กว่าจะมาเป็น...สาวโรงงาน

Intro

ก็ถ้าเอาตรงๆ เอาเรื่องจริงๆเลยละก็...

เกิดมาชาตินี้ไม่เคยคิดเลยว่าจะได้เป็นสาวโรงงาน

งานที่คนทั่วไปต่างส่ายหน้า

งานที่คนหลายๆคนบอกว่าเป็นงานหนัก

ดูไร้เกียรตฺ ไม่ค่อยมีศักดิ์ศรี

งานที่เต็มไปด้วยความเสี่ยงกับเครื่องจักร สารเคมี และสุขภาพที่เสียไปจากการอดตาหลับขับตานอน(ในกรณีเข้ากะ)

คือเอาตรงๆ ตอนเด็กๆมีใครบ้างม้ะ ที่พอครูถามด้วยคำถามโคตรเบสิค ที่ฮา(เรียกแทนตัวว่างี้ละกันนะ) เออ ต่อๆ

คำถามเนี้ย..."เด็กๆโตขึ้นอยากเป็นอะไรกันบ้างค๊าาาา"

คือใสใสไง คือแม่งโดนถามตั้งแต่อนุบาลยันเรียนจบอ่ะ

"ครู"

"หมอ"

"พยาบาล"

"ทหาร"

"ตำรวจ"

"แอร์โฮสเตส"

"นางงาม"

"นักมวย"

โอ๊ยยยย นี่ธรรมดา หาได้ตามโรงเรียนทั่วไป

แต่ถ้าโลกสวยหน่อยก็...

"เป็นคนดีของสังคม ครับ/ค่ะ"

ฮาไม่เคยเห็นเด็กคนไหนที่ลุกขึ้นยืนอกผายไหล่ผึ่ง ก้นตึง ทำมุม 45 องศา ขนานไปกับพื้นห้อง จะมีม้ะ เด็กที่เชิดมุมปากให้อ้าออก แล้วเปล่งพลังเสียงออกมาดังกึกก้องด้วยความภูมิใจเชี่ยๆว่า

"หนูอยากเป็นสาวโรงงานค่ะ"

เออ แต่ตอนเด็กฮาบอกครูว่าอยากเป็นนักดูดาวกับนักโบราณคดีว่ะ 55555555

เส้นทางการเป็นสาวโรงงานนี่บอกเลยว่าไม่ง่ายยยยย

ฟาดฟัน แข่งขันแย่งชิงกันยิ่งกว่ารายการ ไรสักอย่างเดอะเฝดๆ ไรนี่แหละ

เออ นั่นแหละ ยิ่งโรงงานใหญ่ๆ ค่าตอบแทนสูง ไอ้อีคนที่ไปสมัครนี่แบบ...

โคตรของความไม่เป็นมิตร

พวกมันคงไม่รู้จักคำว่าเฟรนลี่กะเพื่อนมนุษย์อ่ะ

แค่ฮาถามขอยืมน้ำยาลบคำผิด(ลิขวิดนั่นแหละ)

แม่งเบะปากใส่ฮาแล้วบอกด้วยน้ำเสียงห้วนๆแห้งๆ...

"ไม่มี!"

"เอ่อะ....ค่ะๆ"

คือฮาทำผิดอะไร?

แล้วพอฮาเฝดตัวเองไปโต๊ะอื่นเงียบๆ

ดีออกกกกก

อีฝาเขียวๆ รูปร่างขาวๆเพรียวๆที่มึงเขย่าด๊อกแด๊กในมือนั่นคือ?

ก็บอกแล้ว...

ว่าไม่ง่ายอ่ะ จริงๆ