จะติสท์ จเซอร์ ก็ไม่ใช่เธออยู่ดี

มันไม่มีสายฝนสายไหนที่จะตกจนไม่หยุด

ไม่มีใครร้องไห้แล้วไม่หยุดร้อง

เฉกเช่นเดีนวกับความทุกข์

ที่ไม่มีใครทุกข์นานจนมีความสุขอีกครั้งไม่ได้หรอก

(Cr.บาร์เฉยๆ)

ผมก็เป้นคนหนึ่งที่คิดแบบนั้นเหมือนกัน ไม่ไม่อยากนักหรอกกับการเริ่มต้นใหม่อีกครั้งน่ะ มันแค่ยากตรงที่ว่าเราพยยามจะเริ่มต้นใหม่แล้วมัใครอยากเริ่มต้นใหม่กับเราหรือเปล่า ต่างหากล่ะ เรื่องบางเรื่องมันก็ต้องใช้เวลาในการค้าหาตัวเอง ผมมันก็เเค่นักเรียนธรรมดาคนหนึ่งที่บังเอิญมีความรัก ที่แอบรักยังไงล่ะ แอบรักเธอมาโดยตลอด แค่มีความสุขเล็กๆที่เธอยิ้มใหแล้วเดินฝานไป แต่ยังไงมันก็คือความสุขของเราอยู่ดี จนวันเวลาได้เลยฝานไป หัวในก็เริ่มเปลี่ยนผัน กาลเวลาบอกฉันว่าเธอไม่อยู่อีกต่อไป เธอจากไปแล้ว เหลือแค่เพียงความทรงจำที่ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนที่เราจะเจอกัน

แต่แล้วกาลเวลาก็เล่นตลก เธอคนนี้ที่จากไปดันมีแฝดที่เป็นผู้ชาย มันดูเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อสักเท่าไหร่เลย คนพี่จากโลกนี้ไป แทนที่ด้วยคนน้อง ที่นิสัยต่างกันราวฟ้ากับเหว แต่ด้วยความบังเอิญหรือไรที่ทำให้ผลคนนี้ได้พบ เจอ แล้วได้อยู่กับเเฝดคนพี่นี่

มันจะไม่บังเอิญไปหน่อยเหรอที่ต้องตื่นมาเจอหน้าคนที่ครายหน้าเคยแอบรักอย่างนี่ ทั้งๆที่รู้ว่าเขาตายไปแล้ว

เฟิร์ส

ถึงกูกับเฟิร์นจะเป็นแฝดกัน แต่เฟิร์นก็ไม่ได้อยู่บนโลกนี่เเล้วมึงควรเริ่มต้นใหม่กับปัจุบันได้ล่ะ

กัน

ถ้าการลืมคนหนึ่งคนมันง่ายขนาดนั้น ผมคงลืมเธอไปแล้ว

.

.

.

ขึ้นต้นด้วยการจากลา มันไม่มีใครมีความสุขหรอก