อากาศในห้องนี้ช่างร้อนจนไม่เป็นอันได้ทำอะไรเสียจริงๆ แต่มันก็ไม่ได้ร้อนพอที่จะทำให้ความใคร่ที่กำลังปะทุขึ้นมาของฉันนั้นละลายลงไปเลย
ก็ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้ากำลังทำให้สติและความรู้สึกผิดชอบชั่วดีทำงานไม่ปกติ
เพราะตอนนี้ในห้องสี่เหลี่ยมมีแค่ฉันกับเฟรน แฟนที่คบหากันมาตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย คุณอาจจะคิดว่าเฟรนก็เหมือนผู้ชายตามท้องตลาดทั่วไป คบผู้หญิงเพื่อหวังความสัมพันธ์ทางกาย เพราะถ้าไม่หวังอย่างนั้นคงไม่ได้มาอยู่กับฉันสองต่อสองตรงนี้
ถ้าคุณมีความคิดอย่างที่ฉันสาธยายข้างบนนั่นล่ะก็...
ฉันคงต้องขอเสียความเสียใจด้วย เพราะคุณคิดผิด
แม้ฉันจะเกิดใน ยุค 90 ที่เด็กผู้หญิงส่วนใหญ่นั้นเรียบร้อย รักนวลสงวนตัว แต่ด้วยอิทธิพลของหนังต่างชาติที่ได้ดูและดันถูกจริตล่ะมั้งที่ทำให้ฉันเบื่อกับการทำตัวเป็นกบในกะลาโดยการสงวนเนื้อสงวนตัว หรือเรียบร้อยไปวันๆแทนที่จะเปิดโลกกว้างให้ตัวเองได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ
"ที่รัก เหม่ออะไรจ๊ะ" เฟรนจับมือฉันแล้วเริ่มซุกไซร์ที่ต้นคอเพื่อส่งสัญญาณว่าเขาพร้อมที่จะดำเนินกิจกรรมต่อไปแล้ว
"อืม... อย่าเพิ่งสิ" ฉันครางแล้วบอกห้ามพอเป็นพิธีเพื่อไม่ให้ตัวเองดูเป็นผู้หญิงร่านสวาทมากไปนัก
ถึงตรงนี้คงเดากันได้ ว่าใครเป็นคนจุดไฟราคะและกิจกรรมแสนวิเศษนี้ขึ้นมา
"ปากบอกอย่า แต่ตรงนี้แฉะแล้วนะ" เฟรนพูดจาโลมเลียพร้อมกับเอานิ้วแทรกเข้าไปใจกลางความเป็นหญิงที่ชื้นแฉะ
อ่า... แบบนี้แหละ ที่ฉันชอบ
เฟรนช่างเป็นแฟนที่รู้งานจริงๆ
"ตัวเองก็ใช่ย่อย น้องชายแข็งหมดแล้วเนี่ย" ฉันพูดจาเย้าแหย่เขาคืนแล้วรูดสลับคลึงน้องชายของเขาอย่างมันส์มือ ส่งผลให้มันแข็งมากกว่าเดิมจนเส้นเลือดขึ้นปุดๆ
ได้เวลาเสือขย้ำเหยื่อแล้วสิ
"เค้าไปหยิบอาวุธก่อนนะ"
"ไม่หนีไปไหนหรอกน่า"
"ไม่ได้บอกเธอ บอกน้องสาวที่กำลังเปียกชื้นของเธอต่างหากล่ะ" คำพูดที่ตรงไปตรงมาของเฟรนทำให้ใจกลางความเป็นหญิงของฉันบีบรัดอย่างหน่วงๆด้วยความปรารถนา
เมื่อเฟรนพรักพร้อม เขาก็แยกขาของฉันออกพร้อมกับลูบต้นขาเพื่อกระตุ้นให้อารมณ์ของฉันเพิ่มขึ้น แล้วก็แทรกความเป็นชายเข้ามาในร่างโดยที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว
"แน่นจังเลย..." ฉันครางกระเส่าเมื่อเฟรนเริ่มขับเคลื่อนหนักและแรงขึ้นเรื่อยๆ
ถึงเวลาปกติเขาจะเรียบร้อย สุภาพ แต่กลับเรื่องบนเตียงนี่ตรงข้าม...
เขาทั้งอึด ทน และค่อนข้างจะดุดันมากเลยทีเดียว
"เตง... เค้าไม่.. ไหว.. แล้ว..."
"ปล่อยออกมาสิที่รัก จะได้สบายตัวไง" เขากระแทกแรงและเร็วขึ้น
"ไม่ไหวแล้ว! อ๊า....!!"
แบบนี้มันดีจนไม่น่าให้อภัยจริงๆ
ที่จริงฉันก็อยากเล่าเรื่องที่ค้างไว้ให้จบน่ะนะ แต่ดูเหมือนเวลาจะไม่พอ
เพราะกิจกรรมที่เพิ่งจบไปกำลังจะเริ่มขึ้นใหม่ ดูจากสายตาที่หื่นกระหายก็เป็นลางบอกว่ากว่าผู้เล่นอีกคนจะบรรลุเป้าหมายก็คงอีกนาน....
Guest
