เปรียบดั่งสายฝนที่เย็นจัด
หากเเต่มันเป็นหยดนํ้าที่ชโลมกายให้ร้อนระอุ
"ไปอยู่กับผมมั้ย?"
เขาลืมไปเเล้วหรือเปล่าว่าเขากำลังคุยกับคนที่ไม่รู้จัก
คนเเปลกหน้า ชื่อเเซ่ก็ไม่รู้ ไว้ใจได้หรือเปล่า เเต่เขาก็ดันชวนผู้ชายเเปลกหน้าคนนี้ไปอยู่ด้วย
"...อยู่ที่ไหนล่ะ พาผมไปสิ"
ผมมันเป็นคนใจง่ายซะด้วย
เเต่ก็ไม่ต่างจากเขาหรอก
"จูบ...ได้ไหมครับ"
ก็นั่นเเหละนะ
จุดเริ่มต้นของความรักเรามันไม่ได้พึ่งเกิดขึ้นหรอก
ไม่ได้เกิดขึ้นเพราะเขาเอาเสื้อผ้ามาให้ผม
ไม่ได้เกิดขึ้นผมเพราะไปนั่งร้องที่ทางเท้าในวันนั้น
ไม่ได้เกิดขึ้นเพราะเขาชวนผมไปอยู่ด้วย
มันเกิดขึ้น...เพราะ ฝนตก ในวันนั้น
เเละมันกำลังจะสิ้นสุดลง เพราะ ฝนตก ในวันนี้
เมื่อมันเกิดขึ้นได้ มันก็สิ้นสุดลงได้เหมือนกัน
เเต่มันคงยาก...สำหรับรักผมเเหละนะ :)
--------------
เปิดเรื่อง #สายฝนที่นิ่งงัน
01l12l60
..................
เรื่องนี้ไม่เเจกมาม่าในต้นเรื่องนะคะ ต้นเรื่องเเจกนํ้าตาลทรายเเดงค่ะ เเต่ท้ายๆต้มนํ้าคอยเลยนะ เตือนไว้นะคะสำหรับ คนโลกสวย เรื่องนี้ตอนจบไปได้สองทางนะคะ หนึ่งคือ เเฮปปี้เอ็น สองคือ เเฮปปี้เอ็น เหมือนกันค่ะ เเต่ แฮปปี้ คนละเเบบเนาะ เดาเอาเองละกันว่ามันต่างกันยังไง ฮาา
Guest
