[OSO x CHORO] BL manga story

ช็อตฟิคเรื่องนี้เราอยากอิงนิสัยโจโรมัตสึที่ฮาๆแบบที่เราชอบ เลยมีการใส่ความคิดของโจโรมัตสึเข้าไปเยอะ

เวลาที่เป็นตอนคิดเลยอยากรบกวนให้อ่านเร็วๆแล้วนึกเสียงโจโระตามนะคะ55555 อารมณ์พูดรัวๆสครีมอยู่ในใจ

TITLE : BL manga story

COUPLE : OSO x CHORO

TYPE : FAN FICTION FROM OSOMATSU\-SAN

RATE : NC 18+

"นี่ๆๆ โจโรมัตสึ"

ร่างของโอโซมัตสึที่นอนเกลือกกลิ้งที่พื้นในมือมีหนังสือการ์ตูนส่งเสียงเรียกคนที่เอาแต่เพ่งสายตาไปที่หนังสือไบโตะซากาชิรุ คงจะหางานทำอีกนั่นแหละ ไม่ลดละเลยจริงๆน้า เรียกแล้วก็ยังทำเป็นไม่สนใจกันอีกต่างหาก

"โจโรมัตสึ โจโรมัตสึ น่า~ โจโรมัตสึ....แฟบปี้มัต.."

"อะไรกันเล่า! ก็พูดสิ เรียกอยู่ได้ แล้วก็อย่ามาเรียกแฟบปี้มัตสึเซ่!"

คิ้วของคนใส่เสื้อเขียวเปลี่ยนจากคิ้วที่หางตกหน่อยๆกลายเป็นขมวดเป็นปมแทบจะผูกกัน ประโยคสุดท้ายหันมาตะคอกและทำหน้าโกรธเสียยกใหญ่

"ก็นายไม่สนใจพี่ชายเลยนี่นา เน่ๆ โจโรมัตสึ ดูนี่สิ พี่ชายได้ของดีมาล่ะ" แต่คนเกิดก่อนก็ไม่ได้สนใจอาการโมโหของโจโรมัตสึเลยแม่แต่น้อย เขาบอกจุดประสงค์ที่เรียกพร้อมกับชู"ของดี"ที่ว่าในมือให้อีกฝ่ายดู หนุ่มเสื้อเขียวละสายตาจากหน้ามองตามของในมือ สีหน้ากลับไปเปลี่ยนหน้าตาลำบากใจคิ้วตกเหมือนเดิมก่อนจะเปลี่ยนเป็นตกใจสุดขีด ตลกดีแฮะหมอนี่ นาทีเดียวมันเปลี่ยนหน้าตาได้ขนาดนี้

"อะ อะ อะไรกันล่ะนั่น! นี่นายมีรสนิยมแบบนั้นงั้นเรอะ!" ว่าออกมาตะโกนเสียงดังแล้วก็หน้าแดงฉ่า จะไม่ให้ตกใจได้ยังไง ก็ในมือพี่ชายของเขามีหนังสือ BL manga ไอเทมที่ต้องมีเก็บแทบจะเป็นของสะสมของบรรดาสาววายที่เขาฟอลโล่ในทวิตเตอร์แล้วก็เห็นสาวเจ้าสครีมกันบ่อยๆเวลานักวาดที่ชอบออกการ์ตูนเล่มใหม่ หนังสือการ์ตูน ชายรักชาย! เพศเดียวกัน! กุเจี๊*วชนกุเจี๊*ว! มีความสุขทางด้านหลังงงงงงงงง ไอ้บ้าเอ๊ย นี่พี่ชายเขาไปเอามาจากไหนฟะ

"นะนะ นี่นาย ไปเอามาจากไหนห๊า อ่านไอ้นั่น..อะไรแบบนั้นด้วยเรอะ!"

"เอ๋ ไม่ได้หรอ? แหะๆ เมื่อวานไปยืมจากโทโตโกะจังมาน่ะ มันว่างจนอ่านการ์ตูนในบ้านครบหมดแล้ว จะซื้อใหม่ก็เพิ่งจะเล่นปาจิงโกะหมดไป อาให้ตายสิ้ พูดถึงก็เฮิร์ตเลยแฮะ ทำไมไม่ออกมาเลยน้า" พูดไปก็ทำหน้าเสียดาย ไอ้หมอนี่มันเสพติดปาจิงโกะจริงๆ คิดได้ไม่นานพี่ชายของเขาพูดขึ้นมาอีก

"แต่ว่านะ หนังสือเล่มนี้น่ะ อ่านยังไงก็ไม่เข้าใจ อ่านแล้วก็ยิ่งติดใจน่ะสิ ฉากนี้น่ะ"

คนเป็นพี่เปิดการ์ตูนไล่หาส่วนที่ว่านั้น นิ้วหยุดหน้ากระดาษที่ต้องการจะให้เขาดูแล้วหันหน้ากระดาษมาทางโจโรมัตสึ เขาหมวดคิ้วไล่สายตาตามรูปภาพและตัวอักษรแต่ก็ต้องชะงักทันทีทันใดที่กวาดตามอง

"อะไร! เอาไอ้นี่มาให้ฉันดูทำไมห๊า?" น้ำเสียงหาเรื่องขึ้นมาอีกทันทีเพราะคิดว่าตัวเองจะต้องโดนล้อเรื่องทะลึ่งเก่าๆอีกแน่ๆ เลือกแฟ๊บผิดที่อับอายจนตัวตาย แบบนี้ยังไงก็ต้องโวยวาย การ์ตูนที่พี่ชายเขาเอาให้ดูมันคือฉากที่ผู้ชายสองคนกำลังมีอะไรกันพอดีน่ะสิ! กำลังเข้า เข้า.. เข้าด้ายเข้าเข็มพอดีเลยโธ่เว้ย!

หน้าแดงขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้เมื่อเห็นฉากเรทเอโร่ยสุดๆเข้าขั้น21+ขนาดนั้น แถมคนวาดก็วาดออกมาให้อ่านแล้วมีอารมณ์ร่วมได้ดีจริงๆ ไอ้การที่ฝ่ายรับทำหน้าตาหวานเยิ้มกับน้ำลายที่ยังเชื่อมริมฝีปากของทั้งคู่อยู่นั่น แถมข้างล่างยัง... เฮ้ย! พอที ไอ้พี่บ้านี่ ทำไมต้องเอาอะไรแบบนี้มาอ่านฟะ!

"ไม่มีตัวเลือกนี่นา.. แหม่ ก็แค่การ์ตูนน่า นายนี่ไม่เปิดใจเอาซะเลยน้า แต่ฉันงงน่ะสิว่า ตรงที่ทำเนี่ย" มัตสึคนพี่ทำหน้าจริงจังขึ้นมาตอนอธิบายก่อนจะหยุดนิดนึงแล้วในรูปภาพชี้ตรงจุดสุดๆให้เขาเห็นชัดๆ "ตรงนี้น่ะ คิดอยู่ว่า ใส่ไปตรงไหนน้า แบบนี้น่ะ"

"ห๋า!!!!!"

"เอ๋? เสียงดังเกินไปแล้วน่าโจโรมัตสึ"

ไอ้บ้า ไอ้บ้า ไอ้บ้า จะไม่เสียงดังได้ไงล่ะฟะ เลือกถามผิดคนแล้วไหมห๊า! อะ ไม่สิ ยังไงก็ไม่อยากให้ไปถามคนอื่น! แต่ว่าใครมันจะไปกล้าตอบกัน! แต่เรื่องแบบนี้โอโซมัตสึนี่ซังเนี่ยนะจะไม่รู้ เดี๋ยวสิ เดี๋ยวสิ! ไม่จริง ไอ้คนช่ำชองที่มือลื่นเป็นปลาไหลจับโทโดมัตสึกดลงพื้นได้อย่างรวดเร็วพร้อมลวนลามตลอดเวลาเมื่อตอนทดลองนัดบอดเนี่ยนะจะไม่รู้!! ไอ้ลามก กลับกลอกเอ๊ย แต่ไม่ด่าออกไปหรอก

"ใครมันจะไปรู้ เรื่องแบบนี้ ฉันไม่ได้สนใจผู้ชายนี่" ปรับสีหน้าให้เป็นปกติแล้วพูดออกไปพยายามไม่มีพิรุธ หันหน้าหนีทำเป็นไม่สนใจอีกต่อไป แต่ก็...

"นี่..แล้ว ไม่อยากลองดูหรอ"

...

.

.

...ห๋า?

หันขวับไปมองหน้าคนพูดทันทีที่ตอนนี้ทำหน้าจริงจังมองเขากลับมาเช่นกัน ใบหน้านั้นดูจริงจังต่างจากตอนที่นัดบอดกับทตตี้ลิบลับ

เมื่อเห็นโจโรมัตสึตกใจอ้าปากค้างอยู่นานสองนานโอโซมัตสึเลยต้องรีบพูดขึ้นมาอีก

"ก็แหม เคยดูแต่หนังAVของผู้ชายผู้หญิงนี่นา กับชายชายแบบนี้ฉันไม่รู้เรื่องนี่ จะให้ไปหาเช่ามาดูก็อายเขาตายแหง.. อา ไม่ไหวๆ แถมแค่นึกภาพก็กลัวแล้วล่ะ" พี่ใหญ่มัตสึหยุดไปสักพักก่อนจะมองหน้าน้องชายเต็มๆตาแล้วว่าต่อ "แต่กับพี่น้องแค่ลองๆดูคงไม่เป็นไรใช่ม้า เล่นๆน่ะเล่นๆ" ยิ้มออกมาฉบับเจ้าตัวพร้อมใช้นิ้วชี้ถูใต้จมูกเบาๆอย่างภาคภูมิที่คิดได้เช่นนี้ เดี๋ยวๆ มันไม่ได้มีอะไรน่าภูมิใจเลยว่ะ

"บ้าไปแล้วหรือไงหา? กับพี่น้องมันโคตรจะแปลกเลยไม่ใช่หรือไง ถึงจะว่าแบบนั้นก็เถอะ แล้วไหงต้องมาลองกับฉันด้วย เหลืออีก4คนทำไมไม่ไปขอเจ้าพวกนั้นล่ะ!"

"โธ่ ก็ฉันลองคิดดูแล้วนะ 'อย่างเจ้าคารามัตสึคงเอาแต่พล่ามนั่นนี่จนฉันหมดอารมณ์จะลอง อิจิมัตสึนี่ฝันไปเถอะเคยสนเรื่องอื่นนอกจากแมวด้วยหรอ? จูชิมัตสึ.....อา ไม่ไหวๆ ไม่ไหวสุดๆ ส่วนโทโดมัตสึเนี่ย หมอนั่นไม่มีทางยอมแน่นอนเลยนั่นแหละนะ ดังนั้นเลยคิดว่านายน่าจะเหมาะที่สุดแล้วล่ะ!' แบบนี้น่ะ" สาธยายสิ่งที่คิดจบก็ยิ้มกว้างจนเห็นฟันซี่ขาวเรียงกัน เดี๋ยวสิ สรุปแล้วที่เลือกเขาก็เพราะตัดๆตัวเลือกจนเหลือเขาคนสุดท้ายไม่ใช่หรอ!

เขาอ้าปากเตรียมจะเฉ่งพี่ใหญ่ของตนอีกรอบ วิธีเลือกน่าเกลียดจริงๆ! แต่กลับโดนสวนขึ้นมาก่อนทันที

"โจโรมัตสึ...ต้องเป็นนายคนเดียวเท่านั้นนะ คนอื่นน่ะไม่ไหวหรอก ฉันต้องการแค่นายนี่นา" น้ำเสียงของชายฮู้ดแดงฟังดูจริงจังขึ้นมานิดหน่อย ทำเอาโจโรมัตสึพูดอะไรต่อไม่ออก บวกกับน้ำเสียงแบบนั้นของพี่ที่ได้ยินไม่บ่อยนักทำให้เขาใจสั่นและแก้มระเรื่อขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้จนเขาต้องเอามือขึ้นมาปิดหน้ากลบความอาย

"บะ..บ้า มันบ้าโคตรๆเลยไม่ใช่หรือไง.."

เมื่อเห็นว่าน้องชายของตนไม่ได้โวยวายอีกแล้วร่างสูงกว่าเล็กน้อยก็ขยับเข้าไปประชิด ใบหูสีแดงฉ่านั่นไม่ถูกปกปิดโดยมือเล็ก ช่างน่ารักจริงๆ นี่เขามีน้องชายน่ารักขนาดนี้เชียวหรอ เอื้อมมือไปจับมือที่สั่นน้อยๆของน้องชายออกจากพวงแก้มที่แดงซะยิ่งกว่าหู

"ว่าไงล่ะ..โจโรมัตสึ"

ถามย้ำอีกครั้งถึงแม้จะรู้คำตอบอยู่แล้ว ไม่ได้ปฏิเสธแบบนี้ก็แปลว่าตกลงนั่นแหละ แต่เขาอยากได้ยินคำตอบจากเจ้าตัวนี่นา พอเห็นแล้วมันน่าแกล้งชะมัด

โจโรมัตสึเม้มปากเข้าหากันหน่อยๆ สายตาหลุบมองพื้นข้างตัวอย่างไม่รู้จะหยุดไว้ตรงไหนดี ปากบางๆนั่นอ้าปากพูดช้าๆ

"ถะ..ถ้า แค่นิดเดียวล่ะก็"

ร่างสูงกว่าเบิกตาขึ้นเล็กน้อย

นี่น้องชายเขาจริงๆสินะ...

โอโซมัตสึไม่รอช้าอีกต่อไป ยอมรับว่าเขาใจเต้นขึ้นมานิดหน่อย ถึงจะช่ำชองเรื่องการทำกับผู้หญิงก็เถอะ แต่นี่มันกับโจโรมัตสึ... เขาขยับไปใกล้หวังจะประกบริมฝีปากเข้าหาอีกฝ่าย ในหัวจินตนาการความนุ่มที่จะได้รับเมื่อปากเราแตะกัน แต่กลับถูกมือบางดันออกมาเสียก่อน

"เดี๋ยว..เดี๋ยวสิ แค่เล่นๆกันทำไมต้องจูบด้วย"

"เอ๋ ก็จะได้เข้าใจความรู้สึกเหมือนของจริงไงล่ะ ที่ทำนี่ก็เพราะอยากรู้ว่ามันรู้สึกยังไงใช่ไหมล่ะ" หงุดหงิดขึ้นมานิดหน่อยที่โดนขัดใจอย่างแรง คราวนี้เขาจับแก้มอีกฝ่ายเอาไว้แล้วก้มลงประกบปากอย่างเร็วจนน้องชายที่กะบ่นเขาอีกรอบปิดปากไม่ทัน

เขาสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากน้องชายทันทีที่ได้โอกาส เรียวลิ้นกวัดเกี่ยวอยู่ภายในอย่างช่ำชอง ถึงแม้จะเวอร์จิ้นก็เถอะ แต่เทียบกับโจโรมัตสึที่ได้แต่ตามไอดอลหน้าเวทีและในทวิตเตอร์แล้วล่ะก็ ลีลาเขานำลิ่วอยู่แล้ว เสียงแลกเปลี่ยนน้ำลายดังขึ้นพอให้ได้ยินทำเอาขนลุกซู่ เขาพยายามรับรู้ทุกอณูความรู้สึกที่ได้ทำกับโจโรมัตสึ จนเมื่ออากาศหายใจเริ่มน้อยลงทั้งสองก็ผละออกจากกันเล็กน้อย หยาดน้ำใสเชื่อมระหว่างริมฝีปากของพวกเขา ใบหน้าแดงเพราะขาดอากาศหายใจหรือเขินก็ไม่ทราบได้ของน้องชายอยู่ตรงหน้าเขาใกล้แค่นี้เอง ลมหายใจถี่ร้อนเข้ามาในโสตประสาทก่อนที่ทั้งสองจะขยับเข้าหากันอีกครั้ง คราวนี้ริมฝีปากอ้ารับอย่างยินยอม สองลิ้นไล่เลียกันอย่างซุกซนลืมไปแล้วว่ามีศีลธรรมที่ต้องคำนึงถึง

และไม่ทันได้ตั้งตัว โจโรมัตสึก็ถูกดันให้เอนจนแผ่นหลังจรดพื้น ตอนนั้นแหละถึงได้รู้สึกตัวขึ้นมาได้

"ดะ! เดี๋ยวๆๆๆๆๆ! โอโซมัตสึนี่ซัง"

ใบหน้าแดงก่ำขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้เมื่อนึกสิ่งที่กำลังจะเกิดต่อไป

"หา อะไรล่ะ ถ้าจะบอกว่าไม่เอาตอนนี้ฉันไม่ยอมหรอกนะ"

เม้มริมฝีปากเสียแน่นก่อนจะตัดสินใจพูดในสิ่งที่กระดากปากเหลือเกิน

"มะ ไม่ใช่ ก็ คือ.. ตำแหน่งแบบนี้ ฉัน..ต้องเป็นฝ่ายรับงั้นหรอ"

ร่างสูงมองเขานิ่งงันราวกับได้ยินในสิ่งที่แปลกมหันต์ก่อนจะปิดปากยิ้มในแบบที่เขาโคตรจะเกลียด

"ห้ะ ฮะๆๆๆๆ ล้อเล่นรึเปล่าเนี่ยโจโรมัตสึคุง หื้อ มุกหรอ นี่เล่นมุกใช่ไหม ผ่านนะ!"

คนเป็นพี่ขำเหมือนเพิ่งได้ยินเรื่องตลกที่สุดในชีวิตพร้อมทั้งเลิกเสื้อฮู้ดตัวหนาของเขาขึ้น ทำเอาน้องชายกัดฟันกรอดด้วยความอายและแค้นอยู่ในใจ เออก็รู้แล้วว่าเก่ง โคตรจะน่าหมั่นไส้ นี่เขามันพลาดจริงๆที่กล้ามาตกลงทำเรื่องพรรค์นี้กับหมอนี่

เคือง..เคืองสุดๆ

"อะ.. อุ"

ไม่ทันได้คิดเยอะ โอโซมัตสึสานต่อกิจกรรมที่ค้างไว้ด้วยรอยยิ้ม ริมฝีปากเลื่อนไปชิดยอดอกแล้วแลบลิ้นเลียมันเบาๆ ทว่าปฏิกิริยาตอบสนองน้อยกว่าที่เขาคิด จากที่ว่าใช้ลิ้นเลียเลยกลายเป็นงับฟันคมกัดให้พอเจ็บระคนเสียว

"อึ้ก! อือ..ม" โจโรมัตสึเม้มปากเอาไว้พยายามที่จะไม่เปล่งเสียงที่คิดว่าทุเรศออกไป "อะ..ไอ้แบบนี้ก็จำเป็นด้วยหรือไง"

ผู้เป็นพี่เงยหน้ามาสบตาที่มีน้ำใสเล็กๆ ถึงหน้าตาจะดูไม่คิดอะไรแต่ก็เก็บรายละเอียดของน้องชายไว้เรียบร้อย

"จุ๊ๆๆๆ โจโรมัตสึ โจโรมัตสึ ทุกอย่างมีขั้นตอนของมัน อยู่เฉยๆดูพี่ชายทำเถอะ ฮ่าๆๆ"

...หมั่นไส้

ริมฝีปากของโอโซมัตสึจูบซับลงมาเรื่อยๆผ่านท้องน้อยที่ทำเอาเขาสะดุ้งขึ้นนิดหน่อย ก็ไม่ได้รู้สึกดีนักหรอก แต่มันก็สยิวอยู่เหมือนกันน่ะนะ

จนถึงจุดด้านล่าง โจโรมัตสึรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาหลายเท่าทันที กลืนน้ำลายอึกใหญ่มองโอโซมัตสึที่มองหน้าเขาอยู่เหมือนกัน ก่อนที่หมอนั่นจะจับเข้าที่กระดุมหมุดกางเกงของเขา รูดซิบลงอย่างรวดเร็ว เขาหลับตาปี๋เลื่อนมือไปนั้งมือของพี่ใหญ่เอาไว้

"อะอะอะอะโอโซมัตสึนี่ซัง คะ คือ ฉัน คือ เปลี่ยนใจตอนนี้.."

"ไม่ได้ นายรู้คำตอบนะโจโรมัตสึ" ว่าจบก็เปิดกางเกงของเขา ล้วงมือเข้าไปในกางเกงในแล้วจับเอาแก่นกายร้อนที่เริ่มจะตื่นตัวขึ้นมากอบกำ บีบมันเบาๆ โจโรมัตสึหลับตาสะดุ้งเฮือกทันที มือละจากการขัดโอโซมัตสึมาปิดปากตัวเองไว้เมื่ออีกฝ่ายเริ่มรูดมือขึ้นลง ทำเอาเขาบิดตัวและขยับสะโพกตามหน่อยๆ

"อึก..อื้อ อื้อ" ความรู้สึกดีมันพุ่งเข้ามาจนในหัวขาวโพลนไปหมด ลืมโลกภายนอกหมดทุกสิ่งทุกอย่าง เวลาทำเองไม่เห็นจะรู้สึกดีขนาดนี้ มือของโอโซมัตสึอุ่นจนทำให้เสร็จได้เร็วกว่าปกติ

แต่ก็ต้องเบิกตาโพลงเมื่อความอุ่นร้อนยิ่งกว่ากอบมือกำลังโอบอุ้มแกนกายของเขา

โอโซมัตสึนี่ซัง..กำลังใช้ปากกับเขา

เขายอมรับว่าตกใจสุดๆแต่มันก็รู้สึกดีเกินจะเอ่ยห้าม รู้สึกได้ถึงปลายหัวที่ถูกดุนดันอยู่ในปากพี่ชายแท้ๆ กลางลำที่ถูกลิ้นโรมรันพยายามอย่างมากที่จะทำให้เขารู้สึกดี สีหน้าของพี่โอโซมัตสึที่สบตาเขามองสีหน้าเขาอยู่ตลอด ทุกอย่างอัดแน่นอยู่ที่ส่วนปลายจนเขารู้สึกเจ็บไปหมด มันรู้สึกดีมากจริงๆ เขากัดปากตัวเองแน่น อดไม่ได้ที่จะขยับสะโพกสวนริมฝีปากร้อนนั้น กระทั่งร่างของเขากระตุกปลดปล่อยน้ำกามสีข้นฉีดเข้าไปกลางลำคอของพี่ชายคนโต

ดวงตาเบิกกว้างเป็นรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่ทราบ เขากำลังจะเอ่ยขอโทษและรีบหาทิชชู่มาเช็ดให้ แต่ก็ต้องกระตุกอีกครั้งและตกใจสุดขีดเมื่อพี่ชายของเขาไม่ได้สนใจน้ำกามที่เลอะออกมาถึงมุมปากแต่กลับถลกกางเกงเขาลงแล้วสอดนิ้วกลางเข้ามาในช่องทางด้านล่าง

"อึก โอโซมัต สะ\- อ๊ะ! อ๊า" ไม่ทันได้บ่นด่า นิ้วขยับเข้าออกทันทีพร้อมทั้งสอดนิ้วที่สองเข้ามาด้วยเมื่อเห็นว่านิ้วแรกเขาไม่ได้เจ็บมากนัก แต่นิ้วที่สองมันเริ่มจะแน่นและเสียดเอามากๆ

"อะ ไอ้บ้าเอ้ย! ไม่รู้จักใช้โลชั่นหรือออยหน่อยหรือไง เจ็บนะโว้ย!"

"เอ๊ะ?" เจ้าตัวสะดุ้งทันที ก่อนจะทำหน้าประมาณว่าลืมไปซะสนิทแล้วใช้มือที่ว่างหยิบออกมาจากกระเป๋ากางเกง

ไอ้บ้านี่..มันเตรียมไว้แล้ว คิดไว้แล้วสินะว่าเขาจะยอม หนอย...ไม่มีอะไรมาอ้างให้หยุดแล้ว

โอโซมัตสึบีบโลชั่นไล่ตามนิ้วจนพร้อม โจโรมัตสึมองตามกลืนน้ำลายอึกใหญ่ด้วยสีหน้าไม่สู้ดี พี่ชายจับขาของเขาอ้าออกก่อนสองนิ้วจะค่อยๆสอดเข้ามาที่เดิม โจโรมัตสึหันหน้าหนีด้วยความอับอายพร้อมกับร่างที่กระตุกและตอดรัดนิ้วของโอโซมัตสึแทบจะทันทีอย่างห้ามไม่ได้ ยกมือปิดหน้าที่ส่วนล่างของเขามันขมิบรัดเพื่อได้ปรับสภาพ

โอโซมัตสึมองช่องทางนั้นตาเยิ้ม เขาเริ่มจะทนไม่ไหวบ้างแล้ว อยากจนแทบทนไม่ไหว ในหัวก็ชั่งใจถึงศีลธรรมที่ควรตระหนัก แต่โอโซน้อยของเขาก็สั่นระริกและเจ็บเหลือเกินแล้วตอนนี้

"อา.. อะ อ อื้ม" เสียงสุดท้ายเป็นเสียงพยายามจะเม้มปาก

"โจโรมัตสึ"

"อื่อ"

"โทษทีนะ แต่ฉันจะไม่ไหวแล้ว"

"เอ๊ะ? ฮะ..เฮ้ยท จะทำอะไร เดี๋ยว! อย่าบอกนะว่า ไม่นะ! อะ"

ไวเท่าความคิดที่ทนไม่ไหวทันทีเมื่อได้ยินเสียงโจโรมัตสึครางหวานขนาดนั้น ต้องการมากกว่านี้...พี่ชายคนนี้รู้สึกกับน้องชายแท้ๆขนาดนี้จริงๆ

"ไอ้\-ไอ้บ้า บ้าเอ๊ย! ไม่ได้จะให้ถึงขั้นนั้นนะโว๊ย!" พยายามดันออกแต่เหมือนเรี่ยวแรงจะถูกดูดหายไปกับน้ำเมื่อกี้ โอโซมัตสึร่นกางเกงลงไปข้างล่างและจับแก่นกายตัวเองมาถูสองสามครั้งเพื่อเตรียมพร้อม ส่วนหัวถูกนำมาจ่อที่ปากทาง ถูไปมาผลุบเข้าผลุบออกเตรียมตัวให้กับโจโรมัตสึได้ตั้งตัวกับสิ่งที่ใหญ่กว่านิ้ว

"อึก ไม่ ไม่ ไม่ไหว ไม่เอา โอโซมัตสึ มันมากไป ฉันไม่ไหว โอโซมัต สะ อ๊ะ!" น้ำตารื้นขึ้นมาทันทีเมื่อนึกถึงสิ่งที่จะเกิดต่อไป เขาน่าจะคิดได้ว่าพี่ชายเขามันไม่มีทางหยุดแค่เริ่ม โอโซมัตสึอึดอัดขึ้นมาในใจ แต่เขามีโอกาสแค่ครั้งนี้ มันจะเป็นครั้งเดียวเท่านั้น กับโจโรมัตสึ

"อ๊ะ...อ๊าก! อ๊าาา" ริมฝีปากอ้าค้างเมื่อแท่งร้อนชำแหรกเข้ามาภายในกาย พี่ชายของเขาไม่ได้ฟังคำขอร้องของเขา  โอโซมัตสึประคองขาสองข้างของเขาขึ้นพาดที่ไหล่แล้วสวนแก่นกายเข้ามาอย่างแรงจนเขาหัวสั่น น้ำตาไหลลงมา มันทั้งเสียใจ แต่ก็รู้สึกดีจากการเสียดสีที่ลึกเข้าไปข้างใน และตื้นตันที่คนทำเป็นโอโซมัตสึ หลับตาลงน้ำตาก็ยิ่งพรากเป็นทางยาว หัวใจพองโตแต่ก็บอบช้ำ แต่ฉับพลันเขาก็รับรู้อ้อมกอดอันอ่อนโยนสวมเข้ามาอย่างอบอุ่น โอโซมัตสึนี่ซังกดอดเขาเอาไว้แน่น ความรู้สึกประเดประดังเข้ามาจนเขาต้องยกมือโอบกอดอีกฝ่ายเอาไว้เช่นกัน เสียงเนื้อกระทบกันดังให้ได้ยิน หัวขาวโพลนรับรู้เพียงเสียงพี่ชายเรียกชื่อของเขาอยู่ข้างหู ช่างมีความสุขจนอยากหยุดเวลาตรงนี้และลืมความเป็นพี่น้องไปให้หมด

สองร่างกอดกันนัวเนีย รับรู้แค่ความอบอุ่นของกันและกัน ส่วนล่างทั้งสองฝ่ายโอบรัดและกระชับแน่นราวกับเรียกร้องอีกฝ่ายอย่างไม่รู้จักพอ เนื้อกระทบกันดังลั่นให้รู้สึกอายแต่ก็หยุดไม่ได้อีกแล้ว กระทั่งร่างกระตุกเกร็ง แก่นกายของโจโรมัตสึสั่นระริกแล้วปลดปล่อยออกมาเลอะหน้าท้องโอโซมัตสึเมื่อรับรู้ถึงความอุ่นวาบในช่องท้อง เขากัดปากตัวเองกอดกระชับพี่ชายไว้แน่น

โอโซมัตสึทิ้งตัวลงทับโจโรมัตสึที่หอบเหนื่อยเสียงดังไม่แพ้กัน สองร่างยังคงกอดก่ายกันไม่ปล่อย จนเมื่อหายเหนื่อยแล้วรู้สึกหนักขึ้นมาโจโรมัตสึถึงรู้สึกตัวเสียที

"นะ นี่ ออกไปได้แล้ว รีบๆทำความสะอาดด้วย" หน้าแดงขึ้นมาเมื่อเริ่มกระดากอายพี่ชายตัวเอง เขาผลักร่างสูงกว่านิดหน่อยให้ลุกออกไปแต่ก็ต้องซี๊ดปากหน่อยๆเพราะแก่นกายมันเสียดด้านในของเขาตอนที่ชักออก

"แหม เหมือนทำเสร็จก็ไล่ส่งกันเลยนะเนี่ยโจโรมัตสึ"

พี่ชายพูดยิ้มๆด้วยใบหน้าที่แดงเหมือนกันแต่ก็ยอมทำตามโดยดี

"หนอยไอ้บ้า คนอยากทำมันไม่ใช่ฉันสักหน่อยโว้ย!"

"อ๊ะ อย่าเพิ่งโกรธสิ ล้อเล่นน่าล้อเล่น แต่ก็ถือว่าคอมพลีตนะ ฉันเข้าใจว่าผู้ชายกับผู้ชายมันทำกันยังไงอย่างถ่องแท้เลยล่ะ" ยิ้มยิงฟันแบบที่ทำบ่อยๆแต่ก็ต้องรีบหุบยิ้มแล้วรีบคว้ามือน้องชายเอาไว้เมื่อน้องเขาตั้งท่าจะมาทำร้ายเพราะความกวนโมโห "ตะ แต่ก็ต้องขอบใจนายจริงๆนั่นล่ะ ที่รู้สึกดีขนาดนี้ก็เพราะทำกับนาย" ว่าพร้อมมองหน้าน้องชายแล้งยิ้มน้อยๆ ทำเอาโจโรมัตสึเขินขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ บ้า บ้าจริงๆ!

"พะ พอได้แล้ว ไปทำความสะอาดพื้นเลยไป คนอยากทำคือนาย ฉะนั้นก็รับผิดชอบเองซะด้วย"

เขารีบจัดการไล่พี่ตัวแสบให้ไปหาทิชชู่มาเช็ดทำความสะอาดให้เรียบร้อย เสียงโอดครวญดังลับหลังเมื่อโอโซมัตสึสวมกางเกงแล้วออกไปห้องนั่งเล่นเพื่อหาทิชชู่ เขาจึงได้ใช้โอกาสพัดลมเข้าหาหน้าตัวเองที่คิดว่ามันร้อนเอาเสียมากๆ

ใครมันจะไปกล้าบอกล่ะ...ว่าเขาก็รู้สึกดีมากๆเหมือนกัน

.

End.

.

.

แถม+

กลางดึกคืนนั้น

โจโรมัตสึลืมตาโพล่งมองเพดาน ฟุตงนุ่มนิ่มแสนสบายไม่อาจทำให้หลับลงได้เลย เขาเอาแต่คิดถึงคนที่นอนอยู่ข้างๆที่ตอนนี้นอนหันหลังให้เขา ในหัวคิดแต่เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกลางวันทำเอาจิตใจสงบลงไม่ได้เลย เหล่มองคนข้างๆที่หายใจเป็นจังหวะแสดงถึงการหลับอย่างเป็นสุขไม่รู้ร้อนหนาวมันทำให้เขาหมั่นไส้ขึ้นมา

"ไอ้พี่บ้าเอ๊ย มาทำให้ฉันรู้สึกมากขึ้นอีกแล้ว.. ต่อไปจะมองหน้ายังไงได้เล่า"

หน้าแดงขึ้นมาอีกระลอกเมื่อนึกถึงฉากพีคที่ไม่มีวันลืม ยกผ้าห่มขึ้นปิดหน้าตัดสินใจข่มตาให้หลับลงให้ได้ ไม่วายขยับตัวไปชิดพี่ชายเสื้อแดงอย่างที่ลอบทำเป็นประจำทุกคืน (ไม่ใช่อะไรหรอก ก็จูชิมัตสึกรนเสียงดัง เขาเลยต้องเอนมาทางนี้ก็เท่านั้น//) เขาเลื่อนผ้าห่มลง ใบหน้าซุกลงที่แผ่นหลังอบอุ่นที่มักปกป้องน้องๆจากอันตรายเสมอ (นี่ก็ไม่ได้อะไรนะ เพราะอากาศมันเย็น!) ตาหรี่ลงเตรียมจะนอนกลบความเขินที่ทำให้ใบหน้าเห่อร้อนหน่อยๆ มือยังคงซ่อนไว้ในผ้าห่ม ไม่กล้าที่จะยกขึ้นกอดพี่ชาย มีเพียงหน้าผากเท่านั้นที่จรดกับแผ่นหลังอุ่นกว้าง

"ราตรีสวัสดิ์ พี่ชายบ้า"

.

.

.

โอโซมัตสึงัวเงียตื่นขึ้นมากลางดึก เพราะนอนตะแคงขวาทับไหล่ตัวเองอยู่นานจนรู้สึกเมื่อยเลยขยับกลับมานอนตรง แต่กลับต้องชะงักกับหัวของคนข้างๆเสียก่อน เกือบจะพลิกตัวไปทับแล้วไหมล่ะ ขยับตัวหันกลับมาอย่างระวังก็พบว่าเป็นโจโรมัตสึ

"อะไรล่ะเนี่ย นอนดิ้นจนหัวตกหมอนทุกคืนเลยจริงๆน้า" เขาประคองหัวของโจโรมัตสึให้นอนที่หมอนดีๆแล้วจ้องมองใบหน้านั้นใกล้ๆ

ใบหน้าน้องชายยามหลับ ช่างดูน่ารักและน่าปกป้อง เขาแตะนิ้วเบาๆบนคิ้วที่มักจะตกลงเพราะทำสีหน้าลำบากใจ

ทำหน้าแบบนี้ก็ได้นี่..ปกติจะทำหน้าบิดเบี้ยวดุเขาแทบตลอดเวลา

แตะต่อไปแผ่วเบาที่แก้มเนียนใสกลัวว่าอีกฝ่ายจะตื่น

นึกถึงจุดเริ่มต้นของเรื่องวันนี้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไงก็ขำตัวเอง อย่างเขาน่ะหรอจะไม่รู้ว่าผู้ชายกับผู้ชายเขาทำกันยังไง นั่นมันก็แค่ข้ออ้างที่สร้างขึ้นมาและวางแผนหลังจากเห็นการ์ตูนของโทโตโกะจัง ไม่งั้นลีลาจะลื่นไหลขนาดนี้หรอ โชคดีที่โจโรมัตสึไม่ได้นึกเอะใจ

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ใบหน้าน้องชายของเขาในฉากเมื่อกลางวันก็แล่นเข้ามา ทำให้เขาอดใจเต้นและเสียววาบตรงจุดนั้นขึ้นมาอีกไม่ได้

หลับตาลงเก็บความรู้สึกที่เกิดบ่อยๆอย่างที่เคยลงไป กระชับมือไปกอดร่างน้องชายไว้แล้วจุมพิตเบาๆบนหน้าผากหวังมอบความอบอุ่นให้อีกคนหลับฝันดี

"ราตรีสวัสดิ์โจโรมัตสึของฉัน"

.

True End.

'

\-

5555555555555

ใครรู้สึกว่ามันไวๆบ้างคะ

จริงๆกะว่าจะให้ละมุนๆ มันอารมณ์ต่างคนต่างก็รักกัน แต่ก็ไม่บอกอีกฝ่าย และไม่คิดจะบอกค่ะ

ประมาณเป็นแบบนี้ต่อไปก็ดีแล้ว ทำกันวันนี้หลังจากนี้ก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ฉากเรทอยากให้ออกมาแบบละมุน แต่ทำไมมันดูฝืดๆบังคับๆไม่รู้ 55555

อันนีเป็นฟิคสั้นเรื่องแรกที่แต่งและลงอย่างเป็นทางการค่ะ

ฉากเอ็นซีก็ครั้งแรกด้วย ถ้ายังไงชอบไม่ชอบก็เม้นได้นะคะะ อยากได้คำแนะนำไปปรับปรุงงับ! ไม่ว่าตรงไหนนนก็ตาม

ต่อไปคงมีลงงานต่อเรื่อยๆค่ะ ฝากติดตามด้วยน้า

แล้วก็เราเพิ่งเปิดเพจค่ะ สดๆร้อนๆมาก ยังไม่ลงไรเลย 555555555

เป็นเพจเอาไว้วาดรูป+ลงฟิคเนี่ยแหละค่ะ ชื่อ TWIN MATSUNO ฝากไลค์กันด้วยน้า จุ้บ

ไปคุยกันในนั้นได้ หรือจะมาสครีมโอโซมัตสึในทวิตเตอร์ @cydmq จ้า ฮี่ๆ

ไว้เจอกันใหม่ค่ะ!