The Jackmenfo Series ตอน I captured your heart

The Jackmenfo

จุดเริ่มต้นของมิตรภาพของเราที่เราก็ต่างคนไม่รู้ว่าเราจะได้อยู่เคียงข้างกันได้นานอย่างนี้ ต่างคนที่มีนิสัยแตกต่างกัน สิ่งที่เราชอบก็ต่างกัน มีเพียงสิ่งเล็กๆที่เราเหมือนกันคือผู้ที่อยู่บนฟ้าได้สร้างเรามาเพื่อที่จะอยู่ด้วยกันให้เป็นหนึ่ง เราทั้ง9 ไม่ได้อยู่ด้วยกันด้วยความบังเอิญ แต่เหมือนบนฟ้าจะวางแผนให้เราได้อยู่ด้วยกัน และนำความแตกต่างของเรานั้นสร้างสีสันและเติมเต็มกันและกัน  
"จอยย รองเท้าเค้าทำไมใหญ่งี้อ่ะ " เสียงผู้หญิงที่มีร่างบางและตัวเล็กนั้นวิ่งมาหาเพื่อนอีกคน ก็แหงสิรองเท้าเธอดันไปสลับนี่นะ
"คริสติน รองเท้าเธอโดนสลับกับคนที่ชื่อน้ำฟ้ารึเปล่า ฉันเห็นเขาใส่รองเท้าเล็กไปแล้วนะ" เสียงเพื่อนในห้องคนหนึ่งพูดตามหลังคริสตินแล้วเดินจากไป

คริสตินเธอเป็นผู้หญิงตัวเล็กแต่เธอนั้นดันไปสลับรองเท้ากับคนที่ชื่อน้ำฟ้าที่ดูจากรองเท้าแล้วก็คงตัวสูงเพราะรองเท้าของเธอนั้นเบอร์ใหญ่กว่าคริสตินค่อนข้างมาก

สาวม.ปลาย ตัวสูง หุ่นดีกำลังจะก้าวขาเข้าห้องเรียน เธอคือน้ำฟ้า เจ้าของรองเท้าที่คริสตินใส่อยู่

"เทอะ\-เธอ ใช่นางฟ้าป่ะ" สาวน้อย ร่างเล็กพูดอย่างเขินๆอายๆ เพราะคริสตินเป็นผู้หญิงขี้อาย เธอเลยไม่กล้าคุยกับคนที่เธอไม่ได้สนิทด้วยเท่าไร แต่ถึงอย่างนั้นแล้ว คริสติน ก็เป็น สาวน้อยที่เฟรนลี่มากเลย

คริสติน ก็เป็น สาวน้อยที่เฟรนลี่มากเลย

"เราชื่อน้ำฟ้านะ" น้ำฟ้าที่ยืนอยู่ก็ยิ้มให้หน่อยๆแต่หน้าก็ยังนิ่งเหมือนเดิม

"อัน\- นี้ รองเท้าเธอรึเปล่า"

คริสตินค่อยๆวางรองเท้าให้น้ำฟ้าได้ดู

"ใช่" เธอทั้งสองได้สลับรองเท้ากัน. น้ำฟ้าเป็นผู้หญิงตัวสูงหุ่นดี และเป็นคนหน้านิ่ง คนรอบข้างเธอมักจะคิดว่าเธอนั้นเป็นคนที่หยิ่ง แต่แท้จริงแล้วเธอหน่ะ เป็นคนที่ตลกและนิสัยดี จึงไม่ยากนัก ที่เธอจะเข้ากับ คริสตินและจอย

พวกเขาทั้งสามได้ชวนกันคุย จนสนิทกัน ถึงแม้นิสัยของพวกเธอจะแตกต่างกันมากก็ตาม แต่ความเป็นเพื่อนกันก็ไม่ได้หมายความว่า ต้องเหมือนกันนี่นะ

น้ำฟ้า จอย และคริสตินนั้นก็ได้อยู่เป็นเพื่อนกันอยู่หลายวัน

ช่วงอาทิตย์แรกของการเรียนของพวกเธอนั้นไม่ค่อยได้เรียนเท่าไร เพราะพวกเธอนั่นเพิ่งจะขึ้น ม.ปลาย

และคาบนี้ก็เป็นอีกคาบที่พวกเธอว่างพวกเธอก็เลยตัดสินใจนั่งลงบนพื้นหน้าห้องเรียนทั้งสามคน ในขณะ ที่ มีผู้หญิงอีกสองคนที่เป็นเพื่อนในห้องของพวกเธอก็นั่งหน้าห้องเหมือนที่พวกเธอทำอยู่

ผู้หญิงทั้งสอง ผมยาว แต่อีกคนนั้นใส่แว่นตาไม่หนานัก ตาของเธอนั้นสวย เธอเหมือนลูกครึ่ง อีกคนหนึ่งเธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักเธอเหมือนคนจีนเพราะดวงตาของเธอที่เล็ก

"น้ำฝนรู้ป่ะ วันนั้นอ่ะมีคนชวนไปเป็นดารา฿/8/)/&:฿/@\-฿,฿:&"

"แอม).&/!&.&\-!/&/!\-&@\-.!"

เธอทั้งสองก็คุยกันอย่างสนิทสนม

คริสตินมองไปทั้งคู่แสดงสายตาอยากจะรู้จักเธอทั้งสอง

"เธอชื่ออะไรกันเหรอ"คริสตินพูดอย่างเสียงหวาน

"เราชื่อแอมนะ"ผู้หญิงหน้าลูกครึ่งพูดพร้อมกับยิ้มหวานให้เธอ

"เราชื่อน้ำฝน"ผู้หญิงหน้าจีนพูดด้วยความเขินอาย

"อ้ออ เราชื่อคริสติน นะ ส่วนนี่จอย นี่ก็น้ำฟ้านะ" เธอทั้งสามยิ้มให้ น้ำฝนและแอม

"แอมเธอลองถอดแว่นออกให้ดูหน่อยได้ไหม

คริสตินพูดด้วยความสงสัยของเธอ เธอนั้นสงสัยว่าภายใต้แว่นตานั้น จะมีความสวยที่ซ่อนอยู่แค่ไหน

"อืออ ได้สิ"

"@/?&!€.<.$!"

พวกเธอก็คุยกันอย่างสนุกสนาน

ผ่านไปได้ 3 อาทิตย์พวกเธอก็สนิทกันมาก จอย คริสติน น้ำฟ้า แอม น้ำฝน

คาบเรียนนาฎศิลป์ในสัปดาห์ ที่ 4

"ขอบคุณคะ/ครับ"

พวกเธอทั้ง 5 ก็ออกจากห้องเรียนไปด้วยกัน พวกเธอสนิทกันค่อนข้างมากแล้วหลังจากหลายสัปดาห์ต่อมา นิสัยก็มีเข้ากันได้บ้าง ไม่ได้บ้าง แต่พวกเธอนั้นก็มีความสุขที่อยู่ด้วยกัน

"เรากินไรกันดีอ่ะแก"

เสียงหวานของสาวตัวเล็กอย่างคริสตินนั้นเอ่ยขึ้น "อืมมม กินก๋วยเตี๋ยวไหม" เสียงที่อุ่นๆแต่อ่อนหวานของผู้หญิงร่างเล็กที่สูงกว่าคริสติรเพียงเล็กน้อย เธอนั้นขาว และแก้มของเธอที่ชมพูอ่อนนั้นทำให้เธอมีเสน่ห์เธอคือจอยนั้นเอง เธอทั้งสอง สนิทกันเหมือนกับพี่น้องกันเลย

ตึบ ตึบ ตึบ ในขณะที่พวกเธอคุยกันก็มีเสียงฝีเท้าที่ตามพวกเธอมา

"พวกเธอ คือ เราไปด้วยสิ เราไม่มีเพื่อนนะ"สาวน้อยที่มีร่างบาง และตัวเล็ก เธอใส่แว่นตาไม่หนานัก

"ได้สิ ปาล์มมี่" เสียงคริสตินที่ตอบยอมรับปาล์มี่ด้วยความยินดี

พวกเธอก็สนิทกันมากขึ้น ตอนเช้าถึงเย็นพวกเธอก็จะอยู่ด้วยกัน ตอนเช้าพวกเธอก็จะชอบนั่งบนพื้นหญ้าที่หน้าเสาธงและกินอาหารเช้าด้วยกัน วันนี้ก็เป็นอีกวันที่พวกเธอได้กินข้าวเช้าด้วยกัน

"โอ้ยย ไรเนี่ยย โดนทิ้งอีกละ " เสียงโวยวายเบาๆ ของผู้หญิงร่างอวบที่น่ารักๆ เธอดูเรียนเก่งเพราะแว่นตาที่ใหญ่ของเธอ

เธอบ่นอยู่คนเดียวท่ามกลางนักเรียนมากมาย เธอชื่อออมสิน เธอเป็นเพื่อนในห้องของ คริสติน จอย น้ำฟ้า แอม น้ำฝน และ ปาล์มี่ โดยปกติแล้วเธอมักจะอยู่กับมิ้วซึ่งเป็นเพื่อนในห้อง แต่ทว่าวันนี้เธอคงจะโดนทิ้งให้อยู่คนเดียวซะแล้ว

"แอมเธอคิดว่าเราชวนออมสินเข้ากลุ่มดีป่ะ" น้ำฝนหันไปพูดกับแอมที่กำลังมองออมสินอยู่

แอมไม่ได้ตอบอะไรแต่เธอก็ลุกขึ้นตามมาด้วยน้ำฝนและพวกเธอก็เดินไปหาออมสินที่กำลังทำหน้าหงุดหงิดอยู่

"อืออ ออมสิน เธอไปกับพวกเราก็ได้นะ"

น้ำฝนพูดพลางสกิดไปยังผู้หญิงข้างหน้าทำให้เธอนั้นหันมามองอย่างเขินอาย

"ฉันไปกับพวกเธอได้เหรอ"

เธอพูดอย่างเขิยอาย แต่สุดท้าย เธอก็ไปอยู่กับน้ำฝนและเพื่อนๆ

หลายเดือนผ่านไปพวกเธอทั้ง 7 คนก็ได้สนิทกันมากขึ้น

"พวกแกๆนั่งตรงนี้" เสียงปาล์มี่ที่ดังขึ้นท่ามกลางนักเรียนมากมายในโรงอาหาร เธอโบกมือพร้อมกับฉีกยิ้ม ถึงหูเลยละ แหม่อะไรจะตื่นเต้นในการมากินข้าวปานนั้น

ก็เป็นช่วงพักกลางวันที่พวกเธอรอคอย ก็นะพวกเธอชอบ กิน ละก็กิน และกิน

ในช่วงกลางวันนั้นเด็กนักเรียน ทั้งม.ต้นและม.ปลายต่างคนต้องจองโต๊ะกัน เพราะโรงอาหารมีโต๊ะน้อยกว่าจำนวนนักเรียนที่จะทานอาหารกลางวัน พร้อมๆกัน

"฿/&.)).&/!฿\-6฿$*|%%*wiu" เสียงโวยวายของโต๊ะข้างหลังทำให้ คริสติน จอย น้ำฝน น้ำฟ้า แอม ปาล์มี่ และออมสินนั้นหันไปมองคนข้างหลัง

พวกเขาคือกลุ่มเพื่อนในห้อง เป็นผู้หญิงที่รักสวยรักงาม ซึ่งเห็นแล้วก็มีเพียงแค่สองคนที่เงียบและดูเหมือนจะเข้ากับเพื่อนๆไม่ได้

เธอทั้งสอง คือ โอมผู้หญิงร่างบางและตาโต เธอมีหน้าตาที่น่ารัก และ กำปุ้ง สาวน้อยหน้าหมวยเธอใส่แว่นตาหนา ดูเหมือนเป็นคนนิ่งๆ

หลังจากพักเที่ยงนั้นก็เป็นช่วงคาบว่าง อีกครั้ง

คริสตินและเพื่อนๆก็นั่งกินขนมกันตามปราสาคนเห็นแก่กิน เอ้ยไม่ใช่ คนชอบกินสิ ถึงจะถูก

แต่ทว่าพวกเธอนั่นเห็น โอมและกำปุ้งเดินกันเพียงสองคนโดยไม่ได้มีพวกผู้หญิงรักความงามพวกนั้นมาด้วย

"เรา ออกกลุ่มดีป่ะแก มันไม่โอเคอ่ะ"

กำปุ้งพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

"ก็ว่า" โอมพูดตอบด้วยคำพูดสั้นๆ

เสียงวุ่นวายและคุยกันอย่างสนุกสนานที่ดังภายในห้อง ทุกคนต่างนั่งกับกลุ่มเพื่อนของพวกเขา

ในขณะที่โอมและกำปุ้งนั่งด้วยกันอย่างเงียบๆเพียงสองคนเธอทั้งสองเป็นผู้หญิงที่เงียบ ไม่ค่อยพูด ยิ่งตอนนี้เธออยู่กันแค่สองคน ก็ทำให้เหมือนเธอทั้งสองกำลัง นอน อยู่แต่เพียงพวกเธอนั้นลืมตาก็เท่านั้นเอง อี๊ดด เสียงลากเก้าอีกข้างๆกำปุ้งดังขึ้น "ปุ้ง ทำไมพวกแกมานั่งกันสองคน หน่ะ"เสียงที่แหลมแต่เบาของปาล์มมี่นั้นเอ่ยขึ้น เธอพูดไป กดโทรศัพท์เล่นไปก็แหงละเธอชอบ เล่นเกมนี่นะ โดยเฉพาะเกมต่อสู้ เธอนี่มันเลยหล่ะ  "ก็ทำไงละแก มันเข้ากันไม่ได้เลย" กำปุ้งพูดด้วยหน้าที่นิ่งเฉยพร้อมกับมองโอมที่กำลังนอนอยู่ อึ้ยไม่ใช่หมายถึงนิ่งอยู่ "อยู่กับพวกเราป่ะละ" ปาล์มมี่พูดพร้อมสีหน้าที่เป็นห่วงทั้งคู่ ได้ยินอย่างนั้นก็ทำให้โอมและกำปุ้งมองหน้ากันทั้งสองก็คงจะลังเลว่าจะอยู่ด้วยดีไหม แต่ในที่สุดแล้ว อย่างไงพวกเธอก็ต้องมาอยู่ด้วยกันพวกเธอทั้งเก้าก็ได้อยู่ด้วยกัน 2 ปี    ระยะเวลาที่นานที่พวกเธออยู่ด้วยกัน ก็มีเสียงหัวเราะ เสียงถกเกถียง เสียงร้องไห้ มีรอยยิ้มและสีสันต่างๆเพราะพวกเธอนั้นแตกต่างกัน แต่ถึงอย่างนั้นพวกเธอก็เรียนรู้ในการเข้าหา การเข้าใจซึ่งกันและกัน ทำให้พวกเธออยู่ด้วยกันได้นาน "ภาษาไทยเป็นภาษาที่สวยงาม เป็นภาษาที่ @f\#4%$7^&)...." เสียงที่ฟังชัดและดังของอาจารย์ที่สามารถเห็นได้ชัดถึงความสามารถในการพูดที่ยอดเยี่ยม ในขณะที่อาจาร์ยสอนอยู่นั้น คริสตินกับจอยก็เขียนข้อความบนเศษกระดาษซึ่งเป็นกิจกรรมที่พวกเธอทำในยามที่กำลังเบื่อ หรือไม่ก็ในยามที่เธอทั้งสองไม่สามารถที่จะคุยกันด้วยปากได้ 'คิดชื่อกลุ่มดีป่ะ' คริสตินเขียนลงไปก่อนที่จะส่งให้จอย "จอย ส่งให้คนอื่นด้วย" เธอพูดอย่างเบาที่สุดเพื่อที่จะไม่ให้อาจารย์ได้ยิน ไม่ถึง 1นาทีทุกคนในกลุ่มของเธอก็หันมาพร้อมยิ้มพลางทำท่าโอเค บ่งบอกว่าพวกเธอเห็นด้วยกับเธอ คริสตินเริ่มนั่งคิดชื่อที่น่ารักๆ ตามนิสัยของเธอที่ไม่ว่าอะไรก็ต้องน่ารักไปหมด ' beautiful us ? อืมมม Wondergirls ? ' เธอเขียนและลบพร้อมกับเกาหัวของเธอเล็กน้อยแสดงให้เห็นชัดว่าเธอคิดไม่ออก เพราะมีแต่ชื่อที่น่ารักๆเข้าหัวเธอ และนั่นก็เป็นชื่อที่เพื่อนไม่ถูกใจเลย ทำให้เธอต้องลองเอาชื่อของทุกคนมาเขียนลงในกระดาษ 'Joy Fah Namfon Aem Christine Kampung Aomsin Oam Palmmy' เธอเขียนเป็นภาษาอังกฤษเพราะชื่อที่เธอต้องการนั้นเป็นชื่อภาษาอังกฤษ "อ่ะ ครบคนแล้วว" เธอพูดเบาๆกับตัวเองและยิ้มหวาน  'J F N A C K A O P ' ต่อมาเธอเขียนอักษรย่อของทุกคนและพยายามเรียงมันและเอามารวมกัน  "ม่ายมีความหมายง่า" คริสตินพูดกับตัวเองเบาๆ พลางเขียนไปและลบไปมา แทบจะทำให้กระดาษฉีกเลยหล่ะ 'JACK' ซึ่ง เป็นชื่อที่เอามาจากชื่อ จอย ออมสิน คริสติน และกำปุ้งรวมกันแล้วแปลว่า ปลั้กพวงที่มีหลายสี ต่อมาเธอก็ได้ย่อชื่อของ ปาล์มมี่เป็น มี่ คือ ตัว M แอมได้ย่อเป็น E  N เป็นของน้ำฟ้า F เป็นของน้ำฝน และ O คือ โอม ' Jackmenfo'เธอเขียนเรียงใหม่อยู่หลายๆรอบจนได้มาหนึ่งขื่อเธอพยายามหาในกุเกิ้ล เผื่อมันจะมีความหมาย แต่มันก็ไม่มีในกุเกิ้ลเลย แต่ถ้าหากแปลที่ละคำจากที่เธอคิดแล้วก็มีความหมายที่สวยงามและลึกซึ้งมากติ้งหน่อง ติ้งหน่องเสียงออดดังบอกว่าหมดคาบเรียนแล้ว"แกก เค้าได้แล้ววว Jackmenfo" ทุกคนมองหน้าเธออย่างสงสัย"แปลว่า" ออมสินถามเป็นคนแรก คริสตินลุกขึ้นและยิ้มให้กับเพื่อน"JACKMENFO แปลแต่ละคำนะ Jack มาจากชื่อ จอย ออมสิน เรา และกำปุ้ง ก็คือ ปลั้ก ที่เชื่อมกันอยู่หลายสีหลายอัน MEN ย่อมาจาก ปาล์มมี่ แอม น้ำฟ้า และย่อจากคำว่า Mentally  ซึ่งแปลว่าทางจิตใจ  FO คือ น้ำฝน กับโอม ย่อจากforever แปลว่าตลอดไป ^^" ทุกคนในกลุ่มต่างยิ้มอย่างมีความสุข ทุกคนชอบความหมายและชื่อที่คริสตินได้คิดไว้ พวกเธอได้ใช้ชื่อนี้สำหรับกลุ่มของพวกเธอ ความหมายที่สวยงามและลึกซึ้ง'เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไปถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ทางกายแต่งเป็นจิตใจเราที่เชื่อมกัน' และนี่คือความหมายของ Jackmenfo ผ่านไป หลาย วัน หลาย เดือน หลายปีพวกเธอก็ได้อยู่ด้วยกัน ถึงจะมีหลายอย่างที่เขาไม่สามารถเข้ากันได้ มีหลายอย่างที่เขาแตกต่างกัน แต่พวกเธอได้เรียนรู้ในการเข้าหาการ เข้าใจ และเพิ่มเติมกันและกันจนผ่านมาได้นาน และนี่คือเพียงจุดเริ่มต้นของมิตรภาพของ 9 สาวที่มีความหลากหลาย
เรื่องราวของแต่ละคนจะเป็นอย่างไรกันบ้าง ถ้าอยากรู้ก็ติดตามชีวิตของพวกเธอได้ใน The Jackmenfo Series.

อี๊ดด เสียงลากเก้าอีกข้างๆกำปุ้งดังขึ้น "ปุ้ง ทำไมพวกแกมานั่งกันสองคน หน่ะ"เสียงที่แหลมแต่เบาของปาล์มมี่นั้นเอ่ยขึ้น เธอพูดไป กดโทรศัพท์เล่นไปก็แหงละเธอชอบ เล่นเกมนี่นะ โดยเฉพาะเกมต่อสู้ เธอนี่มันเลยหล่ะ

"ก็ทำไงละแก มันเข้ากันไม่ได้เลย" กำปุ้งพูดด้วยหน้าที่นิ่งเฉยพร้อมกับมองโอมที่กำลังนอนอยู่ อึ้ยไม่ใช่หมายถึงนิ่งอยู่

"อยู่กับพวกเราป่ะละ" ปาล์มมี่พูดพร้อมสีหน้าที่เป็นห่วงทั้งคู่

ได้ยินอย่างนั้นก็ทำให้โอมและกำปุ้งมองหน้ากันทั้งสองก็คงจะลังเลว่าจะอยู่ด้วยดีไหม

แต่ในที่สุดแล้ว อย่างไงพวกเธอก็ต้องมาอยู่ด้วยกันพวกเธอทั้งเก้าก็ได้อยู่ด้วยกัน 2 ปี    ระยะเวลาที่นานที่พวกเธออยู่ด้วยกัน ก็มีเสียงหัวเราะ เสียงถกเกถียง เสียงร้องไห้ มีรอยยิ้มและสีสันต่างๆเพราะพวกเธอนั้นแตกต่างกัน แต่ถึงอย่างนั้นพวกเธอก็เรียนรู้ในการเข้าหา การเข้าใจซึ่งกันและกัน

ทำให้พวกเธออยู่ด้วยกันได้นาน

"ภาษาไทยเป็นภาษาที่สวยงาม เป็นภาษาที่ @f\#4%$7^&)...." เสียงที่ฟังชัดและดังของอาจารย์ที่สามารถเห็นได้ชัดถึงความสามารถในการพูดที่ยอดเยี่ยม ในขณะที่อาจาร์ยสอนอยู่นั้น คริสตินกับจอยก็เขียนข้อความบนเศษกระดาษซึ่งเป็นกิจกรรมที่พวกเธอทำในยามที่กำลังเบื่อ หรือไม่ก็ในยามที่เธอทั้งสองไม่สามารถที่จะคุยกันด้วยปากได้

'คิดชื่อกลุ่มดีป่ะ' คริสตินเขียนลงไปก่อนที่จะส่งให้จอย "จอย ส่งให้คนอื่นด้วย" เธอพูดอย่างเบาที่สุดเพื่อที่จะไม่ให้อาจารย์ได้ยิน ไม่ถึง 1นาทีทุกคนในกลุ่มของเธอก็หันมาพร้อมยิ้มพลางทำท่าโอเค บ่งบอกว่าพวกเธอเห็นด้วยกับเธอ

คริสตินเริ่มนั่งคิดชื่อที่น่ารักๆ ตามนิสัยของเธอที่ไม่ว่าอะไรก็ต้องน่ารักไปหมด ' beautiful us ? อืมมม Wondergirls ? ' เธอเขียนและลบพร้อมกับเกาหัวของเธอเล็กน้อยแสดงให้เห็นชัดว่าเธอคิดไม่ออก เพราะมีแต่ชื่อที่น่ารักๆเข้าหัวเธอ และนั่นก็เป็นชื่อที่เพื่อนไม่ถูกใจเลย ทำให้เธอต้องลองเอาชื่อของทุกคนมาเขียนลงในกระดาษ

'Joy Fah Namfon Aem Christine Kampung Aomsin Oam Palmmy' เธอเขียนเป็นภาษาอังกฤษเพราะชื่อที่เธอต้องการนั้นเป็นชื่อภาษาอังกฤษ "อ่ะ ครบคนแล้วว" เธอพูดเบาๆกับตัวเองและยิ้มหวาน

'J F N A C K A O P ' ต่อมาเธอเขียนอักษรย่อของทุกคนและพยายามเรียงมันและเอามารวมกัน

"ม่ายมีความหมายง่า" คริสตินพูดกับตัวเองเบาๆ พลางเขียนไปและลบไปมา แทบจะทำให้กระดาษฉีกเลยหล่ะ 'JACK' ซึ่ง เป็นชื่อที่เอามาจากชื่อ จอย ออมสิน คริสติน และกำปุ้งรวมกันแล้วแปลว่า ปลั้กพวงที่มีหลายสี ต่อมาเธอก็ได้ย่อชื่อของ ปาล์มมี่เป็น มี่ คือ ตัว M แอมได้ย่อเป็น E  N เป็นของน้ำฟ้า F เป็นของน้ำฝน และ O คือ โอม ' Jackmenfo'เธอเขียนเรียงใหม่อยู่หลายๆรอบจนได้มาหนึ่งขื่อเธอพยายามหาในกุเกิ้ล เผื่อมันจะมีความหมาย แต่มันก็ไม่มีในกุเกิ้ลเลย แต่ถ้าหากแปลที่ละคำจากที่เธอคิดแล้วก็มีความหมายที่สวยงามและลึกซึ้งมากติ้งหน่อง ติ้งหน่องเสียงออดดังบอกว่าหมดคาบเรียนแล้ว"แกก เค้าได้แล้ววว Jackmenfo" ทุกคนมองหน้าเธออย่างสงสัย"แปลว่า" ออมสินถามเป็นคนแรก คริสตินลุกขึ้นและยิ้มให้กับเพื่อน"JACKMENFO แปลแต่ละคำนะ Jack มาจากชื่อ จอย ออมสิน เรา และกำปุ้ง ก็คือ ปลั้ก ที่เชื่อมกันอยู่หลายสีหลายอัน

MEN ย่อมาจาก ปาล์มมี่ แอม น้ำฟ้า และย่อจากคำว่า Mentally  ซึ่งแปลว่าทางจิตใจ  FO คือ น้ำฝน กับโอม ย่อจากforever แปลว่าตลอดไป ^^" ทุกคนในกลุ่มต่างยิ้มอย่างมีความสุข ทุกคนชอบความหมายและชื่อที่คริสตินได้คิดไว้ พวกเธอได้ใช้ชื่อนี้สำหรับกลุ่มของพวกเธอ ความหมายที่สวยงามและลึกซึ้ง'เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไปถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ทางกายแต่งเป็นจิตใจเราที่เชื่อมกัน' และนี่คือความหมายของ Jackmenfo ผ่านไป หลาย วัน หลาย เดือน หลายปีพวกเธอก็ได้อยู่ด้วยกัน ถึงจะมีหลายอย่างที่เขาไม่สามารถเข้ากันได้ มีหลายอย่างที่เขาแตกต่างกัน แต่พวกเธอได้เรียนรู้ในการเข้าหาการ เข้าใจ และเพิ่มเติมกันและกันจนผ่านมาได้นาน และนี่คือเพียงจุดเริ่มต้นของมิตรภาพของ 9 สาวที่มีความหลากหลาย

ผ่านไป หลาย วัน หลาย เดือน หลายปีพวกเธอก็ได้อยู่ด้วยกัน ถึงจะมีหลายอย่างที่เขาไม่สามารถเข้ากันได้ มีหลายอย่างที่เขาแตกต่างกัน แต่พวกเธอได้เรียนรู้ในการเข้าหาการ เข้าใจ และเพิ่มเติมกันและกันจนผ่านมาได้นาน และนี่คือเพียงจุดเริ่มต้นของมิตรภาพของ 9 สาวที่มีความหลากหลาย