❥Roommatch : รูมเมทสุดแสบ . . . แบบว่ารักนะ
[ บทนำ ]
" เอา!!! ชนแก้วววว ^0^ "
" เอาหน่อยๆ ชนแก้ววว >0< "
" มาๆๆ ชนแก้ววววว ^ ^ "
" จัดไปปปป -.- "
หลังจบพิธีปัจฉิมนิเทศของนักเรียนชั้นม.6ของโรงเรียนเราแล้ว แก๊งพวกผมก็มานั่งฉลองกันในร้านหมูกระทะตรงข้ามกับโรงเรียน แก๊งเราไม่ใหญ่หรอกครับหลักๆก็มีอยู่ 4 จตุรเทพ -..- ผมรุ้สึกว่าวันนี้คงเป็นวันสุดท้ายของพวกแก๊งเราที่จะได้มานั่งสังสรรค์ด้วยกันเป็นครั้งสุดท้ายเพราะหลังจบจากวันนี้ไปก็ไม่รุ้ว่าจะได้มีโอกาศแบบนี้อีกไหม เพราะต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไปต่อคนละที่กัน ( _ _ )
" เฮ้ออออ นี้ก็จบปัจฉิมละไม่รุ้จะได้เจอพวกมึงอีกมั้ยนะ T-T " หลังพูดจบไอกลัวยหอมก็ถอนหายใจซะแรง
" นั้นสิ กุก็ไม่รุ้เหมือนกันวะเพราะที่บ้านกุก็จะให้ไปต่อที่ออสเตเรียเลย "
" เออวะ ที่บ้านกุก็ว่าจะให้ไปต่อต่างประเทศเหมือนกัน - - "
" เขาให้มึงไปต่อไหนวะ " ห่อหมกถามด้วยความสงสัย
" อินเดีย -. .- " หลังพูดจบไอติมก็ทำหน้าเซ็งๆเหมือนไม่อยากไปสักเท่าไร ก็คงไม่แปลกที่ทางบ้านมันจะให้ไปอินเดียวเพราะหน้ามันเหมือนมี เชื่อสายอินเดียหน่อยๆ
" ถ้ากลับมาก็ซื้อกล้วยแขกมาฝากกุบ้างนะ "
" ฝากพ่อม*งสิครับ - -* " เราแค่หยอกเล่นนิดหน่อยเองแหม่ - 3 -
" ว่าแต่มึงเถอะจะต่อที่ไหนอะ = = " กล้วยหอมจอมซนก็หันมาถามผม
แล้วทั้ง 3 คนก็หันมาจ่องผมด้วยความอยากรุ้อยากเห็นแบบสุดๆ ( = =) ( = =') (= = ) (= = )
" กุว่าจะต่อแพทย์อะ -.- "
" มึงเอาจริงอะ!!!! o0o! " ไอกล้วยหอม ห่อหมก ไอติม มันพูดออกมาพร้อมกันเลยนะ ( มึงนัดกันมาเหรอ - -' )
" อะไรเข้าสิงมึงเนื่อเต้าฮวย " ( เต้าหู้ไอส*ด - -* ) ห่อหมกมันถามแบบนี้เพราะผมเป็นคนที่กลัวเลือดมากๆ ยิ่งไปเป็นแพทย์ต้องเห็นเลือดอยู่บ่อยๆผมอาจจะขาอ่อนล้มพับไปนอนกองกับพื้นได้เลย
" มึงเไม่สบายหรือเปล่าเนื่ยไหนมาดูสิ่ " พูดเสร็จไอติมก็เอามือมาแตะที่หน้าผากผม
" เออ กุสบายดีน่า - .- " ผมพูดผมปัดมือมันออก
" งั้นกุก็รักษาฟรีสิ ^ ^" ไอกล้วยหอมพูดพร้อมยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
" กุเก็บเงินมึง 2 เท่าไอกล้วยปิ้ง - 0 - "
หลังจากนั้นเราก็นั่งกินหมูกระทะกันไปสักพักก่อนจะเดินกลับบ้านกันแทนที่จะนั่งรถเมล์กลับเพราะเห็นว่าเป็นวันสุดท้าย ระหว่างทางก็จะได้คุยกันไปพลางๆด้วย กล้วยหอม มันก็เพ้อรำพึงรำพันถึงรุ่นน้องคนนึงที่มันแอบชอบตลอดทาง ส่วนไอติมเรา ก็คุยกับเพื่อนว่าถ้าไปเรียนที่อินเดียจะทำยังไงดี ส่วนห่อหมกมันก็คิดมากเรื่องที่ว่าจะสอบติดมหาลัยในฝันที่มันอยากเข้าหรือเปล่า ( จุดประสงค์หลักก็เข้าไปส่องหญิงเนื่ยแหละไอเนื่ย -. .- ) ส่วนผมเองก็กังวลนะว่าอนาคตผมต่อจากนี้จะเป็นยังไงต่อไปต้องเจออะไรอีกมากมาย เราเดินเล่นไปคุยไปจนถึงบ้านแต่ละคน จนเหลือผมกับไอกล้วยแขก ( กล้วยหอม อะแหละ > 3< ) บ้านของมันอยู่ฝั่งตรงข้ามกับผมก่อนที่มันจะเข้าบ้านมันหันมาคุยกับผม
" เฮ้ออ... เต้าฮวย -_- " มันหันมาพร้อมทำหน้าเศร้าๆ
" ว่าไงไอกล้วยแขก owo "
" ต่อจากนี้ไปโชคดีนะเว้ยไอเต้าฮวย ลาก่อนเว้ยเพื่อนรัก ^ ^ " มันพูดพร้อมโบกมือบ๊ายบายผม
" เอออ มึงก็เหมือนกันไอกล้วยปิ้ง ^ ^* " ผมพูดพร้อมโบกมือบ๊ายบายมันเหมือนกัน
สุดท้ายแล้วยังไงชีวิตมอปลายอันแสนสนุกก็ต้องมีวันจบลงเหมือนงานเลี้ยงที่ย่อมมีวันเลิกลาเป็นธรรมดา แต่สิ่งที่ยังคงไว้เสมอไม่มีวันเลือนหายนั้นคือ.... มิตรภาพ ของเพื่อนฝูงที่มีให้กันต่อให้ต้องจากกันไปไกลแค่ไหนหรือไกลเท่าไรพวกเราก็จะไม่ลืมกัน... โชคดีนะเพื่อนหวังว่าจะได้พบกันอีกครั้งนะ...
เต้าหู้ .