รักที่กลายเป็นความทรงจำ

เรื่องสั้นเรื่องนี้ถูกพิมพ์จากชีวิตจริง ของนักเขียนคนหนึ่งที่อยากจะสื่อถึงคนรักที่เขารักมากที่สุดคนหนึ่ง ซึ่งความรักครั้งนี้อาจจะผิดเพศแต่มันก็คือความรักของผู้หญิงสองคนที่มอบให้กัน ถึงตอนนี้แม้มันจะเป็นแค่ความทรงจำ แต่นักเขียนคนนี้ก็อยากบอกกับคนๆนั้นว่า "ยังรักและรอเสมอ" เรารอเธอมาเป็นปีๆทำไมแค่นี้เราจะเธอต่อไปอีกหน่อยไม่ได้ล่ะ

11 กุมภาพันธ์ 2558

เราเข้ามาเล่นบอทตามปกติ(โลกบอทเป็นโลกของติ่งเกาหลี)แล้วเราก็ได้โพสแคปชั้นไปว่า "โสด..อยากมีแฟน ขอคนที่ทำให้เราเลิกติดฟิคได้" พอเวลาผ่านไปก็มีผู้หญิงคนหนึ่งทักเรามา

(ขอสงวนชื่อน่ะค่ะ ให้พีแทนตัวเขา แล้วให้ทีแทนตัวเราน่ะ)

พี : ทักๆ

ที : ครับๆ

ตอนนั้นเราเมะมากแล้วออกแมนๆเหมือนทอม พีเริ่มทักมาคุยกับเราบ่อยๆ เราเริ่มรู้จักกันมากขึ้น เริ่มแลกรูปกัน แต่ตอนนั้นเรายังมีคนคุยอยู่ และเราก็แคร์คนคุยคนนั้นมากๆ แต่พอเวลาผ่านไปเราเริ่มไม่ได้คุยกับพี เพราะพีไม่ค่อยออนเฟส แล้วก็เป็นวันที่เราจับได้ว่าคนคุยของเรามีแฟนแล้ว ตอนนั้นเจ็บมาก เราเลยทักไปหาพี

ที : เป็นแฟนกันมั๊ย

ตอนที่เราทักไปหาพีตอนนั้นเป็นวันอังคาร แล้วพีก็มาตอบเราวันศุกร์ตอนเย็นๆว่า..

พี : รอเราได้หรอ เราไม่ค่อยมีเวลาให้

ที : รอได้ดิ

พี : ตกลง

พอเราตกลงเป็นแฟนกันวันที่ 23 พฤษภาคม 2558 เราก็เริ่มรู้เรื่องราวของเขามากขึ้น พีเขาอยู่โรงเรียนประจำที่ จ.สกลนคร ได้เล่นโทรศัพท์แค่วันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ ตอนเย็นเท่านั้น ส่วนเราอยู่โรงเรียนไป-กลับ ธรรมดา ใน จ.เลย พวกเราไม่ได้อยู่ด้วยกันหรอกค่ะ เราจะเป็นคนที่รอพีเสมอ ตอนนั้นเรากับพีอายุแค่ 15 ย่าง 16 แล้วล่ะ เราเริ่มศึกษาดูใจกันมาเรื่อยๆ ตอนที่เราคบกันพ่อแม่ของเราก็รู้ว่าเราคบกัน แต่พ่อแม่ของพียังไม่รู้ พีจะเป็นคนที่จำวันคบรอบของเราแล้วก็จะคอยเตือนเราว่าวันนี้เป็นวันอะไร

ช่วง 2 เดือนแรกที่เราคบ เราไปโพสหน้าไทม์ไลน์บอกฝันดีพีเกือบทุกวัน แล้วเราเริ่มเล่าเรื่องครอบครัวของเราให้พีฟัง พีก็เล่าเรื่องของครอบครัวพีให้เราฟังเหมือนกัน แต่เล่าให้ฟังนิดเดียว เราสัญญาด้วยกันอะไรหลายๆอย่างจนนับไม่ถ้วน มีวันหนึ่งเพื่อนเราชวนลองบารากุที่คล้ายๆบุหรี่ไฟฟ้า ตอนนั้นเราสูบเกือบทุกวัน แล้วเราก็พึงทักไปบอกกับพีว่าเราสูบบารากุน่ะ พีบอกกับเราว่า..

พี : เลิกสูบได้มั๊ย

ตอนนั้นเรายังไม่ได้ติดงอมแงมอะไรขนาดนั้นเราเลยเลิกสูบให้ พอเราคบกันมาได้ 5 เดือน เราเริ่มส่งเพลงให้พีฟัง เพลงแรกที่เราฟังด้วยกันคือเพลง "กล่องสัญญา" เพลงที่สองคือเพลง "เมื่อไหร่จะจำ" แล้วเราก็เริ่มส่งเพลงให้กันฟังเรื่อยๆ แล้วเราก็เริ่มคอลวีดีโอหากันเกือบทุกครั้งที่พีมาออน จนมาวันหนึ่งเราเห็นพีอัพสเตตัสแปลกๆ เราเลยขออีเมลกับพาสเวิร์ดของพีมาเล่น แล้วเรื่องที่เราคิดว่ามันไม่หน้าจะเกิดขึ้นกับเรามันก็เกิดขึ้น คือ"พีแอบคบคนอื่นรับหลังเรา" แต่เราไม่เคยคบใครรับหลังพีเลย เพราะเราสัญญากับพีว่าจะรักและรอพีแค่คนเดียว ตอนนั้นเราเสียใจมากเลยโทรไปละบายกับเพื่อนสนิทของเรา พอเราสบายใจขึ้นแล้วเราก็พิมพ์ข้อความทิ้งไว้ให้พีมาอ่านว่า..

ที : มึงแม่งใจร้าย กล้ามีคนอื่นรับหลังกู มีกูคนเดียวไม่พอหรอ

หลังจากนั้น 4 วัน เราเริ่มอารมดีขึ้นแล้ว พีก็มาตอบแชทเราแล้วก็ขอโทษเราสารพัดจนเราใจออน แล้วเราก็กลับมาคุยกันตามปกติ พีก็เคยเสียใจเรื่องเราน่ะ แต่เราจำไม่ได้แล้วว่าเราทำพีเสียใจเรื่องอะไร

พอเราคบกันได้ 9 เดือน เราเริ่มกลับไปอ่านฟิค เริ่มไม่สนใจพี จนประมาณต้นเดือนกุมภาพันธ์ 2559 พีบอกเลิกเรา เพราะเราทำตัวเย็นชาใส่พี ตอนนั้นเราสนใจแต่ฟิคจริงๆเลยตอบปัดๆไปว่า "เลิกก็เลิก" ยอมรับว่าตอนนั้นใจหวิวๆน่ะ แล้ววันนั้นเป็นวันที่เราโกรธพีมาก เพราะสัญญากันว่า"ไม่ว่าจะโกรธกันแค่ไหนก็จะไม่เลิกกัน" พอหลังจากที่พีบอกเลิกเราไปได้แค่ 3 วัน พีก็กลับมาง้อขอคืนดีเราอยู่ประมาณสัก 1 อาทิตย์ เราก็กลับมาคืนดีกันเหมือนเดิม 

พีเล่าให้เราฟังว่าตอนที่เลิกกันไป 3 วัน พีไปปรึกษาเพื่อนเรา แล้วเพื่อนเราก็ช่วยคุยให้เรากับพีกลับมาคืนดีกัน แล้วหลังจากนั้นไม่นานพีก็ส่งของขวัญชิ้นแรกมาให้เรา นั้นก็คือ ดาวที่พีพับมาให้เรา ในดาวนับร้อยดวงนั้นพีเขียนข้อความไว้ในดาวทุกดวงเลย

และพอมาถึงวนครบรอบ 1 ปีของเรา เราส่งตุ๊กตา 2 ตัว รองเท้า 1 คู่ แหวน 1 วงไปพีที่สกลนคร เราว่าพีหน้าจะชอบมัน หลังจากนั้นเราก็เริ่มได้คุยกันมากขึ้นจนมาถึงประมาณ 1 ปี 7 เดือน เราได้คุยกันเยอะขึ้นเพราะพีแอบซ้อนโทรศัพท์ เราเลยได้คุยกัน แต่เราก็บอกพีน่ะว่ามันผิดกฏให้เอาโทรศัพท์ไปส่ง แต่พีก็ไม่ยอมไปส่ง และช่วงนั้นก็ใกล้จะถึงวันเกิดเรา พีส่งของขวัญมา มันคือเสื้อที่เราอยากได้ และก็ตุ๊กตาหมีที่ชื่อว่าชาเขียวมาให้เรา ตอนนั้นเราดีใจมาก พอช่วง 1 ปี 8 เดือน ตอนนั้นเราไม่มีเวลาให้พีเลย เพราะเราเดินสายวิ่งมินิมาราธรเพื่อล่าเหรียญรางวัล พอเรากลับมาเราก็ทักไปคุยกับพีตามปกติ แต่อยู่มาวันหนึ่งเราไปซ้อมวิ่งกลับมาจากสนามเราทักแชทไปหาพีตามปกติ แต่ผิดปกติตรงที่ เวลาเราคุยกัยตรงกล้องวีดีโอมันจะกระพริบตลอด แต่ช่วงหลังๆมันไม่ค่อยกระพริบเลยแต่ตอนนั้นเรายังไม่ได้คิดไรมาก เราเลยทักไปถามพีเล่นๆว่า "แอบคุยกับคนอื่นหรือป่าว" แล้วพี่ก็บอกว่าไม่มี เราก็เลยขออีเมลพาสเวิร์ดเฟสใหม่ของพี แต่พีไม่ได้ให้ ตอนนั้นเราคิดว่าเราควรเผื่อใจแล้วล่ะ

พอประมาณต้นเดือนกุมภาพันธ์ 2560 ประวัติศาสตร์ก็ซ่ำรอยอีกรอบ ตอนนั้นเราพึ่งกลับมาจากสนามเพราะเราไปซ้อมวิ่งมา คือเราจับได้ว่าพีแอบคุบกับคนอื่น แล้วพีก็บอกเราว่าช่วงที่เราหายไปพีเหงาเลยหาคนคุย ตอนนั้นเราโกรธพีมาก เราเลยโทรไปถามพีว่า "งั้นเราเลิกกันมั๊ย" พีกับหัวเราะมันออกมาแล้วบอกวว่าพีสับสน เราเลยตัดสายพีทิ้ง เราบล๊อกและลบทุกอย่างที่เป็นของพี รวมไปถึงเผาของทุกอย่างที่พีส่งมาให้ เราโกรธมากๆ พอวันต่อมาเราก็ออกไปวิ่งตลอด พยายามไม่คิดถึง พยายามลืมทุกอย่างที่เกี่ยวกับพี

แต่น่ะตอนนี้ 30 เมษายน 2560 เราก็ยังคิดถึงพีอยู่เสมอ มีบางครั้งที่พีทักมาคุยเล่นด้วยบ้าง เพราะเราปลดบล๊อกพีออก แล้วตอนนี้ต่างคนต่างมีแฟนใหม่แล้ว แล้วแฟนใหม่ของแต่ล่ะคนก็เป็นผู้ชาย...

ตอนนี้ทีก็ไม่มีอะไรมากหรอก แค่อยากจะบอกพีว่าตอนนี้ทีก็ยังรอและคิดถึงพีตลอดน่ะ ก็เหมือนอย่างที่ทีเคยบอกพีนั้นแหละ ว่าจะไม่กลับไปและจะไปเดินต่อจะขออยู่ที่เดิม ทีว่าทีทำได้แล้วน่ะ......

------------------------------------------------------จบ-------------------------------------------------------