ดวงจันทร์นำพา

ณ บ้านเลี้ยงเด็กกำพร้า

"น้องไมโลค่ะ คำนี้อ่านว่าอะไรเอ่ย"ผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นขณะที่นิ้วชี้ไปที่หนังสือ

"อ่านว่า อมยิ้มฮะ"เด็กน้อยนามว่าไมโลตอบไปก่อนกับยิ้มแก้มปริเมื่อตนตอบถูกสร้างความเอ็นดูจากผู้ใหญ่หลายๆคนในที่แห่งนี้

"แล้วคำนี้ละค่ะ"ผู้หญิงคนเดิมพูดขึ้นอีกครั้ง

"ฮะ อ่านว่าแอ๊ปเปิลฮะ"เด็กน้อยก็ยังคงตอบกับเหมือนกับครั้งแรก

"น้องไมโลค่ะ แล้วคำนี้ละค่ะ"เสียงถามคำถามกับเด็กน้อยดังอยู่ต่อเนื่องในขณะที่ผู้คนรอบๆอยู่ดูและพูดคุยกัน

"ไมโลก็อายุ 10 ปีแล้วแถมยังหน้าตาน่ารักขนาดนี้ทำไมไม่มีคนรับไปเลี้นงน้า"ป้าคนหนึ่งยืนพึมพำกับตัวเอง ตนเองนั้นเห็นเด็กน้อยอยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามาก็ตั้งแต่เล็กๆแต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่เห็นว่าจะมีใครมารับไปเลี้ยงสักทีจนตอนนี้อายุ 10 ปีแล้ว

"เห็นว่าเด็กมันไม่อยากไปหนะ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน"คนเเถวนั้นเริ่มที่จะพูดคุยเรื่องไมโลกัน และคุยกันไม่นานก็เปลี่ยนเรื่องไปคุยเรื่องอื่นแทน

ไมโลได้ยินทุกอย่างและก็ใช่ว่าเขาไม่อยากไปแต่เวลาเจอคนที่จะมารับเขาไปทีไรก็รู้สึกว่าถ้าหากเขาไปแล้วเขาจะได้กลับมาที่สถานที่แห่งคำทรงจำนี้อีกไหม แฮ่ม! ผมจะไม่พูดถึงเรื่องนั้นแล้วกันฮะเรามาพูดถึงความฉลาดล้ำของน้องไมโลคนนี้กันดีกว่า น้องไมโลหนะฉลาดมากเลยน้าแถมยังหน้าตาดีอีกด้วย(ไมโล:ยืดอกอย่างภูมิใจ)

ในขณะที่ไมโลกับความรู้สึกถาคภูมิใจของตัวเองด้านนองสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าได้มีชายหนุ่มคนหนึ่งได้มายืนคุยกับพี่เลี้ยงเด็กเรื่องของการที่ตัวเขาอยากจะรับเลี้ยงเด็กสัก 5 คนเป็นชาย 2 หญิง 3 และเป็นเด็กที่น่ารัก พี่เลี้ยงเด็กได้ฟังดังนั้นก็เดินเข้าไปเรียกไมโลและเด็กอีก 4 คนที่ตนเห็นว่าน่ารักทั้งนิสัยและหน้าตา

"ไมโล แม็ก จินนี่ ส้ม โบว์ มาหาพี่หน่อย"เด็กๆได้ยินพี่เลี้ยงเรียกก็เก็บของที่ตัวเองกำลังเล่นก่อนจะเดินไปหา

"เป็นยังไงค่ะเด็กพวกนี้ ใช้ได้รึเปล่าค่ะ"พี่เลี้ยงถามชายหนุ่ม ชายหนุ่มไม่พูดอะไรมองสำรวจเด็กทั้ง 5 คนก่อนที่จะพยักหน้า พี่เลี้ยงเห็นแบบนั้นก็หันไปคุยกับเด็กๆ

"นี่เด็กๆคนๆนี้อยากจะรับเลี้ยงพวกเธอพวกเธออยากจะไปมั้ยจ๊ะ"เด็กๆดูตื่นตาตื่นใจกับเสื้อผ้าของผู้ชายคนนี้ที่ดูดีมีระดับและคิดว่าเมื่อตนไปอยู่กับผู้ชายคนนี้ก็คงจะใช้ชีวิตดีไม่น้อยเด็กๆจึงเห็นด้วยในการไปกับชายคนนี้ เว้นแต่ไมโลที่ยังลังเลว่าจะไปหรือไม่ไปดีเพราะตนก็ยังอยากจะอยู่ที่นี่อยู่อีกสักหน่อย

"ไปเถอะจ๊ะไมโลเธออายุ 10 ปีแล้วนะ เธอหนะควรจะออกไปอยู่ในที่ๆดีกว่านี้ได้แล้วละจ๊ะ"พี่เลี้ยงเดินมาพูดกับไมโลที่ยืนลังเลอยู่

"ก็ได้ฮะ ผมจะไป"เมื่อไมโลตัดสินใจได้พี่เลี้ยงคนดังกล่าวจึงหันไปคุยกับชายหนุ่มอีกครั้งและชายหนุ่มได้ตกลงว่าพรุ่งนี้เช้าจะมารับเด็กๆเมื่อตกลงกันได้แล้วจึงแยกทางกัน พวกเด็กๆก็แยกย้ายกันไปนอนเตรียมตัวสำหรับวันพรุ่งนี้

เช้ารุ่งขึ้น  ชายหนุ่มคนนั้นก็ได้มารับพวกเด็กๆไปขึ้นรถที่เขาเตรียมไว้

เมื่อรถออกตัวก็มุ่งตรงไปยังชายฝั่งเรือ ในขณะที่ในรถไมโลยังคงมีความรู้สึกที่อยากจะกลับมาสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเขาคิดไปต่างๆนาๆจนรถหยุดอยู่ที่หน้าเรือขนาดใหญ่ เพื่อนในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าของเขาต่างก็ตื่นเต้นกับเรือกันทั้งนั้นจนเริ่มรู้สึกคล้ายกับว่าง่วงนอนอยากจะหลับ อาจด้วยความที่ยังเป็นเด็กทำให้ฝืนความง่วงไม่ได้มากนักหลังจากรู้สึกง่วงจึงได้หลับไป

"ไง ไอ่หนุ่มงานสำเร็จดีมั้ย"เสียงคุณลุงพุงย้วยถามชายหนุ่ม

"สำเร็จดีครับนายเด็กพวกนั้นนอนกันอยู่ในรถแล้วครับ"ชายหนุ่มตอบกลับน้ำเสียงมีความเกรงใจอยู่หลายส่วน

"ดีมากหลังจากขึ้นเรือก็มารับเงินที่ฉันละ เอาละเด็กๆมาขนของเร็ว"คุณลุงพุงย้วยพูดกับชายหนุ่มก่อนจะหันไปสั่งลูกน้องของตัวเอง

เด็กๆทั้ง 5 คนถูกลูกน้องของลุงพาขึ้นเรือแต่ในระหว่างที่พาขึ้นเรือเกิดเหตุการณ์ใดขึ้นก็ไม่มีใครทราบอยู่ๆชายคนที่อุ้มเด็กชายวัย 10 ปีก็เกิดหลุดมือทำเด็กตกทำเลและเด็กคนนั้นไม่ใช่ใครอื่น...ไมโล!!

ตู้ม!!!

เสียงน้ำดังขึ้นเรียกความสนใจของลุงได้พอดิบพอดี เมื่อลุงแกเห็นว่าสิ่งที่ตกลงไปนั้นเป็นสินค้าของตัวเองก็รีบสั่งให้ลูกน้องตามลงไปช่วยทันที

"ไม่เจอเลยครับนาย"เสียงชายหนึ่งในลูกน้องดังขึ้นเมื่อเขาหาตัวไมโลไม่พบ ตามด้วยเสียงลูกน้องคนอื่นๆที่ลงไปหาดังตามมา

"โว้ยยย! เพราะแกแท้ๆไอ่ลูกน้องเ***ยสินค้าของฉันหาไปเลยเห็นมั้ย"เสียงเดือดดาลของลุงดังขึ้นขณะที่สายตาและปืนจ่อไปทางเดียวกันคือชายหนุ่มที่หลุดมือทำไมโลตกน้ำต้วของเขาสั่นด้วยความกลัว

"ขะ..ขอโทษครับนา.."ชายหนุ่มยังพูดไม่จบก็โดนปืนที่จ่ออยู่ที่ตนยิงใส่

ปั่ง!!

"หาต่อไป เด็กคนเดียวทำไมจะหาไม่เจอ"เสียงลุงสั่งลูกน้องของตัวเอง

ขณะที่ทางฝั่งนี้กำลังวุ่นวายกับการตามหาเด็กคนหนึ่งอยู่ ไมโลที่รู้สึกตัวตั้งแต่ตกน้ำนั้นกำลังมองดวงอาทิตย์ไม่สิดวงจันทร์เสียมากกว่า เขาก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกันว่าตอนเช้าที่พระอาทิตย์กำลังขึ้นนี้ทำไมเขาถึงได้เห็นเป็นดวงจันทร์สีเหลืองนวลตาไปได้แต่ที่รู้ๆเขากำลังจะตายร่างกายของเขากำลังขาดอากาศหายใจและค่อยๆจมลงสู่ทะเลภาพสุดท้ายที่เห็นคือดวงกันทร์ที่ใหญ่ขึ้นเลื่อยๆยังกับว่าเขาได้อยู่ใกล้กับดวงจันทร์ในระยะปะชิดก่อนที่สติจะดับวูบ!

---------------------------------------------------

ไรท์ผิดพลาดตรงไหนก็ช่วยบอกกันหน่อยนะค่ะ (^_^)(_ _)