บาปรักมลทินอสูร
เขาขยี้เรือนร่างและเหยียบย่ำหัวใจของเธอจนไม่เหลือชิ้นดี นอกจากน้ำตาและเสียงร้องไห้สิ่งที่เขาต้องการก่อนตายก็คือเห็นครอบครัวของเธอตายทั้งเป็นเหมือนที่น้องสาวเขากำลังเผชิญ...
ภาสกร วิศวนารถ เซน อายุ 33 ปี
รินลดา ติชาวัต ริน อายุ 18 ปี
ภาสกรผลักร่างบางลงบนพื้นห้องก่อนโถมตัวลงมาทาบทับอีกฝ่ายไม่ให้หนีได้อีกเป็นครั้งที่สอง รินลดายกมือไหว้น้ำตานองส่ายหัวทั้งอาการตื่นกลัวกับสิ่งที่กำลังจะเกิด แผลเมื่อวานยังไม่ทันหายวันนี้เขาก็กลับมาก่อแผลใหม่ให้กันอีกแล้ว!
“อย่าทำรินเลยนะคะ รินไม่รู้จริงๆ ว่าพี่ริวไปไหน” พนมมือไหว้ทั้งน้ำตาหากคนเลือดขึ้นหน้าไม่สนใจ
“ตอแหล! ถ้าคนในครอบครัวไม่รู้แล้วหมาที่ไหนมันจะรู้”
ใบหน้าคมคร้ามถมึงทึงทั้งแววตายังลุกโชนไปด้วยเปลวเพลิง สร้างความตื่นกลัวให้รินลดาจนไม่สามารถควบคุมมันได้พานให้ร่างกายสั่นเทิ้ม ทำไมเขายังทำร้ายเธอซ้ำๆ ทั้งที่เธอไม่เคยรู้เรื่องอะไรด้วยเลย และถ้าเขาจะย่ำยีกันอีกครั้งล่ะก็...และถ้าเธอไม่มีปัญญาหนีจริงๆ ก็คงทำได้เพียงก้มหน้าก้มตายอมให้เขาขยี้ร่างกายนี้...
“ถ้าคุณจะทำอีกช่วยใส่ถุงยางได้ไหมคะ รินต้องเรียนหนังสือรินกลัวท้อง”
เพียงได้ยินคำขอจากหล่อนภาสกรถึงกับแสยะยิ้มพลางส่ายหัวพัลวัน ใช้มือข้างหนึ่งปลดกระดุมเสื้อนักเรียนทีละเม็ด ทีละเม็ด ดวงตาคมกล้าฉายแววแห่งความสะใจชัดเจนชวนคนใต้ร่างที่จ้องมองอยู่แสลงใจจนต้องหลุบตาหนี
“ฉันจะไม่ป้องกันอะไรทั้งนั้น! โตเป็นควายแล้วคงซื้อยาคุมกินเองได้ละมั้ง เออ! ถ้าเผลอท้องขึ้นมามันก็ช่วยไม่ได้นี่เนอะ แต่ถ้าอยากให้ช่วยสงเคราะห์จริงๆ ก็คงเป็นเงินเล็กๆ น้อยๆ ไปกำจัดมารหัวขนออกจากมดลูกเธอ”
Guest
