สนามบินอินชอน...ประเทศเกาหลีใต้…
ร่างบางของใครบางคนกำลังมองหาอะไรบางอย่าง..เธอกวาดสายตาไปรอบสนามบินอินชอน
ร่างบางต้องชะงักเพราะเหมือนว่าเธอจะเจอเป้าหมายแล้วสิ..แต่เธอยังไม่แน่ใจว่าพวกผู้ชายกลุ่มนั้น
จะใช้คนที่เธอคิดไหมนะ?!...เธอพยายามนับจำนวนผู้ชายพวกนั้นในใจ…”1 2 3 4 5 ...23” เฮ้อออ!!...
เริ่มเหนื่อยแล้วสิ...ใช่แล้วเธอเริ่มเหนื่อยแล้วเพราะการนับจำนวนผู้ชายตรงนั้นช่างเป็นอะไรที่ลำบากมาก
กว่าจะนับหมดคงไม่ได้กลับบ้านหรอก...เธอต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว!!...ร่างบางไม่รอช้า
เธอรีบเดินเข้าไปหาผู้ชายพวกนั้นทันที...แต่เอ๊ะ!!...ทำไมถึงรู้สึกคุ้นหน้าผู้ชายพวกนี้จัง…
โดยเฉพาะ...ผู้ชายผมสีชมพู...เหมือนเคยเห็นที่ไหนนะ??!!...คิดสิ...คิดสิ!!...
ฉันพยายามใช้ความคิด...ร่างบางหลับตาลงแล้วจินตนาการว่าเธอเคยเห็นผู้ชายคนนี้ที่ไหน…
너를 볼 때면 맘이 요동쳐
นอรึล บล แตมยอน มัมมิ โยทงชยอ
숨도 쉴 틈 없이 너에게로 달려가
ซุมโด ชวิล ทึม ออบซิ นอเอเกโร ทัลรยอกา
눈이 마주친 순간 모든 게
นุนอิ มาจูชิน ซุนกัน โมดึนเก
멈춰버린 듯이 너 하나로 가득 해
มอมชวอบอริน กซชิ นอ ฮานาโร คาดึกแฮ
한걸음 걸을 때마다
ฮันกอลลึม กอลลึม แตมาดา
그림자가 되어 널 지킬게
คือริมจากา ทเวออ นอล จิคิลเก
눈이 부셔 이 순간에
นุนอิ บูชยอ อิ ซุนกันเอ
내겐 넌 꿈만 같은 걸
แนเกน นอน กุมมัน กัททึน ก
텅빈 마음에 가득 채워 너란 존재
ทองบิน มาอึมเอ กาดึก แชวอ นอรัน จนแช
너 하나만 꼭 들어오게
นอ ฮานามัน กก ทึลลอโอเก
너에게만 내 문을 열게
นอเอเกมัน แน มุนนึล ยอลเก
어떤 단어로도 이 기분 설명 못해
ออตอน ทันออโรโด อิ คิบุน ซอลมยอง มซแฮ
상상할 수 없이 feels good
ซังซังฮัล ซู ออบชิ feels good
아름다운 너의 미소
อารึมดาอุน นอเอ มิโซ
묘하게 나를 이끌어
มโยฮาเก นารึล อิกึลลอ
거부할 수 없어 난
กอบุนฮัล ซู ออบซอ นัน
운명처럼 깊숙히 파고들어
อุนมยองชอรอม กิพซุกกิ พาโกทึลลอ
열어줘 열어줘 열어줘
ยอลรอจวอ ยอลรอจวอ ยอลรอจวอ
커져버린 내 맘속 한 사람 맘을
คอจยอบอริน แน มัมซก ฮัน ซารัม มัมมึล
열어줘 열어줘 열어줘
ยอลรอจวอ ยอลรอจวอ ยอลรอจวอ
너란 색으로 나를 채워줘
นอรัน แซกอือโร นารึล แชวอจวอ
“..”
“...”
คะ..คังแดเนียลลล!!! =[]=”
ใช่แล้วเค้าคือคังแดเนียลคนที่เต้นเพลง OPEN UP!!!
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!
ฉันเป็นแฟนคลับนายนะคัง แดเนียลลลล!!!...
ร่างบางกริ๊ดออกมาโดยไม่ร้ตัวเพราะความเขินอาย...เสียงกริ๊ดของเธอเป็นจุดสนใจ…
ทำให้พวกผู้ชายกลุ่มนั้นหันมามองเธอโดยมิได้นัดหมาย… -_-”
คัง แดเนียลหันมามองฉันนนนน >< กริ๊ดดดดดด!!...
เง้ออออ...พวกเค้าทำไมต้องมองฉันแปลกๆด้วยอ่าา…
โดนผู้ชายมองเค้าก็เขินเป็นนะ..!! ><
“น้องครับ...น้อง!!”แดเนียลตะโกนเรียกร่างบางตรงหน้าเค้า...แต่ไร้เสียงตอบรับจากร่างบางตรงหน้า..
ร่างบางเหมือนสติหลุดลอยไปบนอากาศ...ฮือออ เธอทำตัวไม่ถูกก><
เพราะผู้ชายตรงหน้าเธอคือคัง แดเนียล เลยนะ!!..
คังเเดเนียลคือเมนฉัน...กริ๊ดดดด เย็นไว้ลูกเย็นไว้!!...
“มีปากก็พูดสิครับยืนเอ๋อทำไม…!!” ไม่ใช่เสียงของคังแดเนียลอปป้า...แต่เป็นเสียงของ
ฉันหันไปมองผู้ชายข้างๆแดเนียลอปป้าด้วยหางตา…!!
ผู้ชายคนนี้...อ่าา ฉันจำเค้าไม่ได้แต่ก็คุ้นๆอยู่นะ…
“ควานลินมึงไปด่าน้องเค้าทำไมวะ…!!!” คัง แดเนียลหันไปด่าผู้ชายข้างๆ…
“อ๋อ!!..ควานลินนี่เองง!!!”ใช่แล้วผู้ชายข้างๆแดเนียลอปป้าคือควานลิน…
ไม่อยากจะเสียความรู้สึกหรอกนะ...แต่คือ...ฉันเคยชอบหมอนี่...ไม่สิเคยปลื้มหมอนี่
เพราะหมอนี่หล่อมว๊ากกกกกกกกกก…!!แต่ฉันว่าตอนนี้ฉันเริ่มเกลียดมันแล้วสิ…
“น้องใช่น้อง[ชื่อคุณ]!!...ไหมครับบบ??!!...”แดเนียลอปป้าถามฉัน..
“ชะ...ใช่ค่ะ!!” ฉันตอบแดเนียลอปป้า..
“ฮยองงงงงงงงงงงงงงงงงง!!...”
“ผมเจอน้องสาวเราแล้วครับบบ!!!...”
[O_O]” นะ...น้องสาวว??!!
Guest
