แดนแห่งธาตุ

ตอนที่1 ชีวิตแปลเปลี่ยน

ณ โรงเรียนมปลายชื่อดังแห่งหนึ่งใจกลางเมือง “เฮ้อเรียนจริงหนักจังวันนี้”เสียงเด็กผู้ชายในกลุ่มคนหนึ่งบ่นขึ้น “เอาเถอะ คิรินนังไงก็ผ่านไปอีกวันนึงแหละนะ อย่าไปเครียดดิวะ”เพื่อนอีกคนที่เดินอนู่ข้งๆพูดขึ้น

คิรินเก็กชายอายุ17ปี สูงปานกลาง ไว้ผมรองทรงต่ำสีดำกำลังเดินอยู่บนท้างเดินข้างถนนกับเพื่อนอีกคน ทั้งาองกำลังจะไปที่ร้านอาหารที่ทั้งสองกินกันประจำหลังเลิกเรียน

“ถ้าโลกใบนี้เปลี่ยนไปก็ดีสิเนาะ เรียนไม่ต้องหนักมาก ชิวๆไป”ติรินบ่นขึ้นขณะเดิน

“นายชักจะเพ้อใหญ่แล้วนะ”เพื่อนข้างๆเดินมากอดคอแล้วยิ้ม

“ก็แค่คิด อย่าใส่ใจกับคำพูดฉันเลยนะ”คิรินหันมาบอก

ในไม่นานทั้งสองก็เดินมาถึงร้านอาหาร อากาศข้างนอกร้านร้อนมากทั้งสองเลยตัดสินใจเข้าไปนั่งสั่งอาหารในร้าน เป็นร้านที่ไม่ตกแต่งอะไรมาก ทำให้ดูสบายตา คิรินเดินไปสั่งอาหารชุดปลากับน้ำอัดลมที่เคาเตอร์มานั่งกินสบายใจ

“คิรินเมื่อไหร่นายจะมีแฟนวะ”เพื่อนที่มาด้วยถามขึ้น คิรินถคงกับไอออกมา

“ไม่รีบวะ”คิรินตอบสั้นๆ เพื่อนเองก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ ทั้งสองก็นั่งกินข้าวเย็นกันต่อแบบเงียบๆ

“อิ่มจังเลยวันนี้ งั้นฉันกลับก่อนนะคิริน”เพื่อนของคิรินพูดชึ้นแล้ววางตังบนโต๊ะ แล้วเดินออกจากร้านไแ ปล่อยให้คิรินนั่งอยู่คนเดียว

หลังจากที่คิรินจ่ายตังค่าอ่านแล้วเขาก็เดินออกมาจากร้าน ตอนนี้เวลาประมาณ6โมงเย็น ตามทางที่คิรินเดินไม่ค่อยจะมีคนเดินเท่าไหร่ ตามข้างทางเป็นต้นไม้ใหญ่ คิรินก็เดินอย่างช้าๆไม่รีบร้อน จนมาหยถดอยู่สี่แยกไฟแดง ขณะนั้นมีผู้หญิงคนนึงวิ่งออกไปกลางถนนด้วยความรีบร้อนมาจากไหนไม่รู้

“ระวัง!!!”คิรินตะโกนออกไปผู้หญิงคนนั้นก็ได้หันมา สิ่งที่คิรินเห็นคือรถกระบะคันใหญ่วิ่งมาด้วยความเร็ว ด้วยความเร็วนั้นดูยังไงรถคันนี้ก็หยุดรถไม่ทันแน่ อีกไม่ถึง3เมตรรถคันนั้นก็จะชนผู้หญิงที่อยู่กลางถนนแล้วคิรินได้แต่ยืนมองเหตุการณ์นั้นอย่างทำไรไม่ได้ซักอย่าง

โครม!!!!

เสียงรถชนดังขึ้นอย่างดัง ทำให้คนที่อยู่แถวนั้นรีบออกมาดูเหตึการณ์ที่เกิดขึ้น

“รีบเรียกรถพยาบาลเร็ว!!!”ชายที่เห็นเหตุการณ์ตะโกนให้คนโทรเรียกรถพยาบาลมาที่เกิดเหตุ ร่างที้นอนอยู่กลางถนนนั้นไม่ใช่ร่างของผู้หญิงในตอนแรก ร่างของผู้หญิงคนนั้นได้ล้มลงอยู่อีกฝั่งหนึ่งของถนน ร่างที่นอนจมกองเลือดคือร่างของคิรินที่บิดเบี้ยวอย่างไม่เป็นรูป ด้วยแรงชนของรถทำให้ร่างของคิรินกระเด็นไปไกลถึง4เมตร

ไม่นานรถพยาบาลก็มาถึงที่เกิดเหตุและช่วยรักษาแผลให้ผู้หญิงคนดังกล่าวก่อน หลังจากนั้นก็รีบวิ่งไปดูร่างของคิรินที่นอนอยู่ เจ้าหน้าที่ที่ได้มาเห็นร่างของคิรินแต่ได้สายหัวให้รู้ว่าช่วยไม่ทันแล้ว

“ทำอะไรโง่ๆไปอีกแล้วสิเรา แค่จะขยับตัวยังไม่ได้เลย คงต้องตายสินะเรา”คิรินยังพอมีสติอยู่ได้แต่บ่นอยู่ในใจและยอมรับชะตาของตัวเอง

และทุกอย่างที่คิรินเคยเห็นก็ดับลงอย่างรวดเร็ว รอบๆกลายเป็นสีดำ

และชายหนุ่มก็ลืมตาขึ้นมาแล้วเห็นว่าตัวเองยืนอยู่กลางความมืดที่มองไปเท่าไหร่ก็ไม่เห็นจุดสิ้นสุดของมัน และเขาได้ก้มมองตัวของเขา ร่างกายของเขายังคงครบ32

“ที่นี่ที่ไหน”คิรินพูดขึ้นกลางความมืดคนเดียว ด้วยความสงสัยเขาจะลองออกเดินไปในความมืด แต่ก็ไม่เป็นผล ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมมีแต่ความมืด

“อะไรกันเนี่ย นี่นะหรอความตาย”คิรินพูดขึ้นและยิ้มขึ้นมาด้วยความสิ้นหวัง

“อะไรกัน นี้ไม่ใช่ความตายซะหน่อย”