พ่ายรักมาเฟียร้าย

 เฟร็ดเดอริค  เควน

อายุ 28 ปี

สัญชาติ อเมริกัน - ยูเครน

เขาคือผู้ชายที่น่าจับตามองที่สุดในอเมริกา และเขาคือชายในฝันของสาวในยูเครน แต่เขามีด้านมืดที่หลายคนไม่รู้ว่าตัวตนของเขาจริงๆนั้นเป็นใคร ชีวิตที่มีอันตรายรอบตัวของเขาทำให้เขาปิดกั้นตัวเองจากผู้หญิงทุกคนที่ต้องการหัวใจเขา แต่เธอกำลังจะทำให้หัวใจที่ด้านชาดุจกำแพงน้ำแข็งที่เขาสร้างมันไว้กำลังจะพังทลายลงอย่างช้าๆ

ดุจตะวัน เมธาวงศ์

อายุ 23 ปี

สัญชาติ ไทย

  เธอเป็นเพียงหญิงสาวชีวิตอาภัพ หลังจากที่แม่ของเธอเสียชีวิตลงน้าแท้ๆ ที่เป็นญาติเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่กลับขายเธอให้ไปทำงานใช้หนี้ในอเมริกา ชีวิตที่เหมือนตายของเธอกลับถูกเขาหยิบยื่นชีวิตใหม่ให้เธออีกครั้งและเธอสัญญากับตัวเองไว้เสมอว่าหลังจากนี้

'ชีวิตและลมหายใจเธอเป็นของเขา'

**********ตัวอย่าง**********

แสงอรุณรับวันใหม่สาดส่องมาที่ร่างหญิงสาวที่นอนคุ้ดคู้อยู่บนเตียงนุ่มเธอสัมผัสได้ถึงกลิ่นไอของอะไรบางอย่างที่มันทำให้เธอสดชื่นยิ่งนัก เฟร็ดเดอริคยืนมองร่างเล็กบนเตียงอยู่เป็นเวลานานมากแล้วไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงได้จ้องมองเธอได้โดยไม่มีความรู้สึกเบื่อเลยสักนิด

ฟอดดดดด! เขาก้มลงสูดกลิ่นกายจากแก้มเนียนใสทำให้หญิงสาวขยับตัวเปิดเปลือกตาขึ้นในที่สุด

“ตื่นได้แล้วครับ”

“เราอยู่ที่ไหนกันคะ” เฟร็ดเดอริคไม่ได้ตอบคำถามจากเธอเขาเพียงแต่ชี้นิ้วนำสายตาของหญิงสาวให้มองออกไปนอกหน้าต่าง และภาพที่ตะวันเห็นก็ทำให้เธอเด้งตัวลุกจากที่นอนมาทันทีสิ่งที่เธออยากเห็นมากที่สุดในชีวิตตอนนี้เธอได้เห็นมันแล้ว

ภาพเบื้องหน้าคือดวงตะวันกำลังโผล่พล้นขึ้นมาจากเส้นขอบฟ้าสีส้มเหลืองสวยทอประกายเป็นแสงสีทองจรดกับผืนทะเลสีฟ้าใสกว้างยาวไกลสุดลูกหูลูกตา ตะวันยิ้มออกมายิ้มในแบบที่เธอไม่คิดชีวิตนี้จะยิ้มอะไรได้มากขนาดนี้ เขาพาเธอมาจริงๆ ที่ในความฝันของเธอและเธอรู้ว่าเธอไม่ได้กำลังฝันอยู่แน่นอน

“ขอบคุณมากนะคะ” ตะวันยื่นหน้าไปจุ้บที่แก้มของเฟร็ดเดอริคทั้งสองข้าง

“ชอบมั้ย?” เขาถามมือใหญ่เอื้อมมาโอบรอบเอวร่างเล็กไว้หลวมๆ ไม่ให้เธอผละไปจากเขา

“มากที่สุดค่ะ ตะวันไม่คิดว่าพี่เฟร็ดจะพามาจริงๆ” เธอกอดร่างกำยำของเขาไว้แน่น เขาช่างดีกับเธอเหลือเกินทุกสิ่งที่เขามอบให้เธอและทำให้เธอมันมากมายจนตะวันไม่รู้ว่าแค่คำว่าขอบคุณมันจะยังเพียงพอมั้ย

“ตะวันอยากเล่นน้ำคะ” เฟร็ดเดอริคดันร่างในอ้อมแขนออกมาเพื่อจะได้มองหน้าเธอ เขาเอื้อมมือไปบีบจมูกเล็กอย่างหมั่นเขี้ยว

“พี่เฟร็ด!” ตะวันลูบจมูกตัวเองป้อยๆ กับแรงบีบที่เธอคิดว่ามันแรงมากจนจมูกเธออาจจะแดงไปแล้ว

“น้ำก็ยังไม่อาบข้าวก็ยังไม่กิน พี่จะจัดการกับเด็กคนนี้ยังไงดี” เขาพูดอย่างไม่จริงจังนัก หญิงสาวทำแก้มป่องขมวดคิ้วเข้าหากันสุดท้ายเธอก็ยิ้มกว้างออกมา

“ขออาบน้ำสิบนาที แล้วตะวันจะไปทำอะไรให้ทานนะคะ”

“พี่สั่งอาหารมาแล้วครับ”

“งั้นตะวันไปอาบน้ำก่อนค่ะ”

“ให้อาบช่วยมั้ย พี่ว่าเร็วกว่าเยอะเลย”

“กลัวจะไม่ได้อาบสิคะ” ตะวันแลบลิ้นให้กับเฟร็ดเดอริคและเธอก็รีบกระโดดลงจากเตียงนอนวิ่งเข้าห้องน้ำด้วยความรวดเร็ว

สิบนาทีต่อมาตะวันเดินออกจากห้องนอนมาเธอเห็นเฟร็ดเดอริคนั่งรออยู่ริมระเบียงบ้านบนโต๊ะมีอาหารวางอยู่มากมาย

“สั่งมาเยอะขนาดนี้จะกินหมดเหรอคะ” ตะวันเอ่ยบอกขณะที่เดินมานั่งบนเก้าอี้ตรงข้ามเขา

“สิบนาทีจริงด้วย วิ่งผ่านน้ำหรือเปล่าเรา”

“ก็กลัวว่าคนแถวนี้จะหิว”

“เมื่อคืนยังอิ่มอยู่เลย” เฟร็ดเดอริคแกล้งแหย่หญิงสาวเล่นและมันก็ได้ผลทีเดียว เพราะสีแก้มของเธอตอนนี้กำลังแดงปลั่งขึ้นเรื่อยๆ

“อย่าแกล้งสิคะ” ตะวันก้มหน้าไม่สบตาเขา ตอนนี้เธอเรียนรู้ได้แล้วว่าจุดอ่อนของเธอคือความเขินอายที่ดูเหมือนเฟร็ดเดอริคจะชอบมันยิ่งนักเพราะเขามักจะชอบทำให้เธอเขินเล่นอยู่แบบนี้บ่อยๆ

“มานั่งตรงนี้” เฟร็ดเดอริคตบไปที่ขาแกร่งของเขาเพื่อให้หญิงสาวได้ย้ายก้นสวยๆ ของเธอมาวางลงตรงนี้ ตะวันยอมลุกไปโดยง่ายเพราะเธอเองก็อยากจะตามใจเขาบ้าง ฟุ่บ!! เมื่อตะวันนั่งลงบนตักเฟร็ดเดอริคก็ก้มหน้าลงมาซุกไซร้ที่ซอกคอหอมกรุ่นของเธอทันที

“ไหนว่าหิวไงคะ” เธอขัดขึ้นมาในที่สุดเพราะตอนนี้ร่างกายเธอกำลังต้องการอาหารอย่างจริงจังแล้ว

“กินตะวันแทนได้มั้ย”

“แต่ว่าตะวันหิวคะ”

“ตะวันก็กินพี่แทนสิ” เฟร็ดเดอริคส่งสายตาอ้อนวอนไปให้หญิงสาว แต่แววตาที่เธอส่งกลับมาทำให้เขาต้องยอมล่าถอยออกไปก่อนเพราะเธอคงหิวอย่างที่พูดไว้จริงๆ เขายังมีเวลาอยู่กับเธออีกมากอดใจไว้ก่อนเฟร็ดเดอริคเขาคิด

“กินข้าวนะคะ เดี๋ยวตะวันป้อนพี่เฟร็ดเองดีมั้ย” คนตัวโตยิ้มออกมาในที่สุดเมื่อหญิงสาวเอาใจเขา ตะวันหันไส้กรอกแล้วจิ้มไปป้อนให้เขาเฟร็ดเดอริคอ้าปากงับอย่างว่าง่ายแต่หญิงสาวกลับแกล้งเขาด้วยการส่งไส้กรอกเข้าปากตัวเองแทน

“อร่อยจัง..อืม” เธอยังไม่ทันได้เคี้ยวไส้กรอกด้วยซ้ำเฟร็ดเดอริคก็ก้มลงมาประกบปากและฉกไส้กรอกออกไปจากปากของเธออย่างรวดเร็ว

“คำนี้ของพี่” เฟร็ดเดอริคเคี้ยวไส้กรอกลงคอไปอย่างหน้าตาเฉย เขาชอบมองเวลาที่หญิงสาวเขินอายยิ่งนักไม่สิไม่ว่าเธอจะทำอะไรเขาก็ชอบมองไปหมด

“งั้นกินเองไปเลย” ตะวันยัดส้อมใส่ไปในมือเขา เฟร็ดเดอริครับมันมาและจิ้มไปที่เบค่อนหอมกรุ่นเขายื่นไปที่ปากเล็กที่เธอพยายามจะหันหน้าหนี

“คราวนี้ไม่แกล้งแล้วครับ” ตะวันลังเลอยู่เล็กน้อยแต่ก็ยอมอ้าปากงับเบค่อนที่เขายืนมาให้เธอเคี้ยวตุ้ยๆ และยิ้มให้เขา ตะวันดึงส้อมมาจากมือเฟร็ดเดอริคและเธอก็เป็นคนหั่นนั่นนี่แล้วป้อนเขาสลับกับป้อนตัวเองอยู่แบบนั้นจนหมด