ต่างรัก
“คุณคะ
มี
จดหมายมาถึงคุณคะ”
“จ๊ะๆที่รัก ตั้งไว้บนโต๊ะทำงานผมก่อนนะ ฟาชานี้ข้าวกล่องลูก"
“ขอบคุณฮะ”
อื่ม จดหมายอะไรน่า..อะไรเนี้ยกล่องตั้งใหญ่ใส่กระดาษแค่แผ่นเดียว ใครเล่นบ้าอะไร
....เจอฉันจนได้สินะ ชิคนเค้าอุสาหนีมายังเจออีก
11
ปีก่อน
ซ่า ซ่า ซ่า (คลื่นๆ )
จบสินซะที่นะชีวิตนี้ แค่ก้าวเดี่ยวเท่านั้น....ไม่เป็นไรเราทำถูกแล้ว....ฮึกแต่ทำไมน้ำตาถึงได้ไหลล่ะทำไมเราก็ทำถูกแล้วนี่.....
“นี้คุณ อย่าบอกนะว่ามาโดดทะเลอะ อื่มดีเหมือนกันวันนี้ได้ดูอะไรสนุกๆแล้วสิ”
อะไรของคนๆนี้นะ ทำไมไม่มาช่วยฉันล่ะหรือไม่ก็ห้ามฉันไว้
“จริงสิคุณ ก่อนที่จะโดดมาดื่มก่อนดีไหมครับ”เขาพูดแล้วชูขวดเหล้าขึ้น
ฉันสายหน้า แล้วมองไปยังทะเล เสียเวลาจริงเลย
“เฮ้
!
ปล่อยฉันนะ คุณปล่อยสิ ปล่อย”อยู่ดีๆ เขาก็มากอดรัดฉันด้านหลังแล้วพาออกมาจากหน้าผา
“นี้คุณครับ อย่าคิดสั้นสิ มีอะไรมาพูดกันก่อนสิครับ”
“ไม่”
.........................
“สรุปง่ายๆ โดนจับแต่งงานนี้นะ แล้วทำไมคุณไม่แต่งกับเขา เขาทำอะไรไม่ดีกับคุณไว้หรือยังไงครับ”แล้วทำไมฉันต้องมานั่งเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นพร้อมดื่มเหล้ากับเขาด้วยล่ะนี้
“เค้าก็ดีกับฉัน แต่ฉันไม่ได้รักเค้านะสิ”
“คุณนี้แปลกคนนะครับ
5555
”
..ลา ลิ ละ ลา ลิ ละ..
“มีอะไรอีกล่ะ”
(อยู่ไหน กลับบ้านเถอะนะ)
“ไม่ละ ฉันจะอยู่กับเอ่อ...”ฉันหันมองคนข้างๆ
“อ่า ชินครับๆ”
“ฉันจะอยู่กับชิน แล้วจะไม่กลับบ้านสักพัก บอกทุกคนด้วยนะ”
(คะๆ พี่ดูแลตัวเองด้วยล่ะ)
“ทำไมไม่กลับล่ะ คุณอ่าชื่ออะไรครับ”
“......เรียกฉันว่าคุณดีกว่านะ แล้วนายบ้านอยู่ไหน”
“อ้าว ก็ได้ครับคุณ แล้วอยากรู้ทำไม”
“อยู่ด้วยนะ ชิน”
........................................................
“นี้ห้องของคุณนะถ้ามีอะไรก็เรียกผมได้ผมอยู่ห้องข้างๆนะ”
“อื่ม ขอบใจนะชิน”
ชินส่งยิ้มให้ฉัน ฉันปิดประตูแล้วเดินตรงมาที่เตียง จะหยุดก็ไม่ได้ จะไปต่อก็ไม่รอด แย่ชะมัด...........
“คุณ ตื่นมากินข้าวกัน” กลิ่นหอมๆโชยมาตั้งแต่เช้า ฉันลืมตาขึ้นก็เห็นชินนั่งมองฉันอยู่......
“เฮ้ ชินนั่งมองฉันทำไม”
“ไปอาบน้ำ ล้างหน้า แล้วมากินข้าวนะครับ อ่อผมเตรียมผ้าไว้ให้แล้วหวังว่าจะใสได้นะ”
“โห้ ขอบใจนะ ชิน”
“ครับๆ”
...........................................
“อร่อยจัง ทำเองป่าว”
“เห็นแบบนี้ผมก็เป็นเซฟนะ”
“จริงดิ ไม่น่าเชื่อเลย”
“โห้ คุณก็...”ชินส่งยิ้มมาให้ ฉันก็ยิ้มกลับไป หลังจากที่ข้าวเสร็จชินก็พาเดินไปรอบบ้านของเขาแล้วเขาก็ออกไปทำงานที่ร้านข้างๆบ้าน
...ลา ลิ ละ ลา ลิ ละ....
“ไงชา มีไรอีก”
(พี่มีเรื่องแล้ว)
“เรื่องอะไรอีก ถ้าเรื่องแต่งงานนะ พี่ไม่กลับนะ”
(ไม่ได้นะพี่ ถ้าไม่มาคุณแม่ต้องเดือนร้อนแน่ๆเลย”
“เอ่อ ก็ได้ๆ รอเดียวนะ”
ไม่อยากไปเลย...แต่ถ้าพูดให้รู้เรื่องมันอาจจะจบก็ได้
......................................................
“กลับมาแล้วครับ ฝนตกหนักจังเลย คุณอยู่ไหนๆ”
“ในครัวๆ”
“ทำอะไรอยู่ครับ....เฮ้คุณทำไมเปียกแบบนี้ละ มานี้ๆเลย”
ห้องชิน
“นี้ไปทำอะไรในครัว แล้วทำไมไม่เปลี่ยนชุดละ”
“หอมจัง ชิน”
“กะ ก็ผมทำอาหารมานี้ครับ อ่อคุณหิวนี้เองถึงได้ไปในครัวสินะ”
“กินหน่อยนะ....งับ”
“คะ คุณทำอะไรนะ โอ๊ย
!
ผะ ผมเจ็บนะ”
“ทักทายกลับบ้านไง”
“ใครที่ไหนเขาทักทายด้วยการมากัดที่คอผมครับ”
“เอาน่าๆ นี้ฉันซื้อเสื้อมาให้นายด้วย”
“ไหนครับ
SS
โห้ แพงนะนี้”
“แต่สวยดีใช้ไหม”
โครดดดดดดด
“ชิน ฉันเริ่มจะหิวแล้วละ”
“นั้นผมไปทำอะไรให้กิน คุณเป่าผมให้แห้งก่อนแล้วลงมานะ”
“อื่ม ขอบใจ”
.....................................................
“นี้คุณไปทำอะไรข้างนอกมา อย่าบอกนะว่าไปชื้อเสื้อให้ผม”
“เปล่า มีธุระนิดหนึ่งแล้วก็เห็นเสื้อมันสวยดีเลยชื้อให้นะ พอเดินกลับมาฝนก็ดันตก”
“จะใสได้ไหมน่า”
“น่าจะพอดีตัวนายนะ เสื้อที่ฉันใสอยู่ก็เท่าๆกัน”
“อื่ม พอดีจริงๆด้วยขอบคุณนะครับ คุณ”
“ไม่เป็นไรๆ ค่าอยู่บ้านไง”
“นั้นคุณก็อยู่ที่นี้นานๆนะ ผมอยากได้ผ้าอีก
55555
”
“ฉันจะอยู่ให้นายเบื่อเลยล่ะ”
“ผมว่าคงไม่มีวันนั้นแน่”ชินยิ้ม...น่ารักจัง
จุ๊ป จุ๊ป(หอมแก้ม)
“เฮ้ คุณอย่าแกล้งผมสิครับ”
“เปล่า ฉันตั้งใจนะ ชิน”
“พอๆ ไม่ต้องส่งสายตาแบบนั้นเลยครับคุณ ไปนอนไป๊”
“ไล่กันนี้เลย”
“ใช้ครับ ฝันดีนะ”
“อื่ม ฝันดี”ใจร้ายชะมัดเลย...
...............................................
เช้าต่อมา ชินทำอาหารเช้าไว้ให้ฉันแต่เขาไม่ได้อยู่ที่บ้านแล้ว ฉันจึงออกไปซื้อผ้ากับของกินนิดหน่อยแต่ก็ปาไปบ่ายสองแล้ว ฉันจึงรีบกลับมาแต่ชินยังไม่กลับมา เงียบจังเลย จริงสินี้ชินอยู่บ้านคนเดียวสินะแล้วรูปครอบครัวสักใบก็ไม่เห็นจะมีเลย แปลกฮ่ะ
ลา ลิ ละ ลา ลิ ละ
“มีอะไร ชา”
(กำหนดงานยังเหมือนเดิม)
“คุณแม่ แต่ว่า...”
(ฉันให้คนจัดกระเป๋าผ้าแกไว้แล้ว พรุ่งนี้ตอนเช้ารีบมาที่สนามบินล่ะ”
“คุณแม่ ทั้งที่เคยบอกว่าจะให้ชีวิตนี้เป็นของฉันไงล่ะ แล้วนี้อะไร นี้หรือชีวิตของฉันที่คุณแม่เป็นคนเลือกให้....ถึงฉันจะเป็นลูกบุญธรรมของคุณ ขอแค่สักเรื่องที่คุณไม่ต้องเลือกให้ฉัน ฉันขอแค่เรื่องเดียวเท่านั้นนะ”
(นี้แก ก็ได้ฉันจะให้แกทำตามใจตัวเองทุกอย่างแค่แต่งงาน แกก็จะทำอะไรก็ได้แล้ว แค่นี้ล่ะ)
“บ้าชะมัด ฮึก บ้าชะมัด”.....สวบ
“คุณครับ อย่าร้องสิ”ชินเข้ามาแล้วกอดฉันจากด้านหลัง ฉันกอดเขากลับ
“กลับมาแล้วเหรอเมื่อกี้ได้ยินแล้วสินะ ชิน”
“คุณ.....ชานทั้งตอนนี้หรือตอนที่ทะเลนั้น มันไม่ใช้เรื่องบังเอิญเหรอนะ”
“ชินหมายความว่าไง”
“ผม ขอโทษ”เสียงชินสัน ฉันคลายกอดออก
“นายเป็นคนของแม่นายค่อยตามฉันอยู่ตลอดสินะ ชิน”ฉันผลักชินออกแล้ววิ่งออกจากบ้านของเขาไป ฮึก มันเจ็บนะ มันเจ็บกว่าตอนที่รู้ว่าต้องแต่งกับคนที่ไม่รักอีก...แค่นี้คงไกลพอแล้ว ล่ะ
โครม
!
ซ่า ซ่า ซ่า ซ่า
ฝนมากมายกระหน่ำตกลงมา โอ๊ยจะตกอะไรตอนนี้เปียกหมดแล้ว
ฉันวิ่งมาที่ศาลาหนึ่ง คนมาหลบฝนมากจัง
“ไงจ๊ะ น้องสาว”ชายคนหนึ่งเดินมาหาฉัน
“ห๊ะ อะไรๆใครน้องสาว”
“ผู้ชายนิหว่า แต่หน้าสวยชิบ เฮ้พวกมาดูนี้สิ”
“อะไรอีกหว่า โห้สวยนะนี้”
“นั้นสิ มามะเดียวพี่ดูแลเอง”
“นี้จะบ้าหรือไง เราเป็นผู้ชายเหมือนกันนะ”ฉันดึงเสื้อขึ้นมา
“เอาน่า ไม่เป็นไร แกสวยดีออกเฮ้ จัดที่วะ”
“ยะ อย่านะ”ฉันโดนชายหลายคนจับมานอนกับพื้น บ้าจริงเจ้าพวกนี้แรงเยอะชะมัด
ถ้าตอนนี้ฉันไม่เหนื่อยอยู่ละก็พวกบ้านี้ตายแน่
“นี้ พวกแกครับ อยากตายมากสินะ”เสียงเรียบ ดังขึ้นด้านหลังฉัน
“แกเป็นใคร ปากดีนักนะ พวกเราสั่งสอนมันหน่อย”
“โฮ้
~
ผมคงได้ความรู้นอกจาก ต่อยกับกระทืบไหมน่า”พวกมันวิ่งตรูหาชิน แต่ก็เหมือนจะปลิวออกมาที่ละคนสองคนจนพวกมันวิ่งหนีตามๆกันไป ...สรุปชินเป็นครูสินะ
“เป็นอะไรมากไหมคุ...ชาน”
“ไม่ จะเรียกฉันยังไงก็ได้เรียกๆไปเถอะ”
“ครับชาน”
“แต่เรื่องที่นายเป็นคนของ....”
“ผมไม่ใช้ของใครทั้งนั้น”
“ห๊ะ แล้วที่พูดมาคืออะไร”
“ผม..”ชินมองฉัน สายตาของเขาดูอ่อนโยนและอบอุ่น ไม่รู้ว่าอะไรบันดานใจให้เราขยับหน้าใกล้กัน.....ไม่รู้ทำไมฉันถึงชอบความรู้สึกนี้ ไม่รู้ทำไมฉันถึงไม่รังเกลียดสัมผัสนี้....
ชินค่อยๆถอยออกเขายิ้มออกมา
“ผมชอบคุณนะ...ครับ” ฟุบ
“ชิน เฮ้ ชิน”ชินหมดสติไป...นี้เขาคิดแบบนี้กับฉัน....
โรงพยาบาล...
“พี่คะ ใครเป็นอะไรไปถึงมาอยู่โรงพยาบาลคะ”
<�+ass="MsoNormal">
“ชิน คนที่พี่อยู่ด้วยนะ”
“แล้วเขาเป็นอะไรไปคะ”
“หมอบอกว่าหัวใจเต้นเร็วเกินไปกับมีไข้นะ”
“นี้พี่ทำอะไรเขา”ชามองเรียบๆ
“เราแค่จะ....เอ่อเขาวิ่งตากฝนกลับมาที่บ้านนะแห่ะๆ”จะบอกว่าชินจูบฉันจนหมดสติไปได้ไง
“อ่อ แบบนี้เอง แล้วพี่ชินรู้ยังว่าพรุ่งนี้พี่ต้อง....”
“ชา ช่วยบอกเขาแทนพี่ได้ไหม”
“มันก็ได้อยู่เหรอ ทำไมพี่ไม่บอกเองละ”
“เอานะๆ แล้วไม่ต้องบอกละว่าพี่อยู่ที่ไหน บอกแค่ว่าพี่เดินทางไปหาเจ้าสาวแล้วพอ”
“คะ นั้นพี่ไปแตรียมตัวเถอะ แล้วเจอกันที่นู้นนะ”
หลังจากนั้นฉันกับชินก็ไม่ได้เจอกันเลย ฉันได้แต่งงานกับคนที่แม่หาไว้ให้ ดูๆไปยัยนี้ก็น่ารักดีถึงเธอจะบ้าๆบอๆเข้าใจยากไปหน่อยก็เถอะ เอาละเรามาอ่านจดหมายกันดีกว่า ดูสินายจะเขียนอะไรบ้าง
ชิน
.............ถึงชาน
เรามาเจอกันหน่อยไหมครับ จริงสิพาครอบครัวคุณมาด้วยนะ เรามาจัดปาร์ตี้กันเถอะครับ
เราจัดงานที่บ้านของผมนะ แล้วเจอกันนะ ชาน
.....จากชิน
“น่าสนุกดีนะ ไปเถอะคะ พรุ่งนี้ฟาชาไม่มีเรียนด้วย อื่มคิดว่าพาลูกไปเที่ยวดีไหมคะ”
“มันก็ดีนะ แม่ผมกลัวว่า ผมจะห้ามตัวเองไม่ไหวนะ”ฉันมองหน้าฟ้า เธอยิ้มให้กับผม
“คุณนะ ต้องทำได้อยู่แล้วคะ”ฟ้าจับไหล่ผมแล้วบีบเบาๆ
“ครับๆนั้น ไปจัดของกันเถอะ”
วันต่อมา พวกเราก็เดินทางมาที่บ้านอันแสนที่คิดถึง แม้จะไม่ใช้บ้านของฉันก็เถอะ
“มากันแล้วๆ เป็นไงบ้างคะ พี่ฟ้า ฟาชาเราเอาของไปเก็บก่อน มาๆชานำทางไป”ชาพาฟ้าและฟาชาเอาของไปเก็บ อยู่ไหนนะ ผมเดินเดินไปห้องครัว....อยู่นี้จริงด้วย
“ชาชิ ใสครีมมาไปแล้ว”
“ก็ผมชอบนิ”
“กินคนเดียวหรือไงครับ”
“นี้ฉันก็กินด้วยนะ”ฉันเดินมาแล้วลูบหัวชาชิ
“ชาน....”
“คุณคือใครครับ”
“รักแรกของพ่อนะ”
“ชาชิ มาช่วยแม่หน่อย”เสียงชาตะโกนออกมา
“ครับกำลังไป”ชาชิวิ่งออกไปพร้อมกับรอยยิ้มน่ารักๆ
“สักที่เถอะ” พลัก
“โอ๊ย ต่อยผมทำไมครับ”
“โทษที่ ฉันห้ามตัวเองไม่ไหว”ฉันหยิบขนมแล้วเดินออกไปที่สนามหญ้า ทั้งที่อดทนไว้ว่าจะไม่ต่อยชิน โอ๊ยๆฉันทำบ้าอะไรไป
“ชาน ผมขอโทษ”เสียงชินดังจากด้านหลังฉัน
“ฉันต่างหากที่ต้องขอโทษนาย”ฉันหันมาหาชินก็ปะกับหน้า(หล่อๆ)ของชิน
“หน้าแดงเชี่ยว”ชินพูด เขากอดแอวฉันไว้ ส่วนฉันก็เอามือดันหน้าของเขา
“มือเร็วนักนะ จับหักดีไหม”......นะ หน้าของชินค่อยๆเข้ามาใกล้ขึ้น ไอบ้านี้
ตุบ...
“นี้บอกให้อยู่เงียบๆไง ทำอะไรของนายฮะ”ฟาชาจับเสือชาชิ
“ก็มือมันดันอ่อนนะครับ”ชาชิพูดเสียงเรียบกับอมยิ้มไว้
“คะ ฉันก็ไม่ได้เชื่อเหรอว่าชานกับชินเขา......คุณคะ”
“เชื่อยังคะพี่ฟ้า
55555
”
............พร้อมหน้าพร้อมตา ถึงจะเล่าเรื่องให้ชากับฟ้าฟังแล้วแต่ถ้าเห็นแบบนี้ งานนี้มีดังแน่
“อ๊ายยยยยยยยยยยยยยย ไม่จริงใช้ไหม”
“ที่รัก”ฉันผลักชินออกแล้วมาที่ฟ้า เธอยื่นนิ่ง คงรับไม่ได้สินะ
“ฉันไม่ได้ ฉันไม่ได้ถ่ายรูปเลยคะ คุณ”
“..........จ๊ะ”
“อุ๊ป.....
55555555555
”ทุกคนต่างหัวเราะกัน เรื่องนี้จบได้ดีนิ.......ใครบอกล่ะ หลังจากที่งานจบทุกคนก็แยกย้ายกันไปนอน...
“พ่อฮะ ที่นอนเต็มพ่อไปนอนที่อีกห้องนะฮะ”
“คุณคะ นี้กระเป๋าคะ”
“นี้ๆ เดี่ยวสิ......”ปัง ฟ้าปิดประตูแล้วล็อกมัน ต้องนอนอีกห้องสินะ ฉันมาอีกห้องหนึ่งแล้วตรงมาที่เตียง...ห้องของฉันเมื่อก่อนนิ(ถึงจะบ้านของชิน) ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลย
“ชาน.....เอาจนได้นะพวกนั้น”ชินเดินเข้ามา
“แต่ก็ดีไม่ใช้เหรอ” ตุบ เขานอนข้างๆฉัน
“เราคงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันสินะ”เสียงชินสันๆ
“เพื่อนที่ดี....ไม่ล่ะ”
“ทำไมล่ะ”ชินมองฉัน
“เพื่อนที่รักกันดีกว่า”ฉันยิ้มออกไป
“มาทักทายกันหน่อยไหมครับ”......
........................................................................
“กลับก่อนนะ แล้วเจอกันใหม่นะคะ”
“อย่าดีกว่าฮะ ไม่ชอบเด็กที่นี้เลย”
“ผมก็ไม่ชอบนายเหมือนกันครับ”
“นี้ เด็กๆอย่าทะเลอะกันสิคะ”ฟ้าและชายืนตำหนิเด็กๆ
“ถ้าพวกเขาโต เราคงเป็นครอบครัวเดียวกันนะ”ฉันส่งยิ้มให้ชิน
“นั้นสินะ.....เดี่ยวนะนี้ฟาชาเป็น”
“ก็ใช้นะสิ อย่าบอกนะว่าไม่รู้”ชินพยักหน้าแล้วยิ้มแห้งๆ
“ลูกฉันออกจะน่ารัก”
“ใช้ หน้าเหมือนคุณเลย ชาน”
“พ่อฮะกลับเถอะ”
“จ้าๆ ขึ้นรถก่อนเลย ไปล่ะแล้วเจอกันนะ”ฉันกอดชิน
“ดูแลตัวเองด้วยนะ”
.....................................................................................
การที่หยุดความสัมพันธ์หนึ่ง แล้วความสัมพันธ์ใหม่ก็เริ่มเกิดขึ้น
สุดท้ายแล้วมันจะเป็นอย่างไรต่อ...
Guest
