จาฟาร์ก้มลงซุกไซ้ใบหน้าคมคายกับทรวงอกอวบ เขาจุมพิตหนักบ้างเบาบ้างไปจนทั่วเนินทรวงที่โผล่พ้นบราเซีย สีหวาน ก่อนใช้มือใหญ่กระตุกบราเซียจนหลุดติดมือออกมา

     “ไม่ อย่านะ ฉันขอร้องล่ะ อย่าทำอะไรฉันเลย” เมื่อใช้ไม้แข็งแล้วไม่รอด เธอก็เปลี่ยนมาใช้ไม้อ่อนแทน

     จาฟาร์เงยหน้าขึ้นมองใบหน้านวลที่อาบไล้ไปด้วยหยาดน้ำตา ที่ผ่านมาถ้าเขาต้องการผู้หญิงขึ้นมาสักคน ไม่มีใครกล้าขัดใจเขา แถมยังสนองตอบเขาเป็นอย่างดีเสียอีก แต่กับหญิงสาวคนนี้ เขาตั้งใจจะให้เธอมากกว่าทุกคนที่ผ่านมา เพียงแค่เธอยินยอมเป็นของเขา เงิน ทอง เครื่องเพชร จาฟาร์ยินดีมอบให้เท่าที่เธอต้องการ แต่ทำไมนะ เธอถึงปฏิเสธเขาได้ และถ้าเขาดูไม่ผิด หญิงสาวเข้ามาทำงานแบบนี้ก็เพื่อเงินเพียงตัวเดียว แล้วทำไม...

     “ฉันจะให้เธอทุกอย่างเท่าที่เธอต้องการ แลกกับการเป็นของฉัน”

     “ฉันไม่ต้องการ ฉันไม่ได้ขายตัว” พีรกานต์บอก

     “เธอจะปฏิเสธฉันไปทำไม ในเมื่อที่นี่ก็มีแต่ผู้หญิงขายบริการทั้งนั้น”

     “แต่ไม่ใช่ฉัน”

     จาฟาร์ก้มลงมองทรวงอกอวบที่เต่งตึงชูชันเรียกร้องหาสัมผัสจากเขา ก่อนจะก้มลงไปจุมพิตเบาๆ ที่ยอดอกสีสวยทั้งสองข้าง ร่างบางของพีรกานต์ผวาเฮือกกับสัมผัสใหม่ที่ไม่เคยรู้จัก

     “ร่างกายของเธอ มันกำลังบอกว่าต้องการฉัน เหมือนที่ฉันต้องการเธอ แล้วจะปฏิเสธทำไม”

     พีรกานต์เม้มปากแน่น ส่ายใบหน้าไปมาแรงๆ

     “ไม่...ฉันไม่ต้องการ ได้ยินมั้ย ว่าฉันไม่ต้องการ”

     “งั้นเหรอ” จาฟาร์ขมวดคิ้วเข้มเข้าหากันมุ่น ก็เห็นๆ อยู่ว่าร่างกายของเธอมันเรียกร้องสัมผัสจากเขา แต่ทำไมเธอถึงได้ปฏิเสธ หรือว่าเธอจะเรียกค่าตัวให้มากขึ้นไปอีก จาฟาร์ถอนหายใจออกมาแรงๆ เขาเริ่มรู้สึกว่ากำลังเสียเวลาอันมีค่านานเกินไปแล้ว และเขาก็ไม่มีเวลาว่างมากพอที่ต้องทนกับความเรื่องมากของเธอ

     “ฉันจะถามเธออีกครั้ง ว่าเธอต้องการเท่าไหร่”

****นิยายทะเลทรายเรื่องนี้ มีบทรักเกือบทุกตอน รับประกันความร้อนทุกองศาเดือด****

สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537

ห้ามมิให้ผู้ใดทำซ้ำ ดัดแปลง ตัดต่อส่วนหนึ่งส่วนใดของนิยายเรื่องนี้ไปเป็นของตนโดยไม่ได้รับอนุญาตจากผู้แต่ง

เริงรักร้ายใต้ขอบทราย มณีน้ำเพชร www.mebmarket.com “คนเลว คุณเองก็ไม่ต่างอะไรกับไอ้พวกสวะพวกนั้น รังแกได้แม้กระทั่งผู้หญิงไม่มีทางสู้” พีรกานต์ตวาดแว๊ดใส่ใบหน้ายิ้มๆ ที่น่าตบของเขา “โอ้...คนสวย เธอพูดผิดพูดใหม่ได้นะ ฉัน...จาฟาร์ไม่เคยรังแกผู้หญิง” “ก็ฉันไงล่ะ คุณรังแกฉันทะ...ที่ผับ” “อืม...นั่นน่ะเหรอที่เธอเรียกว่าเป็นการรังแก ฉันบังคับเธอก็จริง แต่ร่างกายเธอมันตอบสนองฉัน ทุกส่วนสัดของเธอมันเรียกร้องให้ฉันได้แตะต้อง สัมผัส และปลุกเร้า” จาฟาร์ทวนความจำให้เธอด้วยเสียงพร่าเบา “คนชั่ว ไปตายซะ” ดวงตาคมกริบของจาฟาร์เปลี่ยนประกายเป็นดุดันขึ้นมา ริมฝีปากบางกระตุกขึ้นอย่างหยันๆ “เสียใจด้วยคนสวย คนชั่วคนนี้ยังไม่ยอมตายแน่ ถ้าฉันยังไม่ได้เข้าไปอยู่ในร่างนุ่มนิ่มที่หอมหวานของเธอเสียก่อน” “ไอ้คนชั่ว! อย่างแกมันต้องไม่ตายดีแน่” พีรกานต์ตวาดเสียงแหลม “ท่านชีค” ทหารองครักษ์ที่ยืนมองอยู่เริ่มรู้สึกทนไม่ได้ ที่หญิงสาวนางนี้ใช้คำพูดด่าทอเจ้าเหนือหัวของตน “นางคงต้องได้รับการสั่งสอนให้รู้จักที่ต่ำที่สูงบ้างนะครับ” ทหารคนนั้นเปล่งเสียงออกมาเป็นภาษาอังกฤษซึ่งพีรกานต์ไม่ค่อยเข้าใจมากนัก แต่เนื่องจากหญิงสาวทำงานในผับและมีแขกต่างชาติเข้ามาเที่ยวกันเยอะ ก็เลยทำให้ได้รู้ภาษาอังกฤษบ้าง และที่สำคัญคำที่ทหารคนนั้นบอกออกมาชัดเจนก็คือ “ชีค” “ปล่อยนางเถอะ พยศอย่างนี้ข้าชอบ”