"สวัสดี ตัวฉัน"
"สวัสดี สิ่งแวดล้อม"
"สวัสดี ครอบครัวของฉัน"
"สวัสดี ฟ้าอันแสนปลอดโปร่ง?"
"และสวัสดี เพื่อนของฉัน..........."
กี่วันกี่ปีแล้วนะ ที่ฉันต้องอยู่ที่นี่ ฉันคิดถึงบ้านเก่าของฉันมาก และฉันก็ต้องมาย้ายอาศัยอยู่ที่กรุงเทพฯ เมืองแห่งสีสัน เมืองแห่งท่องเที่ยว เมืองสวรรค์ของใครหลายๆคน ฉันอยากไปเจอเพื่อนเก่ามากเลยหล่ะ ฉันอยู่ที่เมืองแห่งนี้มา 4 กว่าปีแล้ว ยังไง ฉันก็ต้องใช้ชีวิตอยู่ที่แห่งนี้ต่อไป จนสังขารของฉัน จะเสื่อมและร่วงโรยไปในที่สุด
( รินรดา ฤดีสกุล )
เย่ กี่โมงแล้ว คิดถึงพวกแกจัง ไม่รู้ว่าจะอยู่ครบกันรึเปล่า ส่งข้อความ ทักแชท หรือทักแชทกลุ่ม พวกแกหน่ะไม่ค่อยจะตอบฉันเลย น่าโมโหซะดีกว่า แง่มๆ บ้าที่สุด พวกแกทำให้ฉันไม่พอใจเกือบทุกครั้ง ในวันที่พวกเราต้องกลับแยกย้ายเส้นทางเรียนของตัวเองอ่ะ เอ่อ...เอายังงี้ดีไหม ถ้าพวกเราเจอกันอีก ฉันจะติดไว้ผนังห้องก็แล้วกัน
เอิ่ม......ฉันไม่ใช่คนที่ปากไม่ตรงกับใจหรอก พวกเธอคิดไปเองรึเปล่า ฉันออกจะน่ารักจะตาย นิสัยซึนๆงั้นหรอ ฉันไม่มีหรอกไอนิสัยที่เธอว่ามาสักนิดเดียว อ้อ ส่วนเรื่องนั้นเมื่อไหร่ก็ว่ามา ถ้าขึ้นชั้นมัธยมปลาย ฉันว่าพวกเราก็คงอาจไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันซะแล้วหล่ะ เรื่องคิดถึงฉันก็คิดอย่างนั้นอยู่หรอก แต่ว่าพวกเธออย่าหาว่าชั้นเป็นคนที่ปากไม่ตรงกับใจสิยะ.......!!!!!!!
ริน....หวังว่าเธอจะมีความสุข ที่อยู่ที่กรุงเทพนะ หวังว่างั้น เธอก็ย้ายออกไปจากที่นี่ก็ประมาณชั้นประถมปลายแล้วละมั้ง แต่ลืมไปแล้วย้ายบ้านเก่าออกตอนไหน เห็นแถวบ้านฉันบอกว่า เธอย้ายออกตอนเช้ามืดน่าจะได้ ฉันก็เชื่อจริงแหละ ถ้าเราพบกันอีก ก็...ทักทายได้ตลอดนะจ๊ะ...อ้อ ลืมไป อยู่ที่นี่ก็สบายดีเหมือนกันแหละ ไม่ต้องห่วงหรอก ที่นี่พัฒนามาค่อนข้างเยอะแล้ว บ้านไม้บางหลัง ก็เปลี่ยนเป็นบ้านสองชั้น ยังไงมันยังคงมีธรรมชาติเหมือนเดิมแทบไม่เปลี่ยนแปลง ฝันดีนะจ้ะ จุ๊บๆ เพื่อนสาวรินจอมขี้บ่นของฉัน ฮ่า ฮ่า ฮ่าๆ...
Guest
