#มฮดจ

จุล =คิมแจฮวาน

มิน =ฮวังมินฮยอน

แพ =แพจินยอง

วิว =อีแดฮวี

จี =ยุนจีซอง

จัส =จัสติน

หลิน  =ไลควานลิน

ฮุ่น =พัคจีฮุน

#มฮดจ

นางฟ้าจะเปลี่ยนเป็นมารร้ายได้หรือป่าวนะ

ผมเป็นคนน่ารัก ใจเย็น และใจดีที่สุด เพื่อน ๆ และคนรอบข้างเคยบอกผมแบบนั้น

“เค้าคนนั้นก็ด้วย” แต่ตอนนี้….

มือของจุลจิกเข้าที่ผมสีน้ำตาลสวยของแพพร้อมจับเขย่าเต็มแรง แพเองก็ไม่ยอมแพ้พยายามดึงมือของจุลออกจากผมตัวเอง ยื้อยุดกันอยู่นานจนชนกับโต๊ะทำงาน แจกันดอกไม้สีสวยหล่นกระแทกพื้นห้องจนแตกกระจาย จุลกระชากให้ร่างโปร่งของแพทรุดลงกับพื้น เสียงกระแทกดังโครมใหญ่ พาร่างทั้งสองล้มกับพื้นห้อง

“ชอบนักใช่ไหม ผัวชาวบ้านน่ะหา อิแ*ด” จุลตะคอกพร้อมทั้งกดแพลงกับพื้น

“เรายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ พี่มินเขามาเองต่างหากล่ะ” แพเงยหน้าเถียงทั้ง ๆ ที่กำลังโดนจุลกดหัวอยู่

“อิตอแ*ล” จุลเงื้อมือขึ้นเตรียมฟาดลงไปที่ใบหน้าของแพ แต่ก็มีเสียงมาหยุดการกระทำของจุลไว้ก่อน

“แพ!! จุลหยุดนะ!!! ” มินวิ่งเข้ามาคว้ามือจุลเอาไว้ จุลยังไม่ยอมพยายามคว้ากระชากผมของแพอีกครั้ง เล็บของจุลข่วนไปโดนตามตัวของมินจนเลือดซึมออกมาตามผิวหนัง

“มิน!!! ถอยออกมาจากมันนะ จุลบอกให้ออกมา!” จุลตะโกนกรีดร้องพร้อมทั้งพยายามโถมร่างเพื่อจะตบแพให้ได้ มินที่ทั้งกันจุลให้แพและหลบทั้งมือและเล็บยาวของจุลนั้นก็หมดความอดทน ผลักร่างของจุลออกเต็มแรง ทางด้านจุลที่ไม่ทันได้ตั้งตัวและไม่คิดว่ามินจะกล้าผลักตนทำให้ล้มกระแทกกลับพื้น จุลเงยหน้าขึ้นมองเห็นมินที่กำลังโอบกอดแพ ลูบหาบาดแผลที่ร่างกาย แววตาแสดงถึงความเป็นห่วงอย่างชัดเจน

“แพ เป็นอะไรไหม เจ็บมากรึป่าว” มินถามจบก็หันหน้ามาตะคอกใส่จุล

“หายบ้าหรือยัง ทำไมทำอะไรไม่คิด ทำไมถึงได้เปลี่ยนไปขนาดนี้ฮะจุล!”

จุลได้แต่มองหน้ามิน พร้อมทั้งน้ำตาคลอ จุลเป็นผู้ชายที่น่ารัก จุลไม่ใช่คนใจร้อน จุลไม่ชอบพูดคำหยาบ ไม่ชอบตะโกนเสียงดัง ที่จุลเป็นแบบนี้ก็เพราะคนที่กำลังตะคอกด่าเค้า เพราะพี่มินคนที่เค้ารัก จุลทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งน้ำตาไหลและในหัวนึกถึงคำพูดของกลุ่มเพื่อนสนิทที่เคยบอกเมื่อนานมาแล้ว อ่า ที่จริงก็ไม่นานหรอก เมื่อเดือนที่แล้วนี่เอง

“จุล พี่มินแฟนแกอ่ะช่วงนี้แปลกๆไปป่ะ”

“แปลกยังไงอ่ะวิว”

“ก็แบบไม่ค่อยว่างไรงี้”

“ใช่ๆ เห็นว่าช่วงนี้กำลังยุ่งๆกับโปรเจคจบอ่ะ ทำไมแกรู้”

“ก็ ไม่ค่อยเห็นมาหาแกเลยช่วงนี้ แถมยังชอบไปแถวๆคณะวิดวะด้วย”

“ก็เพื่อนสนิทพี่เค้าเรียนคณะนั้น”

“แต่คนที่พี่มินแกไปหาบ่อย ๆ ไม่ใช่พี่แบคอ่ะดิ”

“หมายความว่าไงวิว”

“คนที่พี่มินของแกไปหาคือน้องแพคนน่ารักของกล่มนางฟ้าวิดวะปีหนึ่งน่ะสิ”

ไม่ใช่ไม่รู้ว่าพี่มินเปลี่ยนไป แต่เค้าแค่ยังไม่อยากยอมรับต่างหากว่ากำลังจะเสียคนที่รักไปจริง ๆ แล้ว ดวงหน้าใสของจุลยังคงมองค้างที่ใบหน้าของมิน คนรักที่กำลังจะกลายเป็นอดีต เค้าคิดว่ามันคงถึงเวลาแล้ว ทางของเค้ากับพี่มินมาถึงทางตันแล้วจริง ๆ

“เลิกกันเถอะพี่มิน”

จุลค่อยๆยันตัวลุกขึ้นจากพื้น ดวงตาของมินและแพเบิกกว้างขึ้นเมื่อเห็นว่ามือเรียวของจุลมีเลือดไหลอาบท่วมมือ ผลก็มาจากเศษแจกันที่หล่นอยู่บนพื้นข้าง ๆ ที่จุลโดนมินผลักล้มจุลมองหน้ามินให้เต็มตาเป็นครั้งสุดท้าย มองและจำให้ลึกสุดใจว่าผู้ชายคนนี้หมดรักเค้าแล้ว จุลก้มมองมือเรียวของตัวเองที่มินมักชมบ่อย ๆ ว่าทั้งเรียวและสวยเหมือนมือผู้หญิง สวยจนไม่อยากให้มีแผล อยากทะนุถนอมให้ดีที่สุด แต่ในวันนี้คนที่ทำให้มันเป็นแผลก็คือคนที่บอกว่าจะปกป้องมัน จุลหันไปมองหน้าแพ แววตาของคนถูกมองมีประกายบางอย่างซ่อนอยู่ แต่จุลไม่คิดจะหาคำตอบอะไรทั้งนั้น ได้แต่คิดย้อนไปแล้วถึงได้รู้ว่าแพไม่ได้มีความผิดอะไรเลยด้วยซ้ำ มีแต่คนของตัวเองที่เข้าหาแพไม่หยุด

“ขอโทษ แล้วก็ขอให้มีความสุข” จุลหันหลังจากพร้อมทั้งค่อย ๆ เดินจากไปโดยไม่เหลียวมอง

ร่างเล็กซบหน้าลงกับเตียงในคอนโดของตัว ดวงตาบวมช้ำเนื่องจากการที่ร้องไห้ไม่หยุดตั้งแต่อยู่ที่คอนโดของแพจนกลับมาถึงที่ห้อง

ตื๊ด ตืดดดดดดดดดดด

เสียงโทรศัพท์เครื่องเล็กสั่นระรัวไม่หยุด จุลเงยหน้าจากเตียงเช็ดน้ำตาลวกๆ แล้วเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มากดรับ เมื่อเห็นว่าปลายสายเป็นเพื่อนสนิทตัวเอง

“ฮัลโหลลลลลล จุลลลล ออกมาดริ๊งกันหน่อยไหมวันนี้”

“เออ จะติดผัวมากไปละ”

“หรือจะพาพี่มินมาด้วยก็ได้นะเว้ย มาเป็นอาหารตา คึคึ” จุลยิ้มออกมาทั้งน้ำตาเมื่อได้ยินเสียงของเพื่อน ๆ นี่สินะที่เค้าบอกว่าเพื่อนคือคนที่จะอยู่กับเราเสมอ

“วิว จัส พี่จี จุลเลิกกับพี่มินแล้วนะ”

“เฮ้ย ทำไมถึงเลิกอ่ะ” เสียงจัสโวบวายมาตามสาย

“วิว เปิดวิดีโอคอลดิ๊ เร็วๆเลย” จุลกดรับวิดีโอคอลจากวิว พอทุกคนเห็นสภาพของจุลก็ร้องโวยวายกัน ยิ่งจุลได้ยินเสียงเพื่อน ๆ น้ำตามที่พยายามกลั้นไว้ก็ยิ่งทะลักออกมา

“โอ๋ ๆ อย่าร้องนะจุล เดี๋ยวจัสให้ลูกน้องพ่อไปยิงอิพี่มินทิ้งแม่งเลย อย่าร้องไห้นะ” จัสพูดพร้อมทำหน้าจริงจัง จุลหลุดหัวเราะออกมา และเช็ดน้ำตา

“อื้อ จุลจะไม่ร้องแล้ว ถึงไม่มีพี่มิน จุลก็ยังมีทุกคน” จุลพูดและยิ้ม

“ดีแล้ว คราวนี้ก็แต่งสวยได้แล้วนะคะ เดี๋ยวพวกเราจะเข้าไปรับ” วิวจีบปากจีบคอพูด เรียกเสียงหัวเราะได้จากทุกคน

“เดี๋ยวๆ พี่ว่าเราไปหาจุลตอนนี้เลยดีกว่า เดี๋ยววันนี้จะแต่งให้สวยแซ่บ จนได้ผู้ใหม่เลย”

“โอเค ทุกคนรีบมานะ”

AT DJ CLUB

22 : 23

“เบา ๆ หน่อยก็ได้นะอิวิว คนอกหักมันจุลนะเว้ย ยกซะนึกว่าเป็นคนอกหักซะเอง” จัสพูดจบก็โดนมองค้อนแรง ๆ จนคอแทบหักจากวิว

“555 ไม่เป็นไรหรอกจัสให้วิวดื่มเหอะ เดี๋ยวจุลเก็บศพให้เอง”

“ได้ยังไงเล่า จุลแหละเอาให้ลืมผู้ชายหลายใจโลเลคนนั้นไปเลย นาน ๆ ทีกว่าจะยอมมาร้านเหร้ากับพวกพี่” จุลยิ้มรับแต่ก็ไม่ปฏิเสธแก้วเหร้าที่มองยังไงก็เหมือนไม่มีโซดาผสมเลยที่ยื่นมาจากมือของวิวเลยสักแก้ว

ไม่รู้ว่าจุลดื่มหนักดื่มมากแค่ไหน แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าเผลอหลับและโผล่มาที่คอนโดได้ยังไง หรือใครมาส่ง จุลส่งเสียงอืออา พร้อมขยับตัวเมื่อรู้สึกว่ากำลังโดนรบกวนอยู่ ลำคอกำลังโดนบางอย่างดูดดุนไปมา พร้อมร่างกายที่โดนทาบทับจนขยับตัวแทบไม่ได้ ในที่สุดจุลก็ทนความรำคาญไม่ไหวและลืมตาขึ้นมาในที่สุด จุลมองเห็นเพดานสีดำสนิท มองไปซ้ายมือเห็นตู้เสื้อผ้าสีดำสนิทที่มีชุดที่จุลไม่คิดว่าจะเป็นของตัวเองแขวนอยู่ จุลกระพริบตาเรียกสติของตัวเองและเพิ่งระลึกได้ว่า

นี่ไม่ใช่ห้องเค้า !!!!! แล้วมันห้องใคร!!

“ปะ ปล่อย” จุลพยายามดันหัวของใครสักคนออกห่างจากลำคอของเค้า ในที่สุดความพยายามของจุลก็ได้ผลเมื่อคนที่เอาแต่ก้มหน้าซุกที่ลำคอของเค้ายอมเงยหน้าขึ้นมาสักที แต่เมื่อจุลได้เห็นใบหน้าของคนที่คร่อมทับตัวเองอยู่ชัดๆ ก็ได้แต่เบิกตากว้างด้วยความตกใจ

“สร่างแล้วเหรอ”

“แพ!!!” จุลเรียกชื่อคนตรงหน้าด้วยความตกใจ แพไม่ได้พูดอะไรเพียงแค่ส่งยิ้มมุมปากให้จุลเท่านั้น ถ้าเป็นเมื่อก่อนจุลคงนึกว่าแพกำลังเยาะเย้ยหรือเล่นตลกอะไรอยู่แน่ ๆ แต่ตอนนี้ทำไมมันถึงได้ดูอันตรายขนาดนี้กัน

“ตกใจอะไรขนาดนั้น” แพพูดพร้อมทั้งใช้นิ้วเกลี่ยไปตามกรอบหน้าของจุลเบา ๆ จุลรู้สึกขนลุกขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ถึงจะคบกับพี่มินมาเกือบปีแต่ก็ไม่เคยทำอะไรกันมากกว่าจุ๊บเบา ๆ หรือกอดซักที พอมาโดนทำแบบนี้คนไร้ประสบการณ์ก็เริ่มหน้าแดงเรื่อขึ้นมา

“น่ารักอย่างที่คิดเลยน้า พี่จุลเนี่ย”

“มะ หมายความว่าไงแพ นาย คบกับพี่มินแล้วไม่ใช่เหรอ” จุลพูดเสียงสั่นพร้อมทั้งพยายามดันมือของแพที่เข้ามาอยู่ในเสื้อตัวเองตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ให้ออกไป

“ผมไม่ได้ชอบพี่มินนี่ครับ แล้วผมมีเหตุผลอะไรที่ต้องคบกับคนที่ไม่ได้ชอบด้วยล่ะ”

“หมาย อื้อ” จุลที่กำลังจะถามต่อก็โดนแพก้มหน้ามาประกบจูบ ปากของแพดูดที่ปากอิ่มของจุลแรง ๆ จุลเบิกตากว้างเมื่อลิ้นร้อนของแพแทรกเข้ามาในปาก จุลพยายามพลิกลิ้นหลบแต่ก็เหมือนจะเข้าทางแพซะมากกว่า จุลหลับตาแน่นปล่อยให้แพใช้ลิ้นสำรวจไปทั่วโพรงปากของตัวเอง จุลอ้าปากหายใจหอบเมื่อแพยอมปล่อยให้เป็นอิสระ

“อะ อื้อ แพ” จุลขยุ้มผมแพแน่นเมื่อรู้สึกได้ว่าแพกำลังดูดที่คอ แพค่อยๆเลื่อนใบหน้ามาที่จุดกึ่งกลางลำตัวของจุล ฟันแข็งแรงของแพค่อยๆรูดซิบกางเกงสแลคตัวสวยของจุลลงมาจนสุด พร้อมทั้งกระชากทั้งกางเกงนอกและในออกไป ทั้งตัวของจุลตอนนี้มีแค่เสื้อซีทรูสีดำที่วิวกับจัสบังคับให้ใส่เท่านั้น แพค่อยๆเอาส่วนแข็งขืนของจุลเข้าปาก พร้อมดูดดุนเบาๆ และแรงขึ้นเรื่อย ๆ

“อื้อ อื้ม แพ แพ ไม่ไหว อื้อออ” จุลได้แต่หอบและมองคนที่เงยหน้าจากกลางลำตัวของเค้า

“ไม่ค่อยได้เอาออกเหรอ ข้นเชียว” แพยืดตัวขึ้นและถอดเสื้อตัวเองอออก ไม่น่าเชื่อว่าร่างโปร่งๆของแพ แท้จริงแล้วซ่อนรูปมากกว่าภายนอกที่เห็น ลอนกล้ามเนื้อตรงหน้าท้องและอกนั่น รวมไปถึงต้นขาแน่นๆที่แข็งอย่างกับหน้าแข้งไม่น่าเชื่อว่าเค้าจะเคยจิกหัวตบคนนี้ ดูแล้วน่าจะแรงเยอะกว่าตนด้วยซ้ำแล้วทำไมที่ผ่านมาถึงได้ยอมให้เค้าทำร้ายตลอดเลยนะ นอกจากว่า “จะตั้งใจ” จุลได้แต่ปล่อยให้แพถอดเสื้อชิ้นสุดท้ายออกจากตัว ลิ้นร้อนแลบเลียที่หัวนมสีชมพูน่ารัก ก่อนจะงับเข้าปากทั้งอัน ดูดเลียเหมือนมันเป็นอมยิ้มอันเล็ก และแพก็ไม่ปล่อยให้อีกข้างต้องน้อยใจ ปลายนิ้วอีกข้างบดขยี้ วนและถูแรงๆ จนจุลทำได้แค่เชิดหน้าหายใจหอบ แพค่อยๆพลิกตัวจุลให้นอนคว่ำลง บังคับให้อยู่ในท่าคลานสี่ขา แพเข้าไปแทรกตรงกลางหว่างขาของจุลพร้อมทั้งใช้ลิ้นแตะที่ปากทางเข้าที่ปิดสนิทของจุล

"แพ อย่า อื้อ ไม่อะ เอามันสกปรก" ลิ้นร้อนค่อยๆแทรกเข้าไปในตัวร่างเล็ก กวาดควานไปมามอบความสุขสมให้กับร่างเล็ก ด้วยความอ่อนประสบการณ์จุลค่อยๆโอนอ่อนตามการชักจูงของแพ แพถอนลิ้นออกมาจากร่างเล็กและค่อยๆใส่นิ้วเรียวเข้าไปที่ละนิ้วจนครบสาม

"อื้ม อื้อ อื้ม อื้อ อ๊า" ยิ่งแพกระแทกนิ้วเข้ามารัวเร็วเท่าไหร่จุลก็ยิ่งร้องดังและสุขสมมากขึ้น ก่อนที่จุลจะไปถึงสวรรค์อีกครั้งแพก็ถอนนิ้วออกมาก่อน

"อะ เอาออกทำไม" แพไม่ตอบเพียงส่งยิ้มน้อยๆให้จุล แพจับส่วนกลางกายของตนที่ขยายใหญ่ แข็งขืนจนเห็นเส้นเลือดชัดเจนถูไถขึ้นลงตรงช่องทางของจุลไปมา

"อยากได้ไหมจุล" แพก้มลงกระซิบข้างหูจุลเบาพร้อมแลบลิ้นเลียที่ใบหูบาง

"อยาก อยากได้ งื้อ แพให้พี่นะ"

"ได้สิครับ สำหรับพี่ที่กว่าผมจะได้มา" แพไม่สนใจใบหน้าที่งุนงงของจุล แพกระแทกส่วนกลางกายของตนเข้าไปในตัวจุลแรงๆ จนมีเลือดซึมออกมา แพก้มลงกระซิบปลอบใจจุลและเริ่มขยับตัว จุลได้แต่เท้าแขนกับที่นอนทั้งๆที่แขนสั่น เพราะต้องรับแรงกระแทกจากแพที่ไม่ปราณีกันเลย เสียงเตียงดังเอี๊ยดอ๊าดตามแรงกระแทก ทั้งห้องได้ยินเพียงเสียงร้องครางของจุล เสียงหอบหายใจของแพ และเสียงเนื้อกระแทกดัง ตับตับตับ ไปทั้งคืน…..

เหตุการณ์หลังจากที่จุลเดินออกจากห้องไป

“เจ็บมากไหมแพ พี่ขอโทษแทนจุลด้วยนะ” มินพูดและประคองแพมานั่งที่โซฟาพลางมองห้องที่เละเทะไปหมด

“ไม่เป็นไรครับ แล้วพี่มินมาหาผม มีธุระอะไรรึป่าวครับ” แพค่อยๆขยับตัวออกห่างมินและถามด้วยใบหน้าเย็นชา มินหน้าเสียไปวูบหนึ่งแต่ก็กลับมาทำหน้าปกติได้อย่างรวดเร็ว

“ไม่มีธุระอะไรสำคัญหรอก พี่แค่จะมาชวนแพไปทานข้าวเท่านั้นเอง”

“พี่มินชอบผมเหรอ”

“อ่า ถามพี่แบบนี้เลยเหรอ ใช่พี่ชอบแพ คบกับพี่ได้ไหม ตอนนี้พี่ก็เลิกกับจุลแล้วด้-“

“ผมไม่ได้ชอบพี่ ผมมีคนที่ชอบอยู่แล้ว”

“แล้วที่ผ่านมา”

“ผมไม่เคยพูดซักครั้งนะว่าชอบพี่ มีแต่พี่” แพจ้องหน้ามินนิ่งและพูดออกมา

“ที่คิดไปเอง”

“เดี๋ยว!! นี่มัน”

“เชิญพี่มินกลับเถอะครับ เรื่องห้องผมจะจัดการเอง” มินที่โดนปฏิเสธแบบไม่คาดคิดได้แต่ทำหน้าอึ้งและยอมออกจากห้องของแพไปแต่โดยดี

ผ่านไปสักครู่ ชายร่างสูงสองคนก็เดินเข้ามา

“เฮ้ย ไมห้องมึงเละงี้วะแพ แล้วเมื่อกี้ตอนเข้ามากูเห็นรถพี่มินขี่ออกไปด้วย แกมาหามึงเหรอ.

“เออ”

“แล้วทำไมสภาพเละงี้”  แพเงียบไม่ได้ตอบอะไรกลับไป

“อย่าบอกนะ ว่าพี่จุลสุดที่รักของมึงมาตามแหกอกถึงที่นี่”

“เจ็บตัวฟรีอีกแล้วสิมึง”

“ใครบอกเจ็บตัวฟรี” แพพูดและกระตุกยิ้มมุมปาก หลินกับฮุ่นหันมองหน้ากันแล้วทำตาโต

“อย่าบอกนะ!!”

“เออ เลิกกันแล้ว”

ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นแผนของเค้าทั้งหมด ทั้งทำตัวให้พี่มินสนใจ ทำตัวให้ตรงสเป็ค ความบังเอิญที่จุลมักจะไปเจอเค้ากับพี่มินทุกที่ ที่ทำไม่ใช่ว่าอยากได้มิน แต่อยากได้พี่จุลต่างหากล่ะ ผมไม่นิยมแย่งแฟนใครแต่ตอนนี้พี่โสดแล้ว

ผมจะรุกพี่ละนะ พี่จุลที่รัก….

END

เราชิปทุกคู่ที่ยัยแจนรับนะ ภาษายังไม่ดีเดี๋ยวจะปรับปรุงนะจ๊ะ (เรื่องหน้า)อุวะฮะฮ่า

รอติดตามที่เรื่องต่อไป