ตุบ ..
ร่างเล็กถูกจองกุกอุ้มเข้ามานอนราบไปบนเตียง โดยมีตัวของจองกุกค้อมทับตัวของเค้าเอาไว้อีกที ข้อมือเล็กถูกมือหนาบีบรัดเอาไว้แน่น
“จะ ทำบ้าอะไร ปล่อยกูนะจองกุก กูจะกลับ”
จีมินพูด ในขณะที่ตัวเองพยายามดิ้นเพื่อให้ลุกจากการกักกุมของจองกุกในตอนนี้ แต่ไม่เลย...มันไม่ได้ฟังเลย จองกุกไม่ยอมฟังคำอะไรของเค้าทั้งนั้นในตอนนี้
“พูดแบบนี้ แล้วคิดว่ากูจะปล่อยให้มึงกลับไปหาไอ้แทฮยองมันง่ายๆหรอก..มึงบอกว่ากูยังไม่เคยเอากับมึงใช่ไหมจีมิน ได้..วันนี้กูจะยัดเยือดความเป็นผัวของกูให้กับมึงเอง”
“ม่ายยย...ฮึก...ฮึก...จองกุก เปล่ากู กูบอกว่าให้ปล่อยไง”
จีมินพยายามขัดขืน..เพื่อให้ตัวเองรอดจากเนื้อมือของจองกุกในตอนนี้ น้ำตาไหลอาบหน้า ก่อนที่จองกุกจะละเลงริมฝีปากลงมาไซร้ซอกคอของคนร่างเล็กที่อยู่ใต้ร่างของคนอย่างไม่รอช้า..
“ปล่อยกู...กูขอร้อง.ฮึก...ฮึก...”
จีมินขอร้องอ้อนวอนกับจองกุกเป็นครั้งทุกท้าย ก่อนที่จะหยุด แล้วนอนแน่นิ่ง รอชะตากรรมของตัวเองทั้งน้ำตา
ความเจ็บปวด...และความเสียใจ
ปะทุในความรู้สึกของ ปาร์คจีมินในตอนนี้
“อยากจะทำอะไรก็เชิญ..แต่จำเอาไว้ว่ามึงจะได้กูไปเพียงแต่ตัวเท่านั้น”
คำพูดของจีมิน ทำให้จองกุกเงยหน้าขึ้นมองคนที่นอนกำลังนอนอยู่ใต้ร่าง...ห่วงที่จะยกมือขึ้นไปปาดคราบน้ำตาให้ แต่จีมินกลับหันหน้าหนีเค้าไปทางอื่นอย่างไม่ใยดี
“เกลียดกูมากขนาดนั้นเลยหรอ..ได้จีมิน งั้นกูจะกลายร่างเป็นซาตานให้มึงเห็นเป็นบุญตาก่อนกลับก็แล้วกัน”
เสื้อของจีมินถูกฉีกออก ก่อนที่จองกุกจะโยนมันลงไปกองกับพื้น
ริมฝีปากถูกโน้มลงมาไซร้ที่คอของร่างเล็กอีกครั้ง ก่อนที่เค้าจะดูดจนมันเกิดเป็นรอยสีกุหลาบขึ้นมา
อือออออ.....!!!
มือเล็กกำผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น .. พร้อมกับหลับตาลง แล้วเบี่ยงหน้าของตัวเองหันไปทางอื่น
ไม่อยากเห็นว่าจองกุกกำลังทำอะไรกับร่างกายของเค้ามั้งในตอนนี้
“ครางให้กูฟังหน่อยซิ..” เสียงกระซิบนั้นดังที่ข้างหูของจีมินเบาๆ
“ไม่..”
ร่างเล็กตอบปฏิเสธเสียงแข็ง ก่อนที่เค้าจะรีบจับจีมินให้หันหน้ามามองเค้าอีกครั้งด้วยความโกรธ
“ กูบอกให้มึงร้องไงจีมิน”
“....” ร่างเล็กไม่ตอบหรือพูดอะไรกับคนที่กำลังทับร่างเค้าอยู่ทันนั้น
“ได้..งั้นจะโทษก็โทษตัวมึงเองก็แล้วกัน ที่ทำให้กูเป็นแบบนี้”
ตุบ....!!!
หมัดของจองกุกต่อยลงมาที่ท้องของจีมินอย่างไม่ทันตั้งตัว มันจุก จนทำอะไรไม่ได้เลย จีมินนั่งขดตัวใต้ร่างของจองกุกทันที ก่อนที่จะถอดเสื้อผ้าของจีมินกับตัวเองออกจนหมด แล้วเริ่มระเลงบทรักอย่างไม่ปราณี
จูบร้อนของจองกุกบรรจงบดขยี้เรียวปากอวบอิ่มของของจีมินอย่างดูดดื่มและร้อนแรง มือเรียวเอือมไปยกขาของจีมินให้ตั้งฉากขึ้น ก่อนจะลูบไล้มันช้า เพื่อให้เห็นความงามของทางสีสด เสียงร้องไห้ปนเสียงสะอื้นดังระงม
อึก....!!!
เสียงครางของจีมินระรอดหลุดออมาเล็กน้อย หลังจากที่จองกุกส่งนิ้วเข้ามาสำรวจทางสีสดของจีมินในตอนี้
ก่อนที่เค้าจะเริ่มควานมันเป็นวงกลม จนจีมินจะเริ่มตอบสนองกับความเสียว และ ความเจ็บที่เค้าได้รับจากจองกุก
“ปากก็บอกว่าไม่ชอบ..แต่แมร่งรูของมึงมันตอดรัดนิ้วกูใหญ่เลยนะ”
ร่างเล็กไม่ได้ตอบอะไร..ได้ปรือตามองความกระหายของจองทั้งน้ำตา...
นี่แค่นิ้วนะ...แล้วถ้าเป็นอย่างอื่นจะขนาดไหน
ร่างเล็กเริ่มคิด แต่ก็ต้องหยุดชะงัก เริ่มจองกุกดันตัวเองขึ้น แล้วเอาแก่นกายมาจ่อที่ปากของเค้า
“อมให้หน่อยซิ”
“แล้วทำไมก็ต้องอมให้มึงด้วย กูไม่หรอ”
ไม่ทันที่จีมินจะปฏิเสธ จองกุกก็เอามือจับหัวของจีมินกดลงไปแล้ว ก่อนที่จีมินจะอ้าปากรับแก่นกายนั้นเข้ามาอย่างจำใจ แกนกายถูกรูดเข้ารูดออกอยู่ในโพลงปากของร่างเล็กอยู่ซักพัก
“อื้ออือ...ซี้ด...เสียวจังว่ะ” เสียงครางของจองกุกดังขึ้นเป็นระยะ...ในขณะที่ร่างเล็กต้องฟื้นใจทำแบบนั้น อย่างไม่เต็มใจ “ อืออออ....จะ...จีมิน อือ..มันจะ...” ไม่ทันที่จองกุกจะพูดอะไรจบ น้ำสีขาวขุ้นนั้นก็พุ้งของเข้ามาในปากของจีมินแล้ว ก่อนที่จองกุกจะบังคับให้เค้ากลืนมันลงไป..
หลังจากนั้นจองกุกก็รีบชักแกนกายของตัวเองออกมาจากริมฝีปากของจีมิน ก่อนที่จะเอื้อมมือลากขาของจีมินเข้ามาใกล้ๆ แล้วจับร่างเล็กคว่ำหน้าลงไปกับเตียง มือเรียวกดไหล่ของจีมินเอาไว้ข้างหนึ่ง ก่อนที่อีกข้างหนึ่งจะจับแกนกายของตัวเองยัดของไปในช่องทางสีสวยนั้น
“จองกุกอย่า....อืออออ...”
ไม่ทันแล้ว แกนกายแท่งใหญ่ของจองกุกมันมุดเข้าจนจะมิดลำแล้ว ร่างเล็กนิ่งไปชั่วขณะทั้งน้ำตา ก่อนที่จะทิ้งร่างของตัวเองนอนราบไปบนเตียง...ปล่อยให้จองกุกได้ระเลงความใคร่นั้นจนเสร็จ
ตับ....ตับ....ตับ....!!!
เสียงเนื้อที่กระทบเข้าหากัน...ทำให้หัวใจของจีมินแทบจะแตกสลาย
ไม่เอาแบบนี้ ขอให้เรื่องนี้มันเป็นแค่ฝันร้ายได้ไหม ร่างเล็กกลั้นใจหลับตาลงทั้งน้ำตา ..
“อือออออ อ้า...ระ..รูมึงมันตอดกูใหญ่แล้วจีมิน กูไม่ไหวแล้ว..อื้อ..กูจะแตกแล้ว”
จะทำอะไรก็ทำไปซิว่ะ...จะมาพูดให้กูฟังทำไม
“จีมินครางให้กูฟังหน่อยเร็ว...ไม่ไหวแล้วจริง”
“ถ้าอยากจะฟัง..มึงก็กลับไปให้พี่ยุนกิมันครางให้มึงฟังซิ กูไม่ทำ” ผมตอบไปเสียงแข็ง
“ไม่ยอมครางใช่ไหม ได้...”
หลังจากนั้น จองกุกมันก็กระแทกแกนกายของมัน เข้ามาในช่องทางสีสดของผมเน้น มันถี่จนผมแทบจะทนไหว
อือ......!!! ผมเผลอหลุดออกมานิดหน่อย ก่อนที่จองกุกมันจะจับตัวผมขึ้นไปนั่งบนตักของมัน โดยที่ให้ผมนั่งหันหลังให้ แล้วมันก็โอบเอวผมเอาไว้ พร้อมกับกระแทกเข้ามาเรื่อยๆ
“อย่างจะครางก็ครางออกมาเถอะ..ไม่ต้องอายกูหรอก...กูก็อยากเห็นความร่านในตัวมึงเหมือนกันจีมิน”
หลังจากนั้นจองกุกมันก็รีบทำให้มันถี่ขึ้นๆ มันเร็วกว่าเมื่อกี้อีก
มันเร็วจนผมต้องเอาเล็ยไปจิกที่แขนของมันเอาไว้
อืออืออือ....อ้า... ในที่สุดมันก็ทำให้ผมเผลอครางออกมาจนได้
“อือ..แบบนั้นแหละจีมินดีแล้ว..ซี้ด..ดังอีก ครางให้มันดังกว่านี้อีกจีมิน” จองกุกมันกระซิบที่ข้างหูผม ก่อนที่จะเอาริมฝีปากมาขบเม้มที่ใบหน้าของผมเบาๆ
ไม่ไหวแล้ว...ไม่ไหวแล้วจริงๆ...!!
“อืออือ..ตอดรัดกูแน่นแบบนี้ เดียวกูก็แตกจนได้หรอก”
ยิ่งจองกุกมันกระซิบ ยิ่งมันกระแทกเข้ามา
ความอยากของผมที่พยายามเก็บเอา มันก็เหมือนจะห้ามเอาไว้ไหวแล้วจริงๆ..
“อือ...จะ..จองกุก...กู..อือ..ไม่ไหวแล้ว”
“ไม่ไหวก็ไม่ต้องทน อืออือ..ปล่อยออกมาเลย”
อืออืออือ.....อ้า..._.......!!!!
ทันใดนั้นเองที่น้ำรักของผมมันพุ้งออกมา ก่อนที่ผมจะรู้สึกว่าน้ำของจองกุกมันก็พุ้งเข้ามาในร่างกายของผมเหมือนกัน มันอุ่นๆจนผมรู้สึกได้..
หลังจากนั้น...ผมก็จองกุกก็นอนหมดสภาพอยู่ภายในห้องนั้น ผมนอนร้องไห้อยู่ซักพัก ในขณะที่จองกุกมันหลับไปแล้ว ก่อนที่ผมจะดันตัวเองลุกขึ้นไปใส่เสื้อให้เรียบร้อย แล้วเปิดประตูก้าวเท้าออกมาจากห้องนั้น
พร้อมกับรอยกายและจิตใจของที่บอบช้ำ
เพราะการกระทำที่ผมรัก และ ไว้ใจเค้ามากที่สุด
Guest
