ลาง

ลาง..

ฟ้าสาง...บรรยากาศยามเช้านี่มันช่างหนาวเหน็บซะเหลือเกิน วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันของการเดินทางเข้าไปในป่าใหญ่ พ่อ...พ่อ มาดูอะไรนี่หน่อยครับ เสียงของเด็กน้อยเรียกพ่อด้วยความสงสัย ภาพที่เห็นมันคือ นกกาสีดำตัวใหญ่ที่นอนตายอยู่ที่มีมดฝูงใหญ่ที่กำลังกัดกินซาก ชีวิตก็เป็นแบบนี้แหละลูก มีเกิดก็ต้องมีตายล้วนแล้วแต่เป็นอนิจจัง ว่าแต่ทำไมมันถึงมาตายแบบนี้ละครับพ่อ ความสงสัยของผู้เป็นพ่อจึงเกิดขึ้นเหมือนกับเด็กน้อย เอ๊!!หรือว่านี่มันจะเกิดอาเพสอะไรหรือป่าวพ่อบ่นพรึมพรัม หลังจากนั้นการเดินทางจึงเริ่มต้นขึ้น เอี๊ยดด..ๆฟู่...ๆ เสียงลมพัดแรงต้นไม้เสียดสีกันดังราวกับป่าจะแตก เสียงร้องของสิงห์สาลาสัตว์ดังมาเป็นระยะๆ เฮ้ออ!! นี่เราก็เดินมาครึ่งวันแล้วงั้นพักตรงนี้ก่อนก็แล้วกัน ดีเลยครับพ่อผมกำลังหิว พ่อลูกต่างเหน็จเหนื่อยจากการเดินทางมาค่อนวันจนผู้ที่เป็นพ่อเผลอหลับไป แต่ทันใดนั้น!!นั่นมันหมอกอะไรทำไมมันเยอะขนาดนี้ไม่เคยเหนที่ไหนมาก่อนเลย ในกลุ่มเมฆหมอกสีขาวโพนนั้น มีเงาดำใหญ่ค่อยๆเคลื่อนตัวมาหาเค้าอย่างช้าๆ "ท่านเป็นใครเหรอ"ข้าเป็นใครไม่สำคัญหรอกว่าแต่พวกเจ้ามาที่นี่ทำไม เอ่อๆ....ข้าก็มาหาของป่าตามปกติอย่างที่พวกข้าทำมาเคยทำมาตั้งแต่บรรพบุรษของข้าแล้ว พวกเจ้าคงไม่รู้สิ ว่านี่มันคือเขตหวงห้าม ข้า...ข้า...ขอโทษข้าไม่รู้ว่าที่นี่เป็นเขตหวงห้ามของท่านข้าไม่รู้จริงอย่าทำอะไรข้าเลย อย่า.....!!!!! พ่อ...พ่อๆๆๆๆๆ ชายผู้เป็นพ่อก็ตกใจตื่น พ่อฝันร้ายใช่มั้ยครับ ใช่ลูก พ่อฝันร้ายมันน่ากลัวมากพ่อฝันอะไรเหรอครับ ชายผู้เป็นพ่อได้แต่นั่งเงียบ ช่างมันเหอะลูกพ่อว่าเรากลับบ้านกันดีกว่าเดี๋ยวมันจะมืดเสียก่อน