เรื่องสยองสองนักเดินป่า.

ในเมืองที่มีเเต่ความวุ่นวาย.

ผมได้หลีกหนีความเบื่อกับการนั้งทำงานหน้าคอมเเละใช้เวลาช่วงวันหยุดหน้าร้อนของผมเพื่อไปพักผ่อนที่ใหนสักที่.

ผมชื่อ "พีท" เป็นมนุษย์เงินเดือนที่หลีกหนีความวุ่นวายเพื่อมาพักผ่อนสมองที่ใหนสักที่.

จนมาเจอป่าเเห่งนี้.

ป่าเเห่งนี้อยู่ไม่ไกลจากเมืองที่ผมอยู่นัก.

ผมควรใช้เวลาของผมอยู่กับครอบครัวพ่อเเม่เเต่ทั้งสองกับไปเที่ยวต่างประเทศทำให้ผมต้องมาเที่ยวป่าคนเดียวเเบบนี้.

ขนาดมาวันปกติไม่ใช่เทศกาลคนยังเยอะเลย.

ผมเดินขึ้นเขาที่มีป้ายบอกว่าอีก 1000ขั้นจะถึงยอดเขา เเละคงมีวิวสวยๆให้ผมได้ถ่ายรูป.

ผมเดินไปพลางนึกถึงเรื่องงานที่มีเเต่ปัญหาเเละความอคติของเจ้านาย. เเต่สายตาของผมก็เหลือบไปเห็นป้ายตรงตีนเขาที่ดึงความสนใจของผมมากกว่า.

"ทางลัด"

มันเป็นทางเเยกออกจากบรรไดซึ่งความขี้เกรียจบอกผมให้เดินไปทางนั้นทันทีด้วยความไม่สงสัยเลยสักนิด.

ผมเดินออกไปป่าเริ่มทึบขึ้น.มีนกมากมายให้ผมได้เก็บเกี่ยวรูปภาพ. นกหลากหลายสายพันธ์ซึ่งผมไม่เคยเห็น.

"เเต่เเล้ว"

บรรยากาศกับเงียบลงผิดปกติ อากาศเริ่มเย็นเเละเเสงอาทิตรก็เหมือนจะดับลงไป.

ผมรู้สึกเริ่มอึดอัดเหมือนมีคนจ้องผมตลอดเวลา.

ผมหันกลับทางเก่าทันที.

"บ้าน้าที่นี้มันที่ใหนเนี้ย.!"

ป่าที่ผมเดินมาไม่ถึง5นาทีหายไป มันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปเเล้ว.