ทาสรัก พยัคฆ์ร้าย

พยับหมอกเท้าคางมองคนที่กินอาหารที่เขาทำด้วยสายตาอ่อนแสงลง คล้ายกับนี้คือความฝันแสนสุข ราวกับหยาดหยดน้ำตาเมื่อหลายเดือนก่อนเป็นสิ่งลวงตา ราวกับว่าภาพที่เธอถูกยิงตกน้ำคือภาพที่เขาคิดขึ้นมาเอง เมื่อคิดถึงจุดนี้ มือเรียวสวยก็ยื่นออกไปแหวกชายเสื้อคลุมออก อิสึมิก้มลงมองคนที่ไล้รอยกระสุนบนไหล่ซ้ายด้วยความรู้สึกร้อนวูบวาบผสมกับเจ็บปวดเพราะแววตาหม่นเศร้าของเขา                                                               

“แผลนี้คุณได้มาเพราะผม ตรงนี้ และก็ตรงนี้ด้วย” ปลายนิ้วมือไล่ชี้ไปที่สะโพกและช่องท้องของหญิงสาวไม่พลาด และจุดนั้นก็เป็นแผลเป็นที่อิสึมิไม่ได้คิดเยอะกับมัน เสียแต่ว่าขนลุกซู่ที่เขาสามารถบอกตำแหน่งได้อย่างแม่นยำทั้งที่ไม่ได้เห็นกับตา                                                                                                                                                

“เราเคยรู้จักกันมาก่อนจริงๆ เหรอ” เธอรู้สึกอิ่มขึ้นมากะทันหัน ความรู้สึกตื้อๆ ในอกทำให้มือเรียวหนักอึ้ง                                                                                                                                                                                        

“ไม่ใช่แค่รู้จักหรอก เมื่อก่อนคุณทำงานให้ผม เป็นคนที่ผมไว้ใจ และเป็นผู้หญิงที่ผม... รัก” คำกล่าวของเขาก่อให้เกิดความรู้สึกวูบวาบ ภาพเลือนรางมากมายผุดขึ้นมาในหัว เธอเดินเคียงข้างเขา มองเขาหัวเราะเวลาเล่นกีฬากับคนอื่น และมองเขาโยกหยัดเคลื่อนไหวอยู่เหนือกายเธอ แต่ผลที่ตามมากับภาพเหล่านั้นคือน้ำตาและความรู้สึกขมในคอจนแทบทนไม่ไหว                                                                                                                                         

“โกหก” พยับหมอกยิ้มใจเย็น เขาเอื้อมมือมาเช็ดน้ำตาให้หญิงสาวอ่อนโยน                                                 

“คุณมีรอยสักรูปเสือที่หลัง รูปนกกระเรียนที่เนินอกซ้าย ใช่อันนี้คนรู้กันเยอะ แต่ก็คงไม่เยอะเกินสิบคนหรอกจริงไหม และจะบอกให้นะที่รัก คุณสวมแหวนของผมที่ห้อยติดคออยู่เสมอ” คิดว่าเขาจะจำเด็กคนนั้นเมื่อห้าปีก่อนไม่ได้หรือ เขาจำได้แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายต่างหากที่จำเขาไม่ได้                                                                               

“ข้อเท้าขวามีปานรูปพระจันทร์เสี้ยวเหมือนกับผม” เขาเลิกชายกางเกงขึ้นสูงเผยให้เห็นปานนั้น ก่อนจะยิ้มให้คนที่ตะลึงตาค้างด้วยท่าทางมั่นอกมั่นใจ แล้วเอ่ยไพ่ตายออกมาเสียงหวานกระเซ้า                                                

“แล้วยังมีไฝเม็ดหนึ่งที่.... บั้นท้าย” อิสึมิรู้สึกเหมือนมีคนเอาไฟมาเผาเรือนกายของเธอจนแสบร้อนแดงก่ำ เธอผงะถอยหลังออกจากเก้าอี้เมื่อเห็นสายตาเข้มลึกของเขา แต่ยังเดินไปไม่ถึงไหนมือเรียวสวยก็รั้งเธอมาใกล้จนริมฝีปากบดเบียดเสียดสียามเอ่ยกระซิบ                                                                                                                             

“ผมขอพิสูจน์ แม้โลเคชั่นจะแตกต่างแต่ท่าถนัดระหว่างเราคงพอทำให้คุณจำผมได้แน่” หญิงสาวเซขาอ่อนเมื่อปากนั้นกดแนบลงมาหนักหน่วงร้อนแรง ลิ้นร้ายกาจรุกรานจนปากเล็กมีแต่รสชาติและกลิ่นอายของเขา จนสมองเธอเบลอมึนงงเพราะกลิ่นบุรุษที่คุ้นเคยอย่างประหลาดนั้น                                                                                              

“เห็นไหม ปากของคุณ ลิ้นของคุณยังจำผมได้อยู่เลย หลังจากนั้นร่างกายคุณจะรู้ว่าฟันของผมจะขบลงที่ซอกคอของคุณ... เบาๆ” ว่าจบมือเรียวสวยก็คลี่ชายชุดคลุมออกจากเรือนกายสวย ปล่อยให้มันล่วงไปกองกับพื้นห้อง ใช้ฟันขบกัดที่ซอกคอเธอเบาๆ อย่างที่กล่าวอ้างซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเนื้อตัวขาวเกิดรอยฟันแดงระเรื่อ หญิงสาวตัวอ่อนเปลี้ยปล่อยให้เขาชักจูงนำพาไปยังวิมานบนดินด้วยท่าทางไร้เดียงสา                                                                   

“ไม่ว่าเมื่อไร ชาตินี้หรือชาติหน้า คุณก็เกิดมาเป็นของผม เป็นของผู้ชายที่ชื่อหมอกไปตลอดกาล” คำประกาศยโสโอหังทำให้หัวสมองของหญิงสาวสั่นสะท้านเหมือนเส้นบางอย่างขาดผึง ปากแดงก่ำกระซิบเรียกเขาด้วยความไม่แน่ใจ                                                                                                                                                                                

“หมอก” 

*******************************************************************************************************************************