ยัยตัวแสบป่วนหัวใจนายจอมหยิ่ง

เปิดเทอม

ณ โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง...

เฮ้ย!! ระวัง..

ตุบ /กรี๊ดดดดดดดดดดด

ทุกคนไม่ต้องแปลงใจเสียงตุบนั้นเป็นเสียงวัตถุบางอย่างโดนกับตัวฉันเองและนี้ก็เป็นเปิดเทอมวันแรกของฉันอีกด้วย

เอะแต่เดียวนะไอ้วัตถุที่ว่ามันคืออไร?

พอตั้งสติได้ก็ดูว่ามันคืออะไรสรุปมันก็คือลูกบอลที่ลอยมาจากสนามนั้นเอง

"เธอๆๆ เป็งไงบาง เจ็บตรงไหนเปล่า"

เสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นมา

"ก็เจ็บสิยะถามมาได้...O_o" พอเงหยหน้าจะอ้าปากดาอีตาคนที่เตะบอลมาโดยฉันถึงกับต้องชะงักเลยผู้ชายอะไรไม่รู้ทั้งหล่อ สูง ขาว จมูกโด่ง ผมดำหนา กรี๊ดๆๆๆๆๆผู้ชายนฝันเลย

"เออ..โทษแล้วกัน " แต่ก็ดีที่มีมารยาทที่รู้จักขอโทษ

"แล้วจะนั้งอ่อยอีกนานไหมเนี้ย" หน่อยไอ้นี่ที่ชมไปขอถอนคำพูด!!

พอเจ้านั้นพูดเส็จพร้อมเก็บลูกบอลตัวต้นเหตุแล้วก็วิ่งจากไปเลย ส่วนฉันน่ะหรอจำทำไงได้ก็ต้องลุกเองแล้วก็เดินไแที่ห้องเรียนนะสิ

เออ..ใช่แล้วลืมแนะนำตัวเลย

สวัสดีค่ะฉันชื่อ น้ำใส  น.ส. จิรภร  พีระกุล  ฉันเพิ่งย้ายมาเรียน ม.6 ที่นี่เพราะว่าคุณพ่อของฉันทำงานไม่เป็นหลักเป็นแห่งก็เลยต้องย้ายตามท่าน

จริงๆๆแล้วฉันอยู่กับพ่อแค่สองคนเพราะแม่เสียไปตั้งแต่ฉันเด็กๆ แต่พ่อก็ดูแลฉันดีม่ตลอดเลยนะ  แต่ตอนนี้ฉันเพิ่งย้ายมาใหม่ยังไม่มีเพื่อนเลยและไม่รู้ด้วยว่าเพื่อนๆจะเป็นยังไงก็ขอให้

เพื่อนน่ารักก็แล้วนนะ คงไม่ซวยเหมือนเมื่อตอนเข้าโรงเรียนหลอกมั้ง..และฉันก็เดินไปรายตัวที่ห้องทะเบียน

8.00 น. ณ ห้องเรียน ม.6/3

หลังจากไปรายงานตัวที่ห้องทะเบียนแล้วก็พบอาจารย์ที่ปรึกษาแล้วอาจาร์ก็พาไปที่ห้องเรียน

พอถึงห้องเรียนอาจารย์เข้าห้องนักเรียนที่นั้งคุยกัน ก็เงียบลง

#เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกถ้ายังไงก็ติชมกันด้วยนะค่ะ

ปล.เป็นกำลังใจให้ด้วยนะ จุ๊บๆ