จันทร์เด็กสาวผู้น่าสงสารถูกแม่เลี้ยงนำมาขายเป็นทาสให้กับเรือนคุณหญิงศรีมณี แถมคุณหญิงยังมีลูกชายแสนเจ้าเล่ห์อย่างคุณหลวงทศรัสมิ์ที่คอยมาสั่งใช้นู้นใช้นี่จนใจสั่นไปหมด ใช้เฉยๆหล่อนมิเคยว่าแต่ไอ้เรื่องถึงเนื้อถึงตัวนี่หล่อนว่ามันชักจะยังไง!??
"บ่าวเป็นแค่บ่าว บ่าวมิอาจเอื้อมเจ้าค่ะ" จันทร์ตอบ
"หากมิต้องเอื้อมล่ะ" หลวงทศรัสมิ์ว่าพรางจับมือของเธอขึ้นมาแนบแก้ม "แค่นี้ก็มิต้องเอื้อมแล้ว"
"เอ่อ... บ่าวง่วงแล้วขอตัวเจ้าค่ะ" เธอพูดพรางก้มหน้าซ้อนใบหน้าที่แดงกล่ำไว้ใต้แสงจันทร์
เรื่องนี้ผู้เเต่งแต่งเป็นเรื่องแรกอาจจะงงๆบ้าง5555😂
ไม่รู้จะมีคนอ่านหรือป่าวแต่ก็ขอให้เป็นกำลังใจให้ด้วยนะค่ะ🙏
เรื่องนี้แต่งขึ้นตามจิณตนาการของผู้เขียนเอง เขียนขึ้นเพื่อความบันเทิง
หากมีอะไรผิดพลาดก็ขออภัย💁
ปล.งดดราม่าค่ะ
รีวิว (0)
เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว
Guest
