'...จอนจองกุก นักศึกษาปี1ได้หายตัวไปอย่างลึกลับ โดยตอนนี้ทางตำรวจเเละมหาลัยยังไม่ได้ออกมาเปิดเผยข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องนี้ อย่างไรก็ตามเราก็ต้องตามหาตัวจอนจองกุกต่อไปนะครับ...." เสียงประกาศข่าวจากโทรทัศน์เครื่องเก่าของโรงอาหารของมหาลัย ทำเอานักศึกษาละเเวกนั้นหันมองด้วยความสนใจ เเละพูดถึงเรื่องนี้กันอย่างมาก
"พี่ว่ามันไม่เเปลกไปหรอที่อยู่ดีๆจองกุกก็หายตัวไปอย่างลึกลับ เป็นตายร้ายดียังไงก็ยังไม่รู้ เเถมไอจองกุกก็ยังเป็นเสาหลักของครอบครัวอีกต่างหาก" จีมินพูดพร้อมกับตักก๋วยเตี๋ยวของโปรดเข้าปากอย่าเอร็ดอร่อย
"เเปลกดิ เเปลกมาก จองกุกเเม่งมีปัญหาอะไรถึงขั้นหนีออกจากบ้าน เเล้วอีกอย่างจองกุกไม่ใช่คนหนีปัญหา"นัมจุนตอบคนข้างหน้าด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
"พี่ว่ามันตายยัง"ชูก้าหรือมินยุนกิฉายาปากหมากรุ๊ปพูดออกมาด้วยสีหน้าเฉยเมย
"สัสก้า! ปากหมานะมึงเดี๋ยวก็ตบให้" เจโฮปตะโกนด่าชูก้าด้วยความโมโห
"เราลองตามหาน้องกันดีมั้ย กูว่าตอนนี้มันยังไม่สาย อย่างน้อยเราก็น่าจะทำอะไรบ้างนอกจากนิ่งเฉย" จินพี่ใหญ่ปี่4พูดขึ้น
"มึงโอเคปะวะสัสวี" นัมจุนสังเกตสีหน้าของวีมาตั้งเเต่เเรกเเละเขารู็ว่าวีไม่โอเค
"ผม....ไม่รู้ว่ะพี่ มันหน่วง มัน...สับสนไปหมด"วีเเฟนหนุ่มของจองกุกมีสีหน้าเศร้าหมองต่างไปจากเดืม
"กูว่าเรามาสืบเรื่องนี้กันเถอะ"จินพี่ใหญ่พูด
ห้ะ!!!!!!!! ทุกคนขานรับเป็นเสียงเดียวกัน.....