The cat! ที่รักแมว

The Cat! ที่รักแมว

ผักกาดๆ

นิยายเรื่องนี้เป็นชายxชายรับไม่ได้กดปิดนะงับ

................................................................................................................................................

ลูกพีช

"น้องม่อนอย่าแกล้งคุณบลูสิครับ!"

"งื้อออ  ทำไมถึงได้น่ารักแบบนี้น๊า จุ๊บๆ ><"

คุณบลู

"อย่ามาแบ๊วใส่  ไอ้แมวไม่มีหู!"

"หยุดอยู่ตรงนั้นเลย  บอกให้หยุดไง!!"(ภาษาแมวเมี้ยว)

น้องม่อน

"บลูๆไปเล่นกับน้องม่อนนะๆ งื้อออบลู"(ภาษาแมวเมี้ยว)

"เมี๊ยวๆ เจ้านายน้องม่อนหิวแย้วว"(ภาษาแมวเมี้ยว)

=====================================================

I…N…T…R…O

ซ่า...

เสียงฝนยามค่ำคืนที่แสนมืดมนสายฝนสาดกระทบกับพื้นถนนจนเปียกชุ่มไปทั่ว  บางก็มีน้ำขังจนต้องเดินเลี่ยงหนี

ตึกๆ  ชึ่บ ๆ

เสียงฝีเท้าที่เดินย่ำน้ำบนพื้นดังขึ้นเป็นจังหวะเชื่องช้า ไม่ได้มีความเร่งรีบกลับเหมือนคนอื่นๆที่รีบวิ่งฝ่าสายฝนเพื่อจะกลับไปถึงบ้านให้เร็วที่สุด

เมี้ยว...

เสียงร้องของสิ่งมีชีวิตดังแข่งกับเสียงของฝน  เท้าที่เชื่องช้าค่อยๆลดผ่อนความเร็วจากการเดินลงจนหยุดนิ่งสนิท  สายตาสอดส่องมองหาที่มาของเสียงที่ดังขึ้นใกล้ๆนี้อย่างสงสัยว่าหูตัวเองจะไม่ฝาดไป   ใช่!  ถ้าหากมันเป็นสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า “แมว”  เขาจะไม่รอที่จะเข้าไปหาเลยทันที

เมี้ยว..  เมี้ยวๆ

เสียงร้องที่ร้องเรียกเริ่มดังเข้าใกล้ขึ้นเรื่อยๆเมื่อเขาเดินเข้าไปใกล้ที่มาของเสียง    แสงของไฟฉายจากมือถือที่ยกขึ้นส่องแสงสว่างส่องไล่ตามหาร่างของเสียงที่ดังขึ้นจนในที่สุดแสงก็ส่องเข้ากับร่างเล็ก(?)ของเจ้าแมวเมี้ยวที่ร้องเรียก   ภาพตรงหน้าทำให้คนที่รักหลงแมวต้องกับตกใจ  สภาพมอมแมม  นอนตัวสั่นๆ ท่ามกลางสายฝนที่ตกไม่หยุด  มีเพียงกระดาษลังเปียกแผ่นเดียวปิดทับร่างเจ้าแมวตัวนั้นอยู่  เสียงที่เคยได้ยินเริ่มแผ่วลง  เขาไม่รอช้ารีบเข้าไปยกตัวเจ้าแมวน้อยตัวนั้นเข้าสู่อ้อมกอดโดยไม่นึกรังเกียจว่าแมวตัวนั้นจะสกปรกเพียงใด  หากแต่กลับมองด้วยสายตาสงสารกับอาการสั่นไหวที่รุนแรง  กลัวว่าเจ้าตัวเล็กในอ้อมกอดนี้จะเป็นอะไรไปถึงขั้นเสียชีวิต   เขาตัดสินใจวิ่งฝ่าฝนกลับไปยังทางเดิมที่มาโดยที่ไม่ได้สนใจว่าตัวเองจะเปียกปอนจากน้ำฝน  จะลืมทุกสิ่งที่ซื้อมาทิ้งไว้ในจุดๆนั้น  ในหัวของเขาคิดเพียงแต่ว่าขอให้ได้พาร่างในอ้อมกอดนี้ไปหาหมอ  ขอให้ร่างเล็กๆที่น่าสงสารนี้ปลอดภัย

“อย่าพึ่งเป็นอะไรไปนะเจ้าแมวน้อยเดี๋ยวฉันจะรีบพานายไปหาหมอ  อดทนไว้นะ!”

===================================================================================

*นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการและสนองนี้ดตัวเองล้วนๆ  

*บุคคลในภาพไม่ได้เกี่ยวใดๆทั้งสิ้นแค่ยืมมาเป็นเมจในการแต่งนิยายเท่านั้น

...................................................................................................................................................................................................................................................................

ปอลิง.  นิยายเรื่องนี้อาจจะไม่ดีแต่ก็แต่งด้วยใจนะงับ  ฝากติดตามด้วยงับ  คอมเม้นติชมกันได้  จะเอามาแก้ไขปรับปรุงตัวนะ

ฝากกดติดตามเพจด้วยน๊าาา

 เปิดเรื่อง

01/09/60