[OS] - Fate -

- FATE -

Pairing : Minhyun x Jaehwan

Warning : OMEGA - VERSE

Rate : Erotic / NC

.

.

.

.... และนี่ก็คือรายการ xxxx นะครับ! แล้วพบกันใหม่วันศุกร์หน้า สวัสดีครับ! ....

เสียงพิธีกรสิ้นสุดลง พร้อมเหล่าบรรดาศิลปินที่ต่างโค้งและโบกมือให้กล้อง ก่อนไดเรกเตอร์จะสั่งคัท ร่างสูงที่ยืนอยู่หน้าสุดโค้งรับเหล่าบรรดารุ่นน้องที่ทยอยมาลาลงเวทีไป ฮวังมินฮยอน เดบิวต์ในวงการนี้มาได้ 6 ปีแล้ว เขาถือเป็นนักร้องนักแต่งเพลงตัวฉกาจ ทุกเพลงที่ปล่อยออกมามักขึ้นอันดับต้นๆของชาร์ตได้ภายในไม่กี่นาที มากไปกว่านั้นรูปร่างหน้าตาของเขา.. ตามข่าวชอบเขียนว่า เขาหน้าตาดีราวกับไม่ใช่มนุษย์ หล่อเหลาปานเทพบุตร อะไรทำนองนั้น มินฮยอนเห็นทีไรก็อดขนลุกกับความเกินจริงของพวกนักข่าวไม่ได้ จริงอยู่เหลือความหล่อเหลาอะไรนั่นอาจจะเกินจริง แต่ที่บอกว่าราวกับเขาไม่ใช่มนุษย์ ก็ไม่เชิงเท่าไหร่

     ฮวังมินฮยอนเป็นอัลฟ่า ในยุคปัจจุบันคนแบบเขาหาได้ยากแล้ว ด้วยสังคมและวัฒนธรรมที่เปลี่ยนไป เท่าที่รู้มาครอบครัวของมินฮยอนเองแทบจะเป็นอัลฟ่ารุ่นสุดท้ายที่ยังมีชีวิตอยู่ นั่นเป็นหนึ่งเหตุผลที่ทำไมหน้าตารูปร่างของเขาถึงได้ดึงดูดมากกว่าปกติ ด้วยพรสวรรค์ที่ติดตัวมากับความฝันที่ไปในทิศทางเดียวกัน เขาถึงได้ประสบความสำเร็จได้ในทุกวันนี้

ร่างสูงก้าวลงจากเวที คว้าผ้าซับเหงื่อจากผู้จัดการที่ยืนรออยู่มาเช็ดใบหน้าลวกๆ เขาเดินเข้าห้องที่รายการจัดไว้ให้ ก่อนจะนั่งลงให้ช่างแต่งหน้าจัดการทำความสะอาดให้

‘ คุณผู้จัดการ วันนี้คุณกลับไปก่อนได้เลยนะ ผมเอารถมา ว่าจะไปคุยกับได้เรกเตอร์เชวหน่อย ไม่ได้เจอกันนานแล้ว ‘

‘ ตามใจเธอแล้วกัน พรุ่งนี้มีงานตอนตอนเย็น ยังไงจะให้รถไปรับที่คอนโดช่วงสี่โมงนะ ‘

‘ โอเค ‘

เครื่องสำอางค์ถูกลบไปหมดแล้ว เขาโค้งหัวขอบคุณช่างแต่งหน้า ก่อนจะโบกมือลาเหล่าผู้จัดการกับโคดี้ ร่างสูงทิ้งตัวลงบนโซฟา มือเรียวกดเข้าโปรแกรมแชทคุยกับไดเรกเตอร์ที่สนิทก่อนจะนัดแนะกันว่าจะออกมาเจอกันอีกสักสองชั่วโมง เพราะอีกฝ่ายต้องอยู่ประชุมผังรายการ มินฮยอนตอบตกลงก่อนจะโยนมือถือไว้บนโต๊ะ เขาเอนตัวลงนอนกับโซฟาพักเหนื่อย หลังจากวันนี้ทั้งซ้อม ทั้งถ่ายแบบ ทั้งแสดง ตารางงานเยอะจนเขาหัวหมุนไปหมด

แต่โชคยังดีที่รายการวันนี้ มีไอดอลสาวๆสวยๆเป็นอาหารตาให้มองตลอดวัน ทำให้มินฮยอนไม่หงุดหงิดอะไรเท่าไหร่ แถมเกือบจะเกิดอาการรัตขึ้นมาซะอีก แต่ก็เถอะ ตั้งแต่เกิดมาเขายังไม่เคยเข้าใจความรู้สึกรัตจริงจังสักครั้ง แม่ของเขาเคยเล่าให้ฟังตั้งแต่ยังเป็นเด็กว่าอาการรัตอย่างรุนแรงเกิดขึ้นเมื่อถูกกระตุ้นจากพวกเดียวกันเท่านั้น โดยเฉพาะโอเมก้า แต่ใช้ชีวิตมา 25 ปีเข้าไปแล้ว มินฮยอนยังไม่เคยเจอใครที่เป็นเหมือนกับเขาเลยสักคน อาการรัตของตัวเองเลยกลายเป็นแค่การปลดปล่อยอารมณ์เหมือนมนุษย์ทั่วไป เขาช่วยตัวเองได้ และมีอะไรกับใครเหมือนคนปกติ มินฮยอนไม่เคยเจอใครที่ทำให้เขาเสียการควบคุมได้ และคิดว่าชีวิตนี้อาจจะไม่เจอคนๆนั้นด้วยซ้ำ

เสียงเคาะประตูดังขึ้นขัดความคิดของคนที่นอนอยู่ มินฮยอนส่งเสียงรับให้เข้ามา เขาหยัดตัวขึ้นนั่ง ก่อนจะเห็นร่างเล็กๆที่ถือเอาถาดน้ำกับขนมเดินเข้ามา

‘ คือ......คุณเชวให้ผมเอาของว่างมาให้ครับ.. ‘

ทันทีที่อีกฝ่ายเดินเข้ามาใกล้เพื่อวางถาดของว่างลงบนโต๊ะ จมูกของร่างสูงก็รับกลิ่นหอมหวานประหลาดที่พอสูดเข้าไปทำให้ร่างกายของมินฮยอนรู้สึกร้อนแบบไม่เคยเป็นมาก่อน ตอนแรกเขาคิดว่าคงเป็นกลิ่นน้ำหอมของอีกฝ่าย ส่วนผสมบางอย่างมันคงทำให้เขาเกิดอาการแพ้ แต่ทันทีที่สบตากัน ปฏิกริยาที่คนตัวเล็กตรงหน้าหยุดชะงักแล้วเซลงไปนั่งกับโซฟาก็ทำให้เขาต้องคิดใหม่

‘ นาย.. เป็นอะไรรึเปล่า? ‘

‘ มะ ไม่รู้ครับ ขอโทษ คือผมคงป่วย อยู่ดีๆ ผม.. ‘

ช่วงวินาทีที่สบตากลมๆของอีกฝ่าย กลิ่นหอมที่ยังโชยมาอ่อนๆในคราวแรกกับเข้มขึ้นจนมินฮยอนแทบหายใจไม่ออก รู้ตัวอีกทีเขาก็เท้าแขนคร่อมร่างอีกฝ่ายที่อยู่บนโซฟาเสียแล้ว คนตัวเล็กใต้ร่างเขาขดตัวเข้าหากันอย่างน่าสงสาร มินฮยอนเห็นอีกฝ่ายเหงื่อซึมจากไรผม เขาก้มลง สูดดมให้แน่ชัดว่าเขาเข้าใจไม่ผิด มือเรียวเลื่อนลงแตะข้างแก้มเนียนของคนใต้อาณัติ ร่างเล็กสะดุ้งเฮือก เสียงครางแผ่วอย่างทรมาณดังออกมาจากปากอีกฝ่าย

‘ คุณ... ช่วยผมหน่อย ข้างนะ นอก ในกระเป๋า ตลับยา หยิบ หยิบให้ผม ‘

เสียงหวานพูดอย่างติดขัด มินฮยอนเห็นชื่อบนบัตรพนักงานของคนตัวเล็กข้างใต้

คิมแจฮวาน

ก่อนตาคมจะเลื่อนขึ้นมาสบตาอีกฝ่าย

‘ ยาอะไร ทำไมต้องกิน? ‘

‘ ได้โปรดช่วยผมเถอะ .. ออกไปเอายาผมนะ ‘

ไม่ไหว

รู้ตัวอีกทีมินฮยอนก็ประกบริมฝีปากลงไปแล้ว เขาสัมผัสได้ว่าคนใต้ร่างกำลังดิ้น มือเรียวตรึงแขนเล็กๆของแจฮวานไว้แน่น เขาดูดดึงริมฝีปากคนตรงหน้ารุนแรง ปลายจมูกที่เฉียดไปมาที่ข้างแก้ม ทำให้มินฮยอนได้กลิ่นหอมเย้ายวนนั้นชัดมากกว่าเดิม กลิ่นที่ทำให้ประสาทสัมผัสของเขาลุกฮือ เขาครางในลำคอ เสียงครางที่ราวกับเสียงคำรามนั่นทำให้คนตัวเล็กที่เผลอไผลไปกับรสจูบสะดุ้งเฮือก ก่อนจะสัมผัสได้ว่าปฏิกิริยาของคนใต้ร่างแปลกไป แจฮวานกำลังจูบตอบเขา อีกฝ่ายหยัดตัวขึ้นจนแผ่นอกเสียดสีกันไปมา กลิ่นหอมประหลาดนั้นส่งกลิ่นแรงมากกว่าเดิม และเขาตระหนักได้อย่างชัดเจนแล้วว่ามันมาจากคนตัวเล็กตรงหน้าอย่างแน่นอน

‘ คุณเป็นอัลฟะ ‘

มินฮยอนรออีกฝ่ายพูดต่อไม่ไหว เขาจูบอีกฝ่ายอีก ร่างสูงเสียการควบคุมโดยสิ้นเชิง เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของตัวเอง ความรู้สึกที่เหมือนเลือดทั้งตัวกำลังเดือดและความต้องการที่รุนแรงมากขนาดนี้ เขาไม่เคยสัมผัสเลยตลอด 25 ปี นี่เป็นครั้งแรก

‘ นายเป็นตัวอะไรกันแน่ นายทำอะไรกับฉัน ‘

เขาละจูบออก ร่างสูงหอบหายใจแรง จมูกโด่งซุกไซร้ไปตามซอกคอขาว ทิ้งรอยจูบไปทั่ว มีแว่บนึงที่เขาอยากจะอ้าปากงับอีกฝ่ายให้จมเขี้ยว แต่ยังดีที่ยั้งตัวเองได้ทัน แจฮวานยังคงพยายามดิ้นรน เขารับรู้ได้ แต่อีกฝ่ายที่แทบจะไม่มีแรงเหลืออยู่แล้ว การดิ้นจึงเป็นแค่เพียงการขยับกายบิดเร่าให้ร่างการเบียดเสียดกันมากกว่าเดิมเท่านั้น

‘ ผมไม่.. คิดว่าจะมีอัลฟ่าอยู่แบบนะ นี้ ผมไม่ได้กินยา ฮึก ขอโทษ อ๊ะ อย่ากัด อื้อ! ‘

มินฮยอนฝังเขี้ยวไม่แรงนักบนลำคอขาวทันทีที่ได้ยินคำว่าอัลฟ่าออกจากปากอีกฝ่าย มันแน่ชัดแล้วว่าคิมแจฮวานไม่ใช่คนปกติทั่วไป คนตัวเล็กเป็นแบบเดียวกับเขา ถึงแม้ว่ามินฮยอนจะไม่แน่ชัดว่าอีกฝ่ายเป็นประเภทไหน แต่สิ่งที่เขามั่นใจคือกลิ่นของคิมแจฮวานทำให้เขาเสียความควบคุมได้

‘ฉันไม่สนว่านายจะเป็นอะไร แต่นายต้องรับผิดชอบที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้ ‘ เขาคาดโทษ มือเรียวคว้าเอาบัตรพนักงานของอีกฝ่ายออกจากคอ มินฮยอนจัดแจงใช้มันมัดมือเล็กๆทั้งสองข้างเข้าไว้ด้วยกัน

‘ คุณครับ! ปะ ปล่อยผม ปล่อยเถอะนะ ผมขอโทษ ฮือ ‘

ถึงแม้เสียงที่เปล่งออกมาจะเป็นการห้ามปราม แต่การกระทำของอีกฝ่าย ทั้งสายตารื้นน้ำที่มองมา กายเล็กที่บิดเร่า ปากแดงๆที่เผยอขึ้นระบายความร้อนมันตรงกันข้ามกับการให้หยุดอย่างสิ้นเชิง มินฮยอนถอดเสื้อเชิ้ตออกโยนทิ้งอย่างไม่ไยดี เขาเลิ่กเสื้ออีกฝ่ายขึ้น ริมฝีปากร้อนลากผ่านทุกอนูผิวของคนข้างใต้ ร่างสูงหยุดหยอกล้อที่เนินอกอย่างไม่ออมแรง เขาได้ยินเสียงครางออกมาเบาๆจากคนที่กำลังกัดปากตัวเองไว้แน่น เขี้ยวคมงับแรงๆจนเป็นรอยจนทำให้แจฮวานต้องหลุดร้องออกมา

‘ คุณมินฮยอน ได้โปรด .. ‘ แน่นอนล่ะเขาไม่ฟัง มินฮยอนจัดแจงดึงกางเกงของอีกฝ่ายออกพร้อมชั้นใน คนตัวเล็กรีบเอามือลงมาปิดส่วนลับของตัวเองทันที แก้มกลมๆนั่นแดงก่ำ ดวงตาฉ่ำน้ำนั่นส่งสายตาอ้อนวอนมาที่เขา

‘ นายเป็นประเภทไหน ‘ เขาถามในขณะที่มือเรียวล้วงเข้าไปสัมผัสส่วนนั้นของคนใต้ร่าง มินฮยอนหลุดหยิบมุมปากเมื่อมือเรียวรับรู้ได้ถึงความแข็งขืนของอีกฝ่าย เขาขยับมือบีบนวดเนิบนาบ แจฮวานกัดปากซุกหน้าเข้ากับไหล่ของตัวเอง พยายามปกปิดสีหน้าที่เตลิดไปไกลแล้วอย่างสุดความสามารถ

‘ ฉันถาม แจฮวาน ‘ มินฮยอนบีบสิ่งที่อยู่ในมือแรงขึ้นจนเจ้าของร่างสะดุ้งเฮือก พร้อมรีบละล่ำละลักตอบเขา

‘ อะ โอเมก้า ฮึก ผมเป็นโอเมก้า ‘

‘ ประหลาดดีที่บังเอิญโอเมก้าอย่างนายมาเจออัลฟ่าอย่างฉัน คิมแจฮวาน ‘

.

.

.

.

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้วที่สองร่างบนโซฟายังคงบดเบียดร่างกายเข้าหากันแบบนั้น ร่างเล็กที่เคยนอนทอดรับอารมณ์อยู่กลับกลายเป็นขึ้นคร่อมร่างสูงแล้วขยับสะโพกเองอย่างควบคุมไม่ได้ เสียงหวานครวญครางเร้าอารมณ์ กลิ่นกายหอมยั่วยวนจากกายโอเมก้าหนุ่มส่งกลิ่นออกมากระตุ้นให้อัลฟ่าอย่างมินฮยอนเตลิดไปมากกว่าเดิม

‘ ฮึก .. แรงไป อ๊ะ .. ‘

ร่างสูงกระแทกกายสวนเข้าหาอีกฝ่ายมากกว่าเดิม เล็บคมของร่างบนตักดรีดลงที่แผ่นหลังของเขาจนเลือดซิบ มินฮยอนจึงลงโทษอีกฝ่ายด้วยกายขยับสะโพกเข้าไปให้ลึกกว่าเดิม

‘ ฮือ... ผมจะไม่ไหว คุณ .. ‘

‘ ชู่ว.. ไปพร้อมกัน ‘

เขาเร่งมือขยับส่วนนั้นของอีกฝ่ายไปพร้อมกับจังหวะสะโพกที่เร็วขึ้น แจฮวานเชิ่ดหน้าครางลั่น อีกฝ่ายจิกเล็บเข้าไปที่ไหล่เขามากกว่าเดิมเพื่อระบายความปั่นปวน

‘ คุณ .. เอาออก อย่า อย่าปล่อยข้างใน ‘ คนบนตักเอ่ยเสียงพร่า มือเล็กพยายามดันหน้าท้องเขาไว้ไม่ให้ขยับไปมากกว่านี้ มินฮยอนเลิกคิ้วงง

‘ โอเมก้า.. แบบเรา ฮึก ท้องได้นะครับ ‘

เขามองหน้าอีกฝ่ายที่ทำท่าจะร้องไห้อย่างน่าเอ็นดู แล้วพยักหน้ารับคำ ก่อนจะดึงมือคนตัวเล็กมาคล้องคอไว้แล้วขยับเปลี่ยนท่าให้อีกฝ่ายเอนตัวลงบนโซฟา เขาเท้าแขนคร่อมแล้วเริ่มขยับกายต่อ เมื่อใกล้ถึงจุดสูงสุด มือเรียวรีบดึงส่วนนั้นออกจากกายอีกฝ่าย แล้วขยับรูดจนปลดปล่อยออกมาบนหน้าท้องขาว แจฮวานนอนหอบหายใจรวยรินอยู่บนโซฟา เขามองมือเล็กๆของอีกฝ่ายที่ขยับปลดปล่อยอารมณ์ตามมาติดๆแล้วก็ยิ้มมุมปาก ก่อนจะขยับตัวไปหยิบทิชชู่มาให้ แจฮวานเอื้อมหยิบทิชชู่ในมืออีกฝ่ายมาทั้งที่หน้าแดงกัน เขารีบหันหลังเช็ดทำความสะอาดแล้วใส่เสื้อผ้าทันที มินฮยอนเองก็จัดการตัวเองเรียบร้อยแล้วเช่นกัน

‘ เจ็บรึเปล่า? ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้ ขอโทษนะ ‘ เขาหันมองคนตัวเล็กที่ใส่เสื้อผ้านั่งกอดเข่าอยู่บนโซฟา ตากลมๆหันมองเขาก่อนที่ใบหน้าน่ารักๆนั่นจะเริ่มเบะ

‘ เฮ้! อย่าร้องไห้.. ‘ มินฮยอนทำตัวไม่ถูก เมื่ออารมณ์ทุกอย่างกลับมาปกติ เขากลับงุ่นงานไปซะเฉยๆ มือเรียวตัดสินใจคว้าอีกฝ่ายมากอดลูบผมปลอบเบาๆ แจฮวานดิ้นในตอนแรก แต่สุดท้ายอีกฝ่ายก็หูหางตกยอมให้เขาลูบผมโดยดี

‘ คุณใจร้ายอ่ะ ‘ เสียงหวานพูดอู้อี้กับอกเขา มินฮยอนได้ยินเสียงอีกฝ่ายสั่งน้ำมูกกับเสื้อเชิ้ตตัวโปรดของตัวเองไปแล้วด้วย

‘ เอาเป็นว่าฉันจะรับผิดชอบ ดีไหม? การที่นายมาเจอฉันอาจจะไม่ใช่เรื่องบังเอิญก็ได้ ‘

‘ ยังไง? ‘

‘ บางทีฟ้าอาจจะอยากให้เรารักษาสายเลือดของเราก็ได้ ‘ แจฮวานเลิกคิ้วงง เขาไม่เข้าใจว่าคนตรงหน้าพูดเรื่องอะไร แต่ใบหน้าหล่อๆที่ทำหน้าเจ้าเล่ห์ กับยิ้มนั้นที่ทำให้ใจเขาเต้นผิดจังหวะมันทำให้เขาคิดว่าอีกฝ่ายต้องคิดอะไรไม่ดีแน่ๆ

‘ ให้นายท้องลูกให้ฉันงะ .. โอ้ย!! แจฮวานอย่าตี! ‘

มือเล็กๆนั่นรัวตีที่อกเขาอย่างไม่ออมแรง อีกฝ่ายหน้าแดงก่ำพลางก่นด่าเขาไม่หยุด มินฮยอนหัวเราะร่วน เขารวบตัวแจฮวานมากอดไว้ จมูกโด่งสูดเอากลิ่นเย้ายวนเฉพาะตัวอีกฝ่ายเข้าไปเต็มปอด คนตัวเล็กยอมอยู่นิ่งในที่สุด มินฮยอนยิ้มกับตัวเอง อาจจะเพียงแค่แรกเจอ มันอาจจะเร็วไป แต่สัญชาติญาณบางอย่างในตัวของมินฮยอนบอกกับเขาว่า บางทีเด็กในอ้อมกอดคนนี้อาจะเป็นคนที่เขาตามหามาตลอดชีวิตก็ได้คนที่ทำให้เขาเสียการควบคุม คนที่ทำให้เขาใจเต้นแบบไม่เคยเป็น มินฮยอนตัดสินใจกับตัวเองแล้วว่าเขาจะไม่ปล่อยอีกฝ่ายไป

คิมแจฮวานเองปฏิเสธไม่ได้ว่ากลิ่นกายของอีกฝ่ายทำให้เขารู้สึกปลอดภัยอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน มินฮยอนอาจะพูดถูก ตั้งแต่เขาเกิดมา แจฮวานไม่เคยเจอใครเป็นแบบเขา เขารู้สึกตัวเองแปลกแยกมาโดยตลอด รู้สึกว่าอยู่คนเดียวบนโลก จนกระทั่งวันนี้ ถึงจะเริ่มกันไม่สวย แต่อย่างน้อยมันทำให้เขารู้สึกว่า มีใครอีกคนที่เป็นเหมือนกันกับเขา และรอให้แจฮวานมาเจอ และวันนี้ก็ได้พบแล้ว ..

.

.

.

.

‘ ผมกลัวโดนแฟนคลับคุณฆ่าตาย ‘

‘ ฉันอนุญาติให้นายตายได้แค่คาอกฉันเท่านั้นนะแจฮวาน ‘

‘ หยุดกามสักนาทีเถอะครับ ‘

‘ ใจร้าย ‘

‘ คุณนี่มัน!! ‘

‘ เรียกพี่สิ ฉันแก่กว่านายนะ ‘

‘ ทำไมต้องเรียก ‘

‘ เพราะพี่เป็นผัวนายงะ โอ้ย!!!! บอกว่าอย่าตีไง! ‘

‘ ยังไม่ได้คบกัน ไม่มีสิทธิ์มาเป็นอะไรกับผมครับ!! ‘

‘ งั้นคบกันนะ ‘

‘ ขอกันง่ายๆงี้เลยหรอครับ? ตลก! ‘

‘ เย็นชาจัง น้องแจฮวานที่ร้องไห้ให้ลูบหัวปลอบเมื่อกี้ไปไหนแล้วอ่ะครับ ‘

‘ ไม่มีแล้วครับ!! ‘

‘ งั้นต้องเรียกออกมาใหม่ ‘

‘ หยุดนะคุณ!! อ๊ะ!! พี่มินฮยอน!!! ‘

ดูเหมือนจะต้อง ‘ ทำ ‘ จนกว่าอีกฝ่ายจะยอมตกลงคบกับเขาล่ะนะ ..

end

______________

ไม่มีพล็อตและไร้สาระตามสไตล์เราเองค่า 55555555

ขิงฝ่าใส่คอนแทคเลนส์ล้วนๆ

เราไม่เคยแต่งแนว omegaverse อิงข้อมูลจากกูเกิ้ลล้วนๆ

ผิดพลาดยังไงขอโทษด้วยนะค้าบ

พูดคุยกันได้ที่ #ฮนฟ เช่นเคย

ขอบคุณนะคะ <3