"มาดาม...." เคลวินเอ๋ยเรียกมารดาของเขา "หยุดพูดเคลวิน!แกต้องแต่งกับผู้หญิงคนนี้เท่านั้น!"
"แต่มาดา.." "คำสั่งฉันเป็นสิทธิ์ขาด!แม้แต่แกก็ขัดไม่ได้เข้าใจมั๊ย?" เคลวินไม่ตอบเพราะเขารุ้ว่าสิ่งที่มารดาเขาพูดเมื่อสักครู่คือคำสั่งไม่ใช่ประโยคคำถามแต่อย่างใด
"อ๊า..เคลวินค่ะ..ซี้ด..แรงอีกค่ะ...อ๊ะส์" "โอ้ว..พิ้งค์ดีมาก...โอ้ว..."
"คุณเคลวิน...อึก" เสียงของมาลิณีดังขึ้นจากหน้าประตูห้องหลังจากที่เห็นภาพคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีกำลังร่วมรักกับผู้หญิงคนอื่นอยู่บนเตียงของเธอกับเขา ทั้งคู่หยุดกิจกรรมของเขาเมื่อเห็นว่าคนที่มาเยือนเป็นใคร
เคลวินสบถอย่างเสียอารมณ์ก่อนเอาผ้าขนหนู่มาปิดแก่นกายตัวเองและเดินเข้าไปหามาลิณี
"เธอเป็นบ้าอะไรร้องไห้ทำไมห๊ะ!เลิกทำตัวน่ารำคาญแบบนี้สักทีได้มั้๊ย" "อึก..ทำไมคุณทำแบบนี้ค่ะ..ฮื่อนั้นเป็นเตียงของเรานะค่ะ" มาลิณีพูดพลางร้องไห้ออกมา "หึ!เพราะอะไรน่ะหรอ..เตียงของฉันฉันก็อยากให้คนที่ฉันรักมานอนกับฉันส่วนคนที่ไม่ได้รักอย่างเธอ!แค่ฉันยอมมีอะไรด้วยก็บุญโขแล้ว!" มาลิณีมองหน้าเคลวินเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูดออกมา "เลว.." เพี๊ยะ! เสียงมือใหญ่กระทบใบหน้าเรียวเล็กดังลั่นด้วยแรงของชายหนุ่มทำให้หน้าหญิงสาวสะบัดอย่างแรงไปตามแรงตบ "อึก..ฮึก.." มาลิณีจับหน้าตัวเองที่พึ่งถูกเขาตบไปหมาดๆและมองหน้าเขาอย่างเจ็บปวด! มาลิณีวิ่งออกไปพร้อมน้ำตานั้นทำให้เคลวินสะใจยิ้มออกมาอย่างพอใจนี้คือสิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นต้องชดใช้ให้กับความรักที่ไม่สมหวังของเขา!
Guest
