล์ใช่ไหม เลิกชอบมันสะ ”
“ใช่อย่างที่ไอ้เสือบอก เธอชอบมันก็ควรเลิกยุ่งกับมัน พวกฉันเตือนด้วยความหวังดี”
“เพื่อนที่ไม่คิดแค่เพื่อนตัวเองน่าสมเพศนะน้ำนิ่ง เธอกำลังทำลายความรู้สึกไอ้ไนล์ที่มีให้เธอ”
“ฮีกๆ ฉะ ฉัน” ฉันแต่ยืนโง่ๆปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาไม่กล้าแม้แต่จะมองพวกเขาที่กำลังยืนต่อว่าในเรื่องที่มันเป็นจริง “ฉันไม่ได้ชะชอบ”
“ทำไมไม่กล้ายอมรับความจริงว่ะ เธอชอบมันจนต้องทำร้ายกวาง”
เสือตวาดดังลั่นขัดคำพูดโกหกของฉัน ทำไมพวกเขาต้องมากดดันมาต่อว่าฉัน ฉันไม่เคยทำอะไรพวกเขาเลยไม่เคยทำร้ายใครชีวิตของฉันก็มีแค่ไนล์แล้วพวกเขาต้องการให้เลิกยุ่งกับไนล์แล้วฉันจะเหลือใครจะมีชีวิตอยู่ไปทำไม
“ใช่ ชอบไนล์ ชอบมานานแล้ว ฮึก แต่ว่าฉันไม่ได้”
“นี้เธอเป็นคนทำร้ายกวางเพราะว่าเธอชอบฉันงั้นหรอนิ่ง”
ฉันหันไปด้านหลังตามเสียงที่ตอบกลับมา ก็ทำทำให้ฉันช็อคเพราะเขาเป็นคนที่ฉันไม่อยากให้ได้ยินเรื่องนี้มากที่สุด
“ไนล์”
“ถึงกับช็อคเลย แสดงว่ามันคือเรืองจริงสินะ”
“ไม่ใช่นะไนล์” ฉันเดินเข้าไปหาไนล์แล้วจับต้นแขนเขาเบาๆแต่ว่า
เพียะ
“อย่ามาแตะตัวฉัน ฉันรังเกียจคนที่ร้ายคนที่ฉันรักและ รังเกียจคนที่หักหลังความรู้สึกของฉัน” เขาปัดมือฉันออกอย่างแรง ความเจ็บที่มือมันสู้ความเจ็บที่หัวใจไม่ได้ด้วยซ้ำเมื่อได้ยินคำพูดที่เขาพูดออกมา
“ฮือๆ ไม่ใช่นะไนล์ฟังฉันก่อน ฮึก ฉันๆ”
“จะให้ฉันฟังอะไร ฟังคำโกหกหลอกลวงของเธองั้นหรอ หึ ฉันไม่อยากฟังแล้วอีกอย่างนะต่อไปนี้เราไม่ใช่เพื่อนกันหรือแม้แต่คนรู้จักฉันก็ให้เธอไม่ได้ ไปกันเถอะพวกเรา”
ฉันได้แต่ร้องไห้และมองไนล์ที่กำลังจะเดินหนีฉันไป จากฉันไปตลอดกาลซึ่งฉันก็ได้แค่มองแผ่นหลังของเขาที่เดินออกห่างไปเรื่อยๆโดยที่ไม่รู้จะทำไงดีที่จะไม่เสียเขาไป ฉันจะเสียเขาไปไม่ได้
ตึกๆ
“ไนล์อย่าทิ้งฉันไปเลยนะ ฉันขอโทษๆ จะให้ฉันทำอะไรก็ได้ ฮือๆ”ฉันวิ่งไปกอดเอวเขาไว้จากด้านหลังเพื่อเหนี่ยวรั้งเขาไว้
“ปล่อย” เขาพูดด้วยน้ำเสียงดุดัน
“ไม่ ฮือๆ ได้โปรดอย่าทิ้งเราเลยนะ”
“ฉันบอกให้ปล่อย”
พลั้ก
ตุบ
“โอ๊ย”
ร่างฉันลอยละลิ่วกระแทกพื้นอย่างแรง ตามแรงเหวี่ยงของคนที่ฉันรักมากที่สุด
ฉันเจ็บเหลือเกินเจ็บไปทั้งตัวและหัวใจ
“ไนล์ เราขอโทษ กลับมาเป็นเพื่อนกันเหมื่อนเดิมนะ”ฉันเอยเสียงวิงวอนแล้วค่อยๆคลานไปกอดขาเขาไว้
“มัน คงไม่มีทางกลับไปเป็นเหมื่อนเดิมได้อีกแล้ว” น้ำเสียงเย็นๆตอบกลับมา
“ได้สิ แค่ไนล์ยกโทษให้เรา ฮีกๆ” ฉันสะอื้นไปพูดไป
“พูดง่ายไปไหม ความรู้สึกฉันไม่ใช่ของเล่นที่พังแล้วสามารถซ่อมได้ ทางที่ดีเลิกยุ่งกับฉันก่อนที่จะหมดความอดทนแล้วทำร้ายเธอเหมื่อนที่เธอทำร้ายคนที่ฉันรัก”
“ฉันไม่ได้”
“ไปเหอะไนล์ น่ารำคาญว่ะ” ฉันยังพูดไม่จบเสือก็พูดขัดขึ้นมา
“เออรู้แล้วน่าไอ้เสือกูก็รำคาญ ส่วนเธอปล่อยขาฉันได้แล้ว”
“ไม่ๆ”
“บอกให้ปล่อยไงโว๊ย”
ตุบ
“โอ๊ย อือๆ”
ไนล์กระชากขาออกอย่างแรงจนทำให้ฉันหน้าขม่ำลงกับพื้นอย่างจัง
ฉันๆค่อยเอามือยกแตะหน้าผากเพราะรู้สึกมีอะไรอุ่นๆไหลออกมา พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองคนที่กำลังเดินห่างออกไปอย่างใจสลาย
Guest
