แนะนำตัวละคร..
ฟ้าใส
หญิงสาวอายุ 24 ปี [พิมภกา รุ่งชัย]เธอมีความสามรถและเก่งกาจแทบทุกอย่างจนใครๆต่างอิจฉาเธอ
เธอมีความสุขที่มีชีวิตแบบนี้....ฐานะทางบ้านที่พอมีพอกิน...การเรียนที่ดีที่มหาลัยดังแย่งตัว
ไปเรียนด้วยจนกระทั่ง......วันที่เลวร้ายก็เกิดขึ้น
วิน [ลี จง อุก]
ชายหนุ่มอายุ 27 ปี [วินชนะ มุ่งมั่น] เขาเป็นลูกชายของผู้อำนาจทางการเงินติด1ใน10ของประเทศฐานะทางครอบครัว
รวยติดอันดับ 1 ใน 5 ทุกคนในประเทศล้วนอิฉาเขา....
ดาหลา
หญิงสาวเพื่อนรักฟ้าใส [ดาหลา วัฒนา] อายุ 24 ปี [lock story] เธอนั้นมีความสามรถในการแสดง..
.และฐานะทางบ้านที่น่าอิจฉา คฤหาส์นดั่งวังที่ตั้งในใจกลางกรุงเทพ....
ปัก [https://www.google.co.th/search?rlz=1C1CHBF_thTH735TH735&biw=1366&bih=662&tbm=isch&sa=1&q=%E0%B8%A3%E0%B8%B9%E0%B8%9B%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B9%87%E0%B8%81%E0%B8%9C%E0%B8%B9%E0%B9%89%E0%B8%8A%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%80%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B8%B5+4-5+%E0%B8%82%E0%B8%A7%E0%B8%9A&oq=%E0%B8%A3%E0%B8%B9%E0%B8%9B%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B9%87%E0%B8%81%E0%B8%9C%E0%B8%B9%E0%B9%89%E0%B8%8A%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%80%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B8%B5+4-5+%E0%B8%82%E0%B8%A7%E0%B8%9A&gs_l=psy-ab.3...6300.7415.0.7556.6.6.0.0.0.0.0.0..0.0....0...1.1.64.psy-ab..6.0.0....0.iRLGabwkQxw#imgrc=KXhUNWw7a6p73M:]
[lock story] เพศ ช
"ได้โปรด...หยุดที..อึ...อือออ" ฉันหอบหายใจถี่ทันทีที่โดนริมีปากของคนตรงหน้าบดขยี้ลงมา
"อะ..." เลือดที่ไหลออกมาตรงมุมปากและกริยาท่าทางที่เหมือนจะทำร้ายฉันทำให้ดูออกว่าเขาหงุดหงิดอย่างมาก
"อย่าทำฉันเลย..." หยดน้ำใสๆอุ่นๆไหลลงอาบแก้มนวลทั้งสองข้างของฉัน...ฉันมองคนตรงหน้าอย่างพร่ามัว มือทั้งสองข้างโอบแขนตัวเองทั้งสองข้างไว้....
"ทำไมวะ?....ห๊ะ...คิดว่าตัวเองดีนักรึไงวะ? ให้กูสักรอบสองรอบจะตายไม..." ฉันเบือนหน้าหนีคำพูดหยาบคายจากปากคนตรงหน้า พลางขยับตัวเดินหนี
"ได้โปรด..."ขาของฉันหมดแรงเดิน..นั่งทรุดลงตรงหน้าเขา...ทำไมมันหนาวจัง...อากาศหนาวขนาดนี้เลยหรอ...
"หึ..."
"อะ...ฮึก..." ฉันรู้สึกเจ็บที่หลัง...และร้สึกได้ถึงแรงกระแทกจากเท้าของคนที่มองดฉันอย่างเหยียดหยาม เขาเดินผ่านฉันไปอย่างไม่ใยดี
ฉันกดโทรศัพท์หาเบอร์เพื่อนสาวคนสนิท..
ณ โรงพยาบาล
"ฟ้า...ฟ้า..." น้ำเสียงสั่นเทาของผู้ให้กำเนิดฉัน...ฉันหันมองรอบๆก็พบกับห้องสีขาว...คิดว่าที่นี่คงโรงพยาบาล...
"แม่....แม่ร้องไห้ทำไม..." ฉันพยายามขยับตัว..แต่ก็ต้องชะงัก เมื่อความเจ็บปวดที่แผ่นหลังไล่มาที่ใบหน้า
"ใครทำอะไรแก...บอกแม่สิ..ใครทำลูกแม่.." ฉันมองท่านร้องไห้....แล้วก็เจ็บใจที่เป็นต้นเหตุให้ท่านต้องเสียน้ำตา...
"แม่...หนูไม่เป็นอะไร..."
"แล้วหลังแกไปโดนอะไรมา...ดาหลามันไปหามแกมาโรงบาลรู้ไม....ใครทำ..บอกแม่มาสิ" แม่ปัดน้ำตาแล้วยกมือมากุมมือฉัน
"หนูโดนของตกใส่หลังมาเฉยๆ...แล้วหนูก็เครียดๆเรื่องเกรดพอออกจากมหาลัยแล้วจะไปเป็นอะไรดี..แค่นั้นเอง" ฉันกุมมือแม่ตอบ
"......"
ณ ปัจจุบัน...
"นั้นก็ปีกว่าๆแล้วสินะ.." ฉันนั่งเหม่อมองออกนอกหน้าต่าง
{To Be Continue}
Guest
