ที่หายนี่เพราะช่วงที่ผ่านมางานด่วนมาก และกำลังรีไรท์อยู่ เดี๋ยวลงดร๊าฟแรกจนจบทุกคนจะได้ไม่ค้างคา และจะมาลงตอนรีไรท์เสร็จอีกครั้งนะคะ ขออภัยทุกคนด้วยค่ะ
เพียงแค่ลมแผ่วเบาที่เปล่งออกจากปากเท่านั้น กลับกลายเป็นเครื่องรัด เรียงร้อยสองหัวใจ ให้ผูกกันไว้...โดยไม่รู้ตัว
"สัญญาดรุณี"
พบกับ
คุณศานต์...ผู้ชายขี้อ่อย ที่ขนอ้อยมาทั้งไร่ แต่พอแจกให้สาวไป เขากลับหัวใจเต้นไม่เป็นส่ำเสียเอง
VS
เด็กยุ้ง...สาวน้อยสุดซึนที่คอยย้ำกับตัวเองไว้ ว่าจะชอบชายหนุ่มเหมือนชอบท้องฟ้า ที่เธอไม่ได้หวังว่าจะต้องได้เขามาครอบครอง
อ้าว! แล้วยังไง ก็เขาอยากเป็นแค่ท้องฟ้าของเธอเสียที่ไหนกัน
เรื่องนี้เป็นนิยายฟีลกู้ดแนวสืบสวนเล็กๆ ดราม่านิดๆ มีความหน่วงในใจหน่อยๆ มุกฮาจะมาเป็นระยะ อาจมีการปูเรื่องและความสัมพันธ์ในช่วงแรกๆ อยากให้ทุกคนให้โอกาสและใจเย็นๆ รับรองว่าหลังจากที่พระเอกของเราเริ่มรู้ใจตัวเอง ทุกคนจะหยุดยิ้มไม่ได้กับสิ่งที่คุณศานต์ขยันแจกให้ทุกตอนค่าาาา
ถ้าชอบกดไลค์ ถ้าใช่ก็กดติดตามไว้ได้เลยค่า :)
คำเตือน การอ่านนิยายเรื่องนี้เหมือนการแข่ง Rally ทุกบท ทุกย่อหน้า มีทั้งปริศนาและคำใบ้ ให้ทุกคนได้เก็บข้อมูลไว้ แล้วไขไปพร้อมๆ กัน
“นี่เธอ! จริงๆ ฉันมีซิกแพ็คนะ ไม่ได้ตัวเล็กอย่างที่เธอคิด อยากเห็นไหมละ เดี๋ยวถอดเสื้อโชว์ตรงนี้เลย”
ชายหนุ่มยื่นมือไปสะกิดหลังหญิงสาวยิก เอ่ยเสียงยั่วเย้า ทว่าร่างเบื้องหน้ากลับเอียงข้างหันมาพร้อมเบ้ปากเพื่อให้ชายหนุ่มเห็นได้ชัด แล้วจีบปากจีบคอเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน
“ไม่ล่ะค่ะ เปลืองลูกตา เท่าที่เคยสัมผัสมาก่อนหน้า...ก็ไม่เท่าไหร่นะคะ”
ทั้งที่เป็นฝ่ายแกล้งก่อน แต่ไม่รู้ทำไมพอนึกตามคำพูดกศิณา เขากลับรู้สึกประหลาดราวกับว่า...ถ้าไปส่องกระจกตอนนี้คงเห็นตัวเองหน้าแดงเป็นมะเขือเทศแน่ เพราะวันที่หญิงสาวพูดถึงนั้นเธอทาบทับลงมาเต็มไม้เต็มมือจริงๆ
ทว่าชายหนุ่มก็ยังไม่คิดหยุด เมื่อหญิงสาวหันหลังให้แบบนี้ อย่างน้อยเขาก็ไม่ต้องอายเธอที่ใบหน้าของตัวเองขึ้นสี จึงกล่าวออกไปอย่างแน่วแน่
“เธออาจจะสัมผัสไม่โดนจุดก็ได้ เดี๋ยวฉันให้โอกาสอีกรอบ!”
ขอขอบคุณทุกคนที่เปิดเข้ามา และให้โอกาสคุณศานต์กับเด็กยุ้งเข้าไปเดินเล่นอยู่ในใจนะคะ
ปาลสิตา
Guest
