ถ้าพวกคุณเล่าเรื่องผีกับคน 5 คน พวกเค้าจะเล่าต่อไปกลายเป็นอีกสิบเรื่อง
แล้วคุณล่ะ...
จะเล่าเรื่องของผมไหม?
...อย่าคิดถึง...
...อย่าพูดถึง...
"กลิ่นอะไรน่ะ? หอมจัง"
"เฮ้ย! ยะ..."
"โมก..."
"ยะ อย่า!! ..ฮึ่ย! มึงจะพูดทำไมวะห๊ะ!"
ผั่วะ!!
"โอ๊ย!! จะตบกบาลกูทำไมวะ?!"
...
"มึงคงจะไม่รู้เรื่องเล่าของคนเฒ่าคนแก่แถวนี้สินะ..."
"แล้วมันอะไรละวะ รู้รึไม่รู้ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับที่กูพูดเล่า?! ...กูแค่พูดว่าหอมกลิ่นดอก โมก แล้วมึงก็แพ่นกะบาลกูเนี่ย!
เป็นส้นตีนอะไรวะ?"
"ก็เค้าว่ากันว่า..."
"ว่า...?"
อย่าคิดถึง... อย่าพูดถึง
"เออ..ช่างแม่งเหอะ!"
พระเอก
โมก
ใครใครก็มีพ่อกันทั้งนั้น มีแต่แกที่ไม่มี พ่อแกตายเพราะไม่อยากอยุ่กับแก แม่แกก็เปนบ้า
"คุณหนูแก้วของนายโมก"
'หึ หึ หึ ไหนใครบอกกู...ว่าจะไม่มีวันปล่อยมือ'
‘หนีกันไปอีกแล้วสินะ...คุณหนูแก้ว’
คนนึง...รู้สึกเหมือนถูกทรยศ ครั้งแล้ว ครั้งเล่า
นายเอก
คุณหนูแก้ว/ดอกแก้ว เมอรยา ปณิจุลตา
แก้วคลอดก่อนกำหนด มีอยุ่ตอนนึงพ่อกับแม่คิดว่าแก้วจะรอดรึเปล่า?
"นายโมก นายสัญญากับฉันแล้วนะ ห้ามคืนคำเชียว ...แล้วฉัน ก็จะไม่มีวันปล่อยนายโมกแน่"
'เจอกันเมื่อไหร่...ขอให้รักษาสัญญาด้วยนะ'
...เพราะไม่อยาก จากกันอีกแล้ว...
"กลิ่นนี่... หอมจัง"
"นะ ...นั่นใครน่ะ?!"
'...โมก...'
"โมก...หรอ?"
'หึ หึ หึ'
อย่าคิดถึง... อย่าพูดถึง
อย่าคิดถึง… อย่าพูดถึง : มันคือ “นิยายรักแฟนตาซี” ที่พระเอกเป็นผี แต่นายโมกคนนี้ ก็เคยเป็นคนนะเออ…
“กระผมว่า กระผมก็ไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นนะขอรับนายท่าน” ...นายโมกคนเหงาๆ เค้าได้กล่าวไว้ พร้อมกับทำตาละห้อย
อยากให้เพื่อนๆ ที่เข้ามาอ่าน อยู่ด้วยกันไปนานๆ จนกว่าจะถึงฉากโรแมนติกที่แท้ทรู ของนายโมกกับคุณหนูแก้ว(ที่ตอนนี้กลายเป็นแก้วจอมแก่น)เค้านะคะ…
“คิดถึง...พูดถึงบ่อยๆ นายโมกจะได้สตรอง มีแรงไปกดดันคนเขียน ให้ปั่นตอนต่อไปเร็วๆ ไงล่ะขอรับ” ..หึหึ… /ผีนายโมกยังคงคอนเซ็ปท์ล่อลวง ยั่วยุทุกคนต่อไป...
Guest
