ตอน ..จุดเริ่มต้น กำเนิดนักล่าผี หน้า1
จุดเริ่มต้นของฉันมันเกิดขึ้นสองปีก่อน ฉัน อลิส ผู้เลอโฉม ขาวสวย หุ่นนางแบบ ซ้ำหน้าตาสวย น่ารัก ไม่เป็นรองใคร รอบกายของอลิสร่ายล้อมไปด้วยชายหนุ่ม หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่เขาคิวรอขอแต่งงานกับเธอแต่หน้าที่การงานและหลายสิ่งหลายอย่างเหมือนจะบังคับอลิสไม่สามารถรักใครได้ และภายในก้นบึ้งของหัวใจอลิสมีความเบี่ยงเบนซุกซ่อนอยู่ อลิสยังคงตั้งมั่นรักผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงที่อลิสไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร มาจากไหน แต่เท่าที่อลิสรู้ เธอคนนั้นงดงามราวเทพธิดาซึ่งสะกดอลิสให้รู้ความต้องการของหัวใจตัวเอง อลิสนั่งวาดรูปเธอคนนั้น วันแล้ว วันเล่า จนภาพที่วาด วาดออกมาเป็นรูปเป็นร่าง อลิสเรียกหญิงในภาพวาดว่านางฟ้าของฉัน หรือนางฟ้าที่ทำให้ฉันรู้หัวใจตัวเองแม้วันเวลาผ่านมาเนินนานอลิสยังคงรักและคิดถึงเธอคนนั้นไม่เสื่อมคลาย
_________________________
ทุกวันนี้อลิสผันตัวเองมาทำธุระกิจตนเองนั้นคือ งานบอดี้การ์ด
เธอสืบทอดหน้าที่นี้จากบิดาซึ่งปลดเกษียณ บิดาอลิสปลดวิเวกด้วยการถือศิล ไม่ยุ่งเกี่ยวกับทางโลก บิดามักจะเดินทางไปแสวงบุญที่ธิเบต หรือที่อื่นๆที่บิดาอยากไป และยกทรัพย์สมบัติทั้งหมดให้อลิสดูแล รวมทั้งกล่องโบราณซึ่งภายในบรรจุอะไรไว้ อลิสไม่เคยเปิดดู เช่นเดียวกับบิดาที่ไม่เคยสนใจใยดีกล่องโบราณใบนี้เลย
อลิสพาตัวเองมาลื้อค้นหาแหวนเงินที่สลักชื่อตนเองบนแหวนจำได้ว่าก่อนอาบน้ำอลิสถอดแหวนจากนิ้วกลางด้านซ้าย วางไว้ในกล่องใส่แหวนซึ่งวางไว้ใกล้ๆอ่างล้างมือ บัดนี้มันหายไป
คลิ๊ก!! เสียงวัตถุบางอย่างหล่นกระทบพื้น อลิสหันมอง หญิงสาว
หันมองเสียงนั้น แหวนเงินของเธอนั้นเอง
มันหล่นลงพื้นแล้วหมุนรอบตัวเองสามรอบ ก่อนจะกลิ้งขลุกๆไปอีกมุม อลิสไล่ตามจับ แต่??ดูเหมือนว่าแหวนนั้น ไม่ยอมให้อลิสจับได้โดยง่าย แหวนกลิ้งขลุกๆไปยังห้องหนึ่ง และแหวนกลิ้งเข้าไปในห้องที่ถูกปิดตายมาเนิ่นนาน
อลิสยืนลังเล ตั้งแต่เด็กจนโตเธอไม่เคยเข้ามาในห้องนี้เลย
แต่ความเสียดายแหวน และความผูกพันธ์ที่สวมแหวนนั้นมานานทำ
ให้อลิสตัดสินใจเดินย้อนมาเอากุญแจไปไขห้องที่ถูกปิดตาย
________________________
อลิสไขกุญแจเจ้าไป ระบบการล็อครู้สึกผืด ห้องนี้ไม่เคยมีใครเปิดมาก่อนเลย อลิสเป็นคนแรกหรือเปล่า หญิงสาวเอื้มมือควานหาสวิตไฟ พอเจอเธอก็เปิดไฟจนสว่าง ภายในห้องนั้นมีเพึยงกล่องไม้ทรงสี่เหลี่ยมฝีนผ้าวางอยู่บนโต๊ะคลายโต๊ะแท่นพิธีกรรมอะไรสักอย่างแหวนวงนั้นกลิ้งมาหยุดที่เท้าหญิงสาว อลิสเอื้อมมือก้มเก็บแหวน คิดในใจว่า มันเป็นเรื่องปกติหรือเรื่องที่ผิดธรรมชาติ อลิสสวมแหวนไว้ที่นิ้วกลางด้านซ้ายเช่นเดิม
สายตาอลิสจับจ้องไปยังกล่องไม้รูปทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้า มันมี
อะไรอยู่ในกล่องนั้น แล้วทำไมต้องไปตั้งอยู่บนแท่นโต๊ะหมู่บูชา
หรือในกล่องมีของสูง อะไรก็ตามก็หยุดความอยากรู้อยากเห็นของอลิสไม่ได้ ต้องรู้กันในกล่องนั้นคืออะไร
อีกด้านหนึ่งของธิเบต อลงกรต บิดาอลิสกำลังนั่งสมาธิกระ
แสจิตเพ่งมายังบุตรสาว ชายชราวัย70 มองเห็นความเคลื่อนไหวทุกฝีก้าวของบุตรสาว " อลิสอย่าเปิดกล่องนั้นนะลูก "เสียงนั้นแหวกผ่านสายลมกังวาลแวว เสียงที่ทรงพลังแสดงความห่วงใยที่พ่อคนหนึ่งมีต่อลูก ถึงจะอยู่ไกลโพ้น แต่กระแสจิตอยู่ใกล้และคอยคุ้มครองลูกสาวอยู่ตลอดเวลา
อลิสชงักเมื่อได้ยินเสียงบิดา หญิงสาวดึงมือกลับ ก่อนที่จะ
เปิดกล่องโบราณ " คุณพ่อ " หญิงสาวจำเสียงที่นุ่มนวลนั้นได้ เธอ
เปลี่ยนความคิดที่จะเปิดกล่อง ก้าวตามเสียงบิดาออกมาจากห้อง
ที่ถูกปิดตายนั้น ทุกอย่างถูกล็อคสนิทอีกครั้ง ห้องนั้นหายไป ในขณะที่อลิสก้าวขาพ้นออกมา
อลิสเหมือนตกอยู่ในห้วงความฝัน รอยจูบที่ไร้ตัวตนประทับ
ตราตรึงที่หน้าผากหญิงสาว อลิสละเมอออกมา " นางฟ้าของฉัน "
รอยยิ้มล่ะมุนละไมปรากฏที่ริมฝีปากบางได้รูป มันคือความสุขที่
ออกมาจากด้านใน สารอินโดฟินนั้นหลั่งไหลจากด้านในสู่ด้านนอก
จนทำให้คนรอบกายมีความสุขไปด้วย
______________________
อลงกรต ยืนยิ้ม ใช้ฝ่ามือลูบศรีษะบุตรสาวเบาๆในขณะที่
อลิสกำลังหลับ " พ่อก็ไม่รู้ว่านางฟ้าของลูกเป็นใคร พ่อเห็นลูกมี
มีความสุขเมื่อลูกเห็นเธอในความฝันหรือความเป็นจริง พ่อยินดีเปิด
ใจรับในสิ่งที่ลูกเป็น เพราะพ่อรู้ว่าลูกของพ่อเป็นคนดี แค่นี้พ่อก็พอใจแล้ว " อลงกรตยิ้มอ่อนโยน ก่อนแสงสีขาวนั้นจะหายไปพร้อมกับร่างอลงกรต
ในยามเช้าแสงแดดส่องประกายเล็ดรอดมาทางหน้าต่าง อลิส
ในชุดลำลองสีขาวนอนกอดหมอนข้างอยู่บนเตียงที่ค่อนข้างนุ่ม ชุด
ลำลองสีขาวที่สวมใส่ตัดกับเตียงนอนโทนสีเทากำมะหยี่ ซึ่งหมาย
หมายถึงความอ่อนหวาน ผุดผ่อง และความเข้มแข็งที่ซุกซ่อนอยู่ด้านใน ใบหน้าหวานปนเข้มนอนหลับตาพริ้มเหมือนเด็กน้อยไร้เรียงสาในขณะนอนหลับ " ตื่นได้แล้ว " เสียงกระซิบนั้นอยู่ใกล้ๆหูอลิสเหลือเกิน กลิ่นหอมอ่อนๆโชยติดจมูก จนยากเกินห้ามใจ อลิสดึงร่างที่ไร้ตัวตนมากอด "คิดถึงจัง นางฟ้าของฉัน " เหมือนตกอยู่ในห้วงแห่งความฝันอีกครั้งหนึ่ง อลิสต้องฝันแบบนี้อีกนานเท่าไหร่ พอลืมตาตื่นขึ้นมาอลิสก็พบแต่ความว่างเปล่า ความว่างเปล่าที่อลิสเริ่มต้นค้นหานางฟ้าของอลิสมีจริงหรือไม่ ? ทำไมจะต้องพบกันในความฝันทุกทุกครั้ง และที่ครั้งที่เจอ อลิสจะต้องเม็กเลิฟกับเธอแบบตายอดตายอยากทุกครั้ง คำถามนี้อลิสต้องหาคำตอบให้กับตัวเองให้ได้ มันเป็นเรื่องที่ค้างคาใจอลิสมากที่สุด
อลิสลืมตาตื่นขึ้นมา ความรู้สึกพิศวง งงงวย เริ่มเกาะกินหัวใจ ยกมือซ้ายคลำริมฝีปากตัวเอง ชุดลำลองค่อนข้างยับ ผมที่ยาวประบ่าค่อนข้างยุ่ง หญิงสาวโดดลงจากเตียง รีบก้าวถี่ๆเข้าไปในห้องน้ำมองตัวเองในกระจกบานโตที่ติดไว้ด้านผนังห้องน้ำ อลิสทำตาโตเมื่อเห็นสภาพตัวเองในกระจก " อย่าบอกนะฉันโดนลักหลับ และคนที่ลักหลับฉันเป็นผู้หญิง โอ้!! ไม่นะ " อลิสคร่ำครวญเมื่อภาพในกระจกมันฟ้องว่าเธอเพ่ิงผ่านการทำกิจกรรมมา " คุณฉวยโอกาศนะ ทำไมต้องมาหาฉันตอนที่ฉันนอน มาพบมาเจอฉันแบบ
[ พิรุณยามเช้า ]
___________________________________________
โปรดติดตามตอนต่อไป
Guest
