สิ่งที่กำลังจะเกิด...

Intro

สิ่งที่กำลังจะเกิด...

เช้าในวันสดใสของฉัน ฉันตื่นนอนมาหลังจากเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น  เป็นวันที่สดใสเอามากๆเลย  เพราะว่าเป็นวันแรกของการเปิดภาคเรียนใหม่ ฉันรีบไปอาบน้ำแต่งตัวใส่ชุดนักเรียนที่แสนแน่นคับพุงมากและลงไปกินข้าวข้างล่าง

“แม่ๆ มีอะไรกินบ้างอ่ะ” ฉันพูดขึ้น

“อยู่บนโต๊ะอ่ะ”  แม่พูดขึ้นก่อนที่จะกางหนังสือพิมพ์อ่านข่าว

แล้วฉันก็กินข้าวเสร็จ  พร้อมที่จะเดินทางไปโรงเรียน

“กินข้าวเสร็จแล้ว ไปกัน”

“ป่ะ” แม่ฉันเอ่ยขึ้น

แม่กับฉันเดินมาถึงหน้าปากซอย เพื่อจะหารถสองแถวสีขาวไปโรงเรียน แต่ว่า...

“แม่ ทำไมไม่มีรถสองแถวสีขาวเลยอ่ะ ??”

“ไม่รู้สิ  งั้นลองเดินไปหาวินมอเตอร์ไซแถวนี้เอาไหม ??” แม่ถาม

“เคๆ เอางั้นก็ได้” ฉันตอบตกลง

ฉันกับแม่ก็เดินไปแถวโรงพยาบาล ก็เห็นวินมอไซว่างอยู่  ฉันรีบวิ่งไปหาพี่วินฯ โดยเร็ว  ในขณะนั้นเอง

“โอ้ย !! อะไรวะเนี่ย เจ็บจังวะ” TT

แล้วในขณะนั้นเอง ก็มีบุคคลปริศนาที่ใส่ชุดนักเรียนชายรูปร่างหน้าตาคล้ายอปป้ามาก หล่อ-น่ารักด้วย  เดินเข้ามาช่วยพยุงฉันให้ลุกขึ้น

“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ??”

“ไม่เป็นอะไรค่ะ  ขอบคุณนะคะ”

“ก็ดีแล้ว  งั้นไปก่อนนะ” เขาพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้ โอ้ยน่ารัก 55

“ค่ะ ขอบคุณนะคะ”  แล้วบุคคลปริศนาก็เดินจากไป..

ชีวิตของฉันก็เป็นแบบนี้แหละ เจอแต่เรื่องไม่ดีตลอดๆเลย หรือว่าเป็นเพราะฉันเป็นคนซุ่มซ่ามกันนะแปลกจัง  โอเคๆ รีบไปโรงเรียนดีกว่า ..

“อ้าวว ใกล้ถึงเวลาประตูโรงเรียนจะปิดแล้วนี่ ตายแล้วๆๆ”  ฉันรีบเดินไปหาพี่วินฯโดยทันที

“พี่วินฯคะ ไปโรงเรียนหน่อยค่ะ” ฉันพูดพร้อมกับให้ตังค่ารถกับพี่วินฯไป

“บ๊ายบายนะแม่”  แม่รับรู้โดยพยักหน้าและยิ้มให้

เฮ้อออ ถึงโรงเรียนซะที  รถชอบติดตรงหน้าสี่แยกโรงเรียนตลอดเลย  เกือบสายแล้วมั้ยล่ะ

เสียงเพลง ‘รักกันไว้เถิด’ ดังขึ้น นั่นเป็นเสียงสัญญาณเตือนว่าให้เข้าแถวที่อาคารโดม  ฉันจึงรีบวิ่งไปที่อาคารโดมโดยเร็ว

ฉันลืมแนะนำตัวเองไปเลย ฉันชื่อ ‘ขนมปัง’ หรือจะเรียกสั้นๆว่า ‘ปัง’ ก็ได้ อยู่ม.4 โรงเรียนของฉันเป็นโรงเรียนแบบหญิงล้วน  แต่จะยกเว้นม.ปลาย ที่เปิดเป็นสหศึกษา แบบหญิง-ชาย  เราเป็นคนซุ่มซ่าม เอ๋อๆ มีความมโนสูง ไม่ได้เป็นคนเรียบร้อยเท่าไหร่ เกือบจะออกห้าวๆและที่สำคัญเป็นพวกที่ติดซีรี่ย์เกาหลี อปป้า บลาๆทั้งหลายแหล่ อะไรๆที่เกี่ยวกับเกาหลีฉันชอบหมดทุกอย่างเลยจ้า 55555

“หวัดดีขนมปัง ทางนี้ๆ” เพื่อนฉันทักขึ้น เพื่อให้รู้ว่าเธออยู่ไหน

นี่เพื่อนฉันเองชื่อว่า “กี้” นางเป็นคนถึก ตลก เฮฮาเกือบจะบ้า คุยได้เกือบจะทุกเรื่องเลย บุคลิกท่าทางก็จะคล้ายทอมหน่อยๆเพราะเป็นแบบนี้จึงเข้าหากันได้ง่าย พวกเดียวกันๆ 555

แล้วพวกเราก็เข้าแถวเคารพธงชาติเสร็จเรียบร้อยแล้ว  พวกเราก็เดินไปที่ห้องโฮมรูมของพวกเรา  ตื่นเต้นที่จะได้เจอเพื่อนใหม่ ที่มาจากโรงเรียนอื่นๆ และแล้วฉันกับกี้ก็เข้าห้อง  เลือกที่นั่งในห้อง  จนกระทั่งเพื่อนในห้องก็มากันครบ คุณครูก็เข้ามาในห้อง

“สวัสดี ครูชื่อ พรพรรณ นะ ครูเป็นที่ปรึกษาของพวกเธอ”คุณครูทักทายพวกเราทั้งห้อง

“นี่ก็เป็นคาบแรกของการเปิดภาคเรียนใหม่เนอะ ครูจะปล่อยให้พวกเธอเดินไปทำความรู้จักกับเพื่อนๆนะ  เริ่มเลย”

เสียงในห้องก็จะเริ่มดังขึ้นหน่อยๆ  และแล้วก็มีเด็กนักเรียนผู้ชายคนหนึ่งรูปร่างหน้าตาหล่อดูแบ็ดบอย เดินตรงมาที่โต๊ะของฉัน แล้วเขาก็ทักขึ้นว่า

“นี่ๆ ชื่ออะไรหรอ”

“ชื่อ ขนมปัง อ่ะ” ฉันตอบกลับไป  แต่ทำไมคนๆนี้หน้าตาคุ้นจังเลย เหมือนเจอที่ไหนนะ  แต่คิดยังไงก็คิดไม่ออก  ค่อยนึกแล้วกัน

“เราชื่อ ภีม นะ” เขาก็ยิ้มๆ แล้วเดินไปหาเพื่อนโต๊ะอื่น

“เฮ้ยแก ไอภีมอะไรนั่นมันชอบแกหรือเปล่าวะ มันยิ้มด้วยว่ะหรือว่ามันเป็นบ้าวะ โดนพิษสุนัขบ้ากัดไรงี้”

“ก็เกินไปไหม ช่างเถอะ”

“อ่าๆ ก็ได้ๆ”

เพื่อนๆและเราก็ต่างเดินไปทำความรู้จักกับทุกๆคนในห้อง  จู่ๆ ก็มีนักเรียนผู้ชายรีบวิ่งแล้วมาหยุดอยู่หน้าห้องโฮมรูม  ในสภาพที่เหงื่อท่วมตัว (ไปเตะบอลมาหรอวะ)  แต่ทำไมหน้าตาคุ้นๆจังนะ เฮ้ย !!

“เฮ้ย! เธอ...” ฉันอุทานตกใจขึ้น

“อ้าว! เธอคนนั้น” พวกเราก็ตกใจ อึ้งๆ และแล้วพวกเราก็มองหน้ากันอยู่ซักพัก  ทำไมหัวใจเต้นแรงอ่ะ  แปลกจัง ปกติแล้วจะไม่ใจเต้นแรงแบบนี้นะ  เค้าเป็นใครกันนะ อยากรู้จัง...