[ทักทาย]
อันยองงงงงงงงง สวัสดีค่ะรีททุกคน นี่เป็นเรื่องที่ไรท์อยากแต่ง(มาก)เพราะส่วนตัวแล้วชอบนางเอกร้ายๆแรงๆ เรื่องนี้เลยสนองนีดตัวเองไปเลย ฮ่าๆ
ผิดพลาดประการใดก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ พอดีเป็นนักแต่งฝึกหัด เราเป็นคนที่จิตนาการค่อนข้างล้ำเลิศ ทำให้การแต่งนิยายหรือออกแบบไม่ใช่เรื่องยาก แต่ปัญหาก็คือการที่เราเขียนไม่สวยและวาดรูปห่วยแตก เลยเปลี่ยนมาพิมแทน ถึงแม้ว่าถ้าเราเขียนจะใช้เวลาไวกว่าพิมก็เถอะ เพราะจะแต่งนิยายต่อที่โรงเรียนได้ แต่ไอ้นิยายที่แต่งที่โรงเรียนนี้แหละ ไม่เสร็จสักทีแล้วก็เลิกเขียนไปหลายเรื่องอยู่ ขี้เกียจนั่งบรรจงเขียนให้คนอื่นอ่านลายมือเราออก เลยมาพิมแทน ก็จะช้ากว่าตอนเขียน แต่เรื่องอ่านออก ไม่มีปัญหาแน่นวล เอาละ เกริ่นตัวเองไปพอสมควรแล้ว ตอนนี้ก็ไปพบกับนิยายของเราได้เลยยยยย
บทนำ:
สวัสดี ฉันลูเซียน่า เรียกว่าเซียเฉยๆก็ได้ ฉันขึ้นชื่อว่าเป็นคนปากร้ายและรักเพื่อนมาก ฐานะของฉันก็ไม่ได้ร่ำรวยมากนัก ออกกลางๆซะมากกว่า ชีวิตฉันก็ปกติดี จนกระทั่งเมื่อสองเดือนก่อน ชีวิตฉันก็มีปัญหามากมาย ไม่หยุดไม่หย่อนตลอดสองเดือน งงหรอ ก็ไม่มีไรมากหรอก ก็แค่โดนเพื่อนที่ฉันพยายามปกป้อง เมินเฉยฉัน ไม่เห็นค่าแถมยังด่าฉันอีกต่างหาก นี่ก็ผ่านมาสองเดือนแล้ว ฉันก็เริ่มเฉยๆแล้วล่ะ แต่ก็ใช่ว่าฉันไม่รู้สึกอะไรเลย ก็ยังมีบ้างที่เศร้ากับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ตอนนี้ฉันก็มีความสุขดี
ได้เพื่อนกลุ่มใหม่ แต่ก็ใช่ว่าจะต่างคนต่างอยู่....
มหาวิทายาลัย M
“ฮ้าวววววว” ฉันหาวพร้อมกับหยีตาลงอย่างเสียไม่ได้ ช่วงนี้นอนน้อยไปหน่อย หวังว่าใต้ตาจะไม่ดำนะ ถ้าดำหมดสวยแน่ T^T
“เห้ย แก ได้ข่าวปาร์ตี้วันเกิดยัยเซียป่ะ แกจะไปมะ”
หืม ใครพูดถึงปาร์ตี้วันเกิดฉัน ว่าแล้วฉันก็เหล่ตามอง อ๋อ ยัยกลุ่มเพื่อนที่ทิ้งฉันนี้เอง พวกนางเป็นกลุ่มสามคน เชอรี่ บีน่า และเมล
ใจนึงก็อยากไปให้พ้นเพราะเหม็นกลิ่นสาบ อีกใจนึงก็อยากอยู่ต่อดูว่าพวกนางจะทำอะไร
“ไปสิ แต่เอ๊ะ ยังไม่ได้ขอเจ้าของงานเลยนี่” ว่าแล้วยัยเชอรี่ก็ชายตามองฉันที่นั่งอยู่หน้าม. เหอะ ไปดีกว่า ยิ่งเข้าใกล้ยิ่งเหม็น ฉันลุกขึ้นเตรียมพร้อมจะเดินไปที่ลานจอดรถ ที่ฉันนั่งอยู่เมื่อกี้ก็เพราะขี้เกียจเดินต่อ เลยนั่งพักก่อน จากตัวตึกไปลานจอดรถมันไกล
“เซีย!” ยัยเชอรี่ตะโกนเรียก พอเห็นว่าฉันจะไปแล้ว หึ ฉันรู้อยู่แล้วแหละว่านางเรียกฉันไว้ทำไม ก็เพื่อจะได้ขอไปงานปาร์ตี้วันเกิดฉันไง มีหรอที่ฉันจะตอบว่าไม่
“มีอะไรหรอ”
ฉันเอ่ยคำถามพร้อมกับเหยียดยิ้มบางๆให้ ฉันถามไปงั้นแหละ ใจก็รู้อยู่แล้วว่านางจะเรียกทำไม
“เราอยากไปงานปาร์ตี้วันเกิดเธอน่ะ พวกเราไปนะ”
“ได้สิ มาเลย ฉันยินดี"
ฉันกล่าวคำยินดีพร้อมกับเหยียดยิ้มอันแสนเป็นมิตร แสร้งคุยดีกับพวกนางยังแค่เบบี๋ หึ
พวกนางสามคนก็หันมายิ้มให้กันราวกับว่าเริ่มแผนป่วนงานปาร์ตี้ฉันแล้ว เหอะ ยิ้มกันไปเถอะ เดี๋ยวจะยิ้มไม่ออก!
“อีกอย่าง อย่าลืมใส่ชุดที่มั่นใจที่สุดกันมานะ ทุกคนเลย”
“ได้สิ พวกเราจะใส่แน่นอนอยู่แล้ว ระวังจะดับแล้วกัน หึ” ฉันรู้แต่แรกแล้วแหละว่าพวกนางไม่ได้มาดี ตั้งใจจะก่อกวนฉันไม่เลิก แต่ใครแคร์ ไอ ดอนท์ แคร์ ค่ะ
“แล้วเจอกันนะ ฉันจะตั้งตารอ ^^” จากนั้นฉันก็โบกมือให้พวกนางเล็กน้อย ก่อนจะเดินหันหลังไปพร้อมกับรอยยิ้ม... เรื่องนี้น่ะ มันเพิ่งเริ่ม!!!!
Guest
