หมายเหตุ *ผู้แต่งมิได้มีเจตนาในการละเมิด หรือมีแม้ทำให้บุคคลในภาพทำให้เกินความเสียหายให้กับภาพหรือเจ้าของแต่อย่างไร เพียงแต่งนำมาใช้เพื่อให้ผู้อ่านสามารถเข้าถึงเนื้อเรื่องได้เท่านั้น ขอความกรุณามา ณ ที่นี้ด้วย
ปล.ถ้านักอ่านท่านใดไม่ชอบนิยายเรื่องนี้ กรุณากดออกได้นะครับ^^
เมื่ออสูรทมิฬที่ไร้หัวใจ ในชีวิตมีเพียงสองสิ่งคือคำสั่งกับหน้าที่
ร่ายกายที่มีไว้เพียงผู้มีพระคุณ จิตใจที่มีสีดำทมิฬ
คำว่า‘รัก’นั้นไม่เคยมีมาตั้งแต่ต้น ในสมองมีมีสองคำคือ
‘ไม่ฆ่า...ก็ถูกฆ่า’ ‘เป้าหมายมีชีวิต....เราตาย เป้าหมายตาย...เรารอด’
แต่ฟ้ารู้ว่าอสูรร้ายนั้นยากที่จะยอมตายง่ายๆๆ จึงได้ส่งเมฆขามาล่อลวง
“ให้หวนกลับ...มีดวงใจคล้ายดังมนุษย์”
บทสรุป...ครั้งนี้ อสูรจะเป็นอสูรดังเดิม หรือจะเปลี่ยนผันให้เป็นมนุษย์???
บทนำ
หนึ่งเดือนก่อนหน้านี้
ยิ่งเวลาผ่านไปใจคนยิ่งเปลี่ยนตามกาลเวลา สุดเท้าเดินของเส้นด้ายมันมีจุดมุ่งหมายเสมอ แต่สำหรับใครบ้างคนยิ่งเดิน..ก็ยิ่งเหมือนเดินวนในหวนความคิด ‘ยิ่งหนีก็ยิ่งพบกับความทุกข์’ สุดท้ายเขาต้องปล่อยให้มันเป็นไปตามวิถีชีวิต ‘จะอยู่หรือไปก็ขึ้นอยู่กลับเวลา’
ชายหนุ่มนั่งลงแล้วสูบบุหรี่สีขาว ควันสีหมอกลอยขึ้นบนท้องฟ้า ดวงตาสีดำมองไปที่ปลายเท้าที่ตอนนี่ได้อยู่บนหัวโจรกระจอกที่กล้ามีเรื่องกับอสูรทมิฬอย่างเขา
“ปล่อยผมไปเถอะ ผมแค่ทำตามคำสั่งเท่านั้น”
“ใครสั่ง!”
สิ้นเสียงรองเท้าได้เน้นไปที่ใบหน้าของคนใต้ตีน ถึงแม้จะเป็นคำพูดที่เรียบง่ายแต่มันช่าง
‘น่ากลัว’
“เสี่ยเป้ครับ...เสี่ยเป้สั่ง ผมบอกไปหมดแล้ว!! ถ้าปล่อยผมไป รับรองเลยว่าผมจะเปิดปากเงียบ ไม่บอกเรื่องนี้กับใคร!!!” สองมือคนกลัวขี้ขึ้นสมองไหว้วอนของชีวิต
“ฉันจะบอกอะไรให้นะ คนเราถ้ายังไม่กลายเป็นศพมันก็ยังพูดได้ แต่ถ้าเป็นศพแล้วเนี้ย...ต้องให้สะกิดยังไงก็ยังไม่พูดอยู่ดี”
เหงื่อมหากาฬไหลออกมาทั่วตัว น้ำตาที่ไม่เคยหยดลงพื้นกลับเปลียก จนมองเห็นได้
“ผมมันเป็นแค่ลูกน้องของเขาเท่านั้น ผมแค่ทำตามคำสั่ง!! ผมแค่ทำตามสั่งเอง ผมทำอะไรผิด!!”เสียงดังจนแทบรำคาญหู
“ได้อย่างมีชีวิตอยู่ใช่ไหม??”
ชายหนุ่มยกเท้าขึ้น ปล่อยให้ความกลัวมันเริ่มทำงานของมัน เขาเชื่อว่า ‘คนเราจนรู้สึกตัวก็ตอนที่ใกล้ความตายไปทุกวินาที’ สามารถยอมทำทุกอย่างแม้แต่ฆ่ามนุษย์ด้วยกันเอง
“แกชื่ออะไร?”
“ภา...ภา...ภาวัฒน์ครับพี่”
“ถ้าแกอยากมีชีวิตอยู่ก็ต้องทำตามฉันสั่ง เข้าใจไหม?? ถ้าคิดทรยศหรือหักหลังฉันแกคงรู้นะว่าต้องเจออะไร!!”
“ค...ครับ”
“ฉันมีงานให้แกทำ...”
.......................................................
Guest
