“อาหนิง!!”
หือ…
อาหนิง…?
อาหนิงคือชื่อของนางอย่างนั้นหรือ อื้อ! เหตุใดจึงปวดหัวเช่นนี้...
ท่ามกลางลมพายุอันหนาวยะเยือก ทั้งความหนาวเหน็บและมืดมิด นางรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดทรมานไปทั่วสรรพางค์กาย สายฝนห่าใหญ่ซัดสาดเรือนร่างนางจนรู้สึกแสบไปทั่วใบหน้าและผิวหนังส่วนที่โผล่พ้นออกมาจากชายเสื้อ ภายในศรีษะของนางปวดหนึบเจียนระเบิด แขนและขาไร้เรี่ยวแรงตอบสนอง อุณภูมิร้อนระอุสายหนึ่งเดือดพล่านไปทั่วร่าง
“อาหนิง! เจ้าอยู่ที่ไหน!!”
ท่ามกลางความมืดมิดและทรมานนั้น นางได้ยินเสียงทุ้มที่คุ้นเคยเอ่ยเรียกอยู่ไม่ขาด รับรู้ได้ว่าเขาโอบอุ้มนางไว้ในอ้อมกอดอย่างหวงแหน กลิ่นหอมคล้ายไอแดดจากร่างของเขาแผ่ซ่านลึกไปถึงใจกลางความมืดมิดในหัวใจของนาง หญิงสาวกุมอกเสื้อของชายผู้นั้นไว้แน่นจนเสื้อของเขายับยู่ นางทิ้งน้ำหนักตัวเอนซบเขาและหมดสติไปในที่สุด
ชั่วขณะนั้นนางได้ตัดสินใจฝากฝังชีวิตที่เหลืออยู่ไว้ให้เป็นของเขา แม้จะไม่รู้ว่าเขาเป็นผู้ใดก็ตาม
Guest
