[ Friends..มีช็อปมีเกียร์ มีเมียเป็นผู้ชายครับ.. ]

[ Friends..มีช็อปมีเกียร์ มีเมียเป็นผู้ชายครับ.. ]

Beginning Day @BRP University..

“น้องจักรวาลมารึยังคะ น้องจักรวาล!”

ตั้งเเต่ที่ผมมาถึงเเล้วมานั่งตรงนี้ผมก็ได้ยินพี่เขาเรียกชื่อไอ่นี่อยู่ตลอดเวลา..นี่กูต้องนั่งฟังรุ่นพี่เรียกชื่อไอ้คนนี้อีกนานแค่ไหนวะ รอแม่งคนเดียวเนี่ย แถวก็ให้เข้ากลางแดดร้อนก็ร้อน ทำไมพี่ๆไม่เซฟพวกกูเลยวะ

“เอ้าน้อง น้องมาทางนี้เลยค่ะ ชื่อจักรวาลใช่มั้ยคะ รีบเซ็นต์ชื่อเลยนะ สายมากเลยนะเรา ต้องโดนทำโทษแล้วล่ะแบบนี้”

“ขอโทษจริงๆครับพี่ รถติดโคตรเลย ผมรีบสุดๆแล้วครับ”

อ้อ ไอ้คนนี้เองหรอวะที่ชื่อจักรวาล คุยกับแม่งในไลน์ตั้งนานไม่ยักรู้ชื่อจริง

“โอเคค่ะไม่เป็นไร ไปนั่งเข้าแถวกับเพื่อนรอพี่ชี้แจงกิจกรรมก่อนนะคะ”

“อ่าครับๆ”

“เห้ย มึงใช่ปะชื่อฟอยล์อะ” ผมที่นั่งมองมันอยู่นาน มันก็เดินมานั่งข้างๆผมแล้วพูดทักก่อน เอาไงดีวะจะตอบว่าไม่ใช่ดีปะวะ อยากแกล้ง ฮ่าๆๆ

“ไม่ใช่ครับ”

“เอ้า จริงดิแล้วใครวะชื่อฟอยล์ที่คุยกันในไลน์แล้วบอกใส่เสื้อสีดำลาย NYC ไง”

มันพูดแล้วมองมาที่เสื้อผมสลับกับมองหน้าผมไปมาก่อนจะทำหน้าบอกบุญไม่รับแล้วหันไปกดโทรศัพท์แรงๆ

“ไม่ตอบไลน์อีก มันบอกมันมาถึงก่อนกูแล้วนะเว่ย”แบตโทรศัพท์ผมเหลือน้อยครับเลย airplane mode ไว้ หึๆ  มันหันหน้ามาพูดกับผมทำท่าเหมือนจะหงุดหงิดน้อยๆ

“แล้วมึงมีไรกับมันอะ ต้องเจอมันวันนี้เลยหรอวะ” ผมทำท่าถามมันไป อยากเจอผมขนาดนั้นเลย?

“เดี๋ยวตอนบ่ายต้องเอาของเข้าหอไง แล้วกูอะอยู่ห้องเดียวกับมัน พี่เจ้าของหอเขานัดมาว่าให้เข้าได้วันนี้ตอนบ่ายเขากำลังปรับปรุงหอพอดี ไอฟอยล์มันเป็นคนทำสัญญาแล้วต้องเซ็นต์ยินยอมก่อนเข้าไง เเล้วถ้ากูไม่เจอแม่งก่อนบ่ายวันนี้กูจะเอาของไปไว้ไหนอะ”

เออว่ะ ผมลืมสนิทเลย เพราะบ้านผมอยู่ไม่ไกลมหาลัย จะเอาของเข้าตอนไหนก็ได้ ผมไม่รีบครับ แต่ไอ้ฟรองซ์มันต้องรีบ บ้านมันอยู่ต่างจังหวัดครับ

“แล้วมึงอะ อยู่ในกลุ่มไลน์ยังทักไอ้ฟอยล์ไปให้กูหน่อยดิเผื่อมันจะตอบ”

ผมไม่ตอบมันครับ แต่มองหน้ามันแล้วยิ้มให้ ตัวจริงหล่อกว่าในรูปเยอะเลยนะมึง..

“กูเอง ฟอยล์ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ฟรองซ์”

“ห้ะ ไอสัด แล้วตอนแรกบอกไม่ใช่ เดี๋ยวกูถีบให้” มันพูดพร้อมกับชี้หน้าผมคาดโทษ

“ฮ่าๆๆ ไม่ต้องเลยมึงอะ กูต่างหากที่ต้องเสียใจมึงจำกูไม่ได้”

“กูไม่แน่ใจนี่หว่า แค่เห็นรูปในไลน์ ในเกมมึงก็ไม่ได้ใช้รูปมึง ใครจะไปรู้วะ เออแล้วไม่ตอบไลน์กูอะ”

“เออ แบตกูจะหมดแล้วอะดิ airplane mode ละ” ผมพูดแล้วโยนโทรศัพท์ไว้บนตักมันเบาๆ

“ฝากชาร์จทีดิ”

มันมองหน้าผมแล้วส่ายหัวน้อยๆก่อนจะหยิบโทรศัพท์ผมกับพาวเวอร์แบงค์ของมันมาชารจ์ให้อย่างว่าง่าย

“ขอบคุณครับ”

“เอาล่ะครับน้องๆ !!!! ตอนนี้ทุกอย่างก็เรียบร้อยแล้วนะครับ เพื่อนๆมาครบกันหมดแล้ว ต่อไปเราก็จะมูฟไปที่ห้องประชุมใหญ่ที่คณะเรานะครับ ก่อนจะไปมีน้องๆคนไหนอยากเข้าห้องน้ำมั้ย เพราะเราจะทำกิจกรรมที่ห้องประชุมยาวๆเลย หรือใครสงสัยอะไรยกมือถามเลยนะครับ”

“.....”

“โอเคครับ งั้นเอาเป็นว่าไม่มีใครสงสัยอะไรนะ น้องๆเก็บสัมภาระเลยครับเดี๋ยวจะมีรถคณะมารับเราไปส่งนะ”

ไอ้ฟรองซ์มันตั้งใจฟังที่รุ่นพี่พูดมากๆครับ ผมก็อยากจะตั้งใจฟังอยู่แหละแต่แม่งโคตรร้อนเลย

ฟึบบบ !!!

“อ่ะ เอาไปคลุมก่อน ขี้ร้อนจังมึงอะ เหงื่อโคตรเยอะ ให้เช็ดได้อนุญาต”

ตกใจดิครับอยู่ๆไอฟรองซ์ก็เอาเสื้อแขนยาวมันมาคลุมหัวผม คงรู้ว่าผมร้อน..

“อะ..เออๆ ขอบใจว่ะ..”

"อย่าลืมซักแแล้วเอามาคืนกูด้วย"

มันพูดเเล้วมองหน้าผมแล้วก็ยิ้มอะไรของมันไม่รู้ครับ

รถคณะมาถึงพอดีมันเลยละสายตาจากผมเเล้วรีบขนของตัวเองขึ้นรถไป ไม่ดิ มีกระเป๋าผมด้วย เเล้วมันจะหอบอะไรไปเยอะขนาดนั้นวะ

"ไอ้ฟรองซ์ !! กระเป๋ากูกูถือเองได้ มึงวางไว้ตรงนั้นเลย "

เสียงตะโกนของผมคงไม่มีผลอะไรกับคนแบบมันครับ นอกจากจะไม่วางกระเป๋าผมเเล้วมันยังรีบวิ่งขึ้นไปนั่งบนรถเเล้วโบกมือให้ผมที่กำลังวิ่งตามมันอย่างสบายใจ...

เออก็ดี อยากเป็นเบ๊กูนักใช่มั้ย

.....

เดี๋ยวมึงได้เป็นสมใจอยากแน่..

....

>>>>>>>>> Ep. 1