DON'T RECALL- ลืมว่าลืมรัก

DO NOT PROJECT

-

There’s no meaning anymore

Stop it I don’t recall

- ลืมว่าลืมรัก -

จริงๆ เรื่องราวชีวิตของผม มันไม่ได้เลวร้ายอะไรมากนะ แค่เดี๋ยว สามวันจำ สี่วันลืม คนในชีวิตไปทีละคน สองคน วนไป โดยเฉพาะกับเพื่อนสนิท แมนๆ เตะบอล ที่ผมแอบคิดไม่ซื่อมานานนี่ ผมจำมันไม่ได้มา 4 ปีกว่า พอกลับมาจำได้... พอได้รู้ว่า...มันใจตรงกับผมแล้ว ผมก็ดันลืมมันไปอีก  บันเทิงดีนะครับ...ว่าไหม?

'มึงทำอะไรได้ กูทำอะไรได้ และเราทำอะไรได้'

.

“เหี้ยยยยยยยย!! ใครวะ???!”

“อะไรวะ?! เป็นอะไรของมึงวะทิม”

“นี่มึง!...ไอ้โรคจิตคนนั้น!!”

“ว่าไงนะ?”

From now on, I don’t know you

Say you don’t know me

The eyes that you know everything

I don’t want to feel that kind of dirty feeling

'แต่มึงจะลืมกูไม่ได้ หนีกูไม่ได้ และทำแบบเดิมไม่ได้'

.

"มึงว่าไงนะ?"

"ออกไป!! อย่าเข้ามานะเว่ย กูต่อยจริงนะ เจ็บชิบหายย...แม่ง!!"

"มึงเป็นอะไร คุยกันดีๆ ดิ"

"มึงเข้ามาห้องกูได้ไง!? ...นี่มึงแอบตามกูมาถึงขนาดนี้เลย!? ....มึงโปะยาสลบกูใช่ไหม?!! ...

มึงเอาอะไรให้กูกินใช่ไหม...

โว๊ยย...ทำไมจำอะไรไม่ได้เลยว๊ะ!!!!!"

..................................................................................................................................................................

มีความไม่สุภาพมากมาย อ่านได้ทุกวัย แต่ต้องใช้วิจารณญาณ

เรื่องยังไม่จบก็อย่าเพิ่งนับศพคนเขียนเลยนะครับ

**นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงการมโน(ขึ้นมาเอง)ของคนเขียน ไม่เกี่ยวข้องกับความเป็นจริงอื่นใด**

...ยังไงๆ ก็เพิ่งอย่าผลักไส ขอแค่ดีต่อใจใครสักคน...

ขอบคุณทุกการอ่าน และ การติดตาม

กราบ.

SINCE : JUNE 2017