เนื้อหาในเรื่องนี้เป็นแนว ชXช เหมาะสำหรับอายุ 18 ปี ขึ้นไป
ใครไม่ชอบหรือรับไม่ได้กดออกได้เลยนะ
บทนำ
ท้องฟ้าที่มืดมัว เป็นเวลาที่ผู้คนต่างเร่งรีบมุ่งหน้ากลับบ้านหรือหาสถานที่อบอุ่นเพื่อพักพิงกายใจจากที่ต้องโหมงานหนักมาทั้งวัน แต่เวลานี้กลับเป็นการทำงานของคนจำนวนหนึ่งในถนนสายนี้สถานบันเทิงจำนวนไม่น้อยที่เริ่มเปิดให้บริการ ที่ยินดีต้อนรับลูกค้าทุกท่านที่เข้ามาใช้บริการ เสียงเพลงที่เปิดคลอในร้านไม่ได้ทำให้เสียบรรยากาศแต่กลับเข้ากันได้ดี
“วันนี้ดูท่าว่าฝนอาจจะตกนะ” เสียงทุ้มของใครสักคนเอ่ยพูด ทำให้คนที่ได้ยินเงยหน้าจากงานที่ทำไปมองหน้าคนพูด
“...คงไม่หรอก แต่ที่ตกอาจจะเป็นหิมะก็ได้” หันมองออกไปนอกกระจกร้านที่อยู่บนชั้นสอง พร้อมกับพูดกับอีกคนที่ยืนอยู่ด้วยกัน คนได้ยินเพียงยิ้มพร้อมถอนหายใจ
“เอาเถอะๆ รีบลงไปเถอะ ได้ของแล้วนี่” ชายหนุ่มเอ่ยก่อนเดินนำลงไปชั้นล่างพร้อมกัน และเริ่มลงมือทำงานในส่วนที่ตนรับผิดชอบจนกว่าจะเลิกงาน
แกร๊ก.....
“อ่า.....มันหนาวอยู่เหมือนกันนะเนี่ย” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับกระชับเสื้อโค้ทตัวหนาให้กระชับมากขึ้นเมื่อออกมานอกร้านแล้วต้องเจอกับหิมะที่โปรยปรายลงมาในตอนนี้ คนอื่นที่ตามออกมาได้แต่พยักหน้าเห็นด้วยถึงจะเข้าหน้าหนาวแต่ก็มีบ้างที่หิมะจะไม่ตก
“กลับนะครับ” เสียงหนึ่งเอ่ยบอกก่อนจะก้าวเดินออกจากกลุ่มคนที่ยืนออกันอยู่หน้าร้านเพราะเป็นเวลาร้านปิดแล้ว
“โชคดี กลับดีๆ นะ” ทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับ มีเพียงชายหนุ่มคนหนึ่งที่ยังคงมองตามจนร่างนั้นเดินหายลับไปยังถนนที่เงียบเหงา
หิมะที่กำลังโปรยปรายทำให้เริ่มรู้สึกหนาว เขารีบเดินให้เร็วเพื่อที่จะได้ถึงห้องไวขึ้น ด้วยความที่เพิ่งคิดขึ้นได้ว่าของใช้ในห้องบางอย่างหมดแล้วจึงได้แวะร้านสะดวกซื้อและรีบเดินกลับห้องโดยเร็ว
ตุบ....
เดินไม่มองทางก่อนที่จะเตะเข้ากับอะไรบางอย่างที่เห็นเพียงส่วนขาที่ยืนออกมาเท่านั้นคิดในใจว่าคงเป็นคนจรจัดแถวนี้ที่มานอนแถวนี้ก็ได้จึงคิดจะแบ่งขนมปังที่ซื้อมาให้ แต่เมื่อก้มมองแล้วก็ต้องแปลกใจเพราะเลือดที่มีอยู่เต็มตัวทั้งยังเสื้อผ้าที่ขาดวิ่นทำให้เขาตกใจ ก่อนที่จะตัดสินใจเข้าไปพยุงร่างของคนเจ็บที่ไม่ได้สติแล้วพยายามแบกกลับห้องตัวเองที่อยู่ไม่ไกลนัก จัดการพาคนเจ็บเข้าห้องทำความสะอาดแผล ทำแผลเสร็จค่อยกลับมาจัดการตัวเองหาผ้าห่มมาให้คนเจ็บห่มและปล่อยให้นอนที่โซฟาแทน เข้าครัวเตรียมของว่างง่ายๆ ไว้ก่อน และเตรียมเผื่อเป็นอาหารเช้าไว้ด้วยก่อนที่จะเก็บล้างแล้วเข้าห้องไปนอน
ก้อนกลมๆ ที่อยู่บนเตียงทำให้เขาอมยิ้มก่อนจะเข้าไปหอมแก้มเจ้าก้อนผ้าห่มที่โผล่เพียงใบหน้าน่ารักกับแก้มสีอ่อนออกมาเท่านั้น เจ้าตัวทำเพียงแต่ขยับตัวหยุกหยิกก่อนปรือตามองแล้วส่งยิ้มง่วงๆ กลับมาให้คนที่ขึ้นมานอนบนเตียงข้างๆ ก่อนจะคว้าคนตัวใหญ่กว่าเข้ามากอดแล้วซุกไซร้เข้ากับอกของอีกคน เจ้าของอกทำเพียงแค่ยิ้มเอ็นดูให้กับความน่ารักของเด็กน้อยของเขาพร้อมกับกอดกระชับคนในอ้อมกอดให้เข้ามาอยู่ในอ้อมอกตัวเองมากขึ้น
“ฝันดีนะครับเด็กดี”
จูบที่หน้าผากมนของเด็กน้อยไปหนึ่งทีและทั้งสองก็เข้าสู่ห้วงนิทราโดยลืมไปว่าอีกคนยังไม่ได้สติอยู่ที่ห้องรับแขกกับอาการกระสับกระส่ายจากพิษไข้
Guest
