กระซิบรักครั้งแรก
สายฝนกระหน่ำเทหนักหน่วง ท้องฟ้ามืดครึ้มฟ้าแลบเล่นเป็นริ้ว เสียงคำรามจากฟ้าดุจอสูรร้ายดังขึ้นก่อนที่สายอัสนีบาตจะตามมาเป็นระลอก
"เอโนคาราพีรัส มอเดซีนีอัส เวรัส!" เสียงร่ายคาถาแผดลั่นแข็งกับสายฝน หยาดน้ำเม็ดคมที่ร่วงหล่นจากฟ้าแปรสภาพเป็นผลึกน้ำแข็งแตกตัวเป็นวงกว้างแช่แข็งทุกสรรพสิ่งในระยะสั่งการ ร่างกายของมนุษย์หลายสิบร่าง ไม่ทันได้กรีดร้องหรืออ้อนวอนขอชีวิต ผลึกกระจายตัวกักร่างเหล่านั้น หยุดทุกการเคลื่อนไหว แม้กระทั่งก้อนเนื้อที่เรียกว่าหัวใจก็หยุดนิ่งไปด้วย
"อั๊ก...พรวด"
หนึ่งในสองของผู้ร่ายกระอักเลือด ทว่าได้สายฝนชะล้างออกไป อีกร่างหนึ่งพุ่งเข้ามาช่วยประคองไว้ได้ทัน
"อดทนไว้วาเลน เราต้องรีบหนีก่อนที่พวกนั้นจะตามมาทัน"
"แค่กๆ ไม่ต้องห่วงข้ายังไหว รีบไปกันเถอะ เจ้าไม่เป็นอะไรใช่ไหมเวเลนท์(เว-เล้นท)" อีกคนถามกลับพลางพยุงตัวเองลุกขึ้น
"ไม่เท่าไหร่ ตอนนี้ยังไม่แสดงอาการ แต่อีกไม่นานหรอก ต้องรีบไปก่อนที่ข้าจะเป็นอะไรไปเสียก่อน หากเป็นเช่นนั้นเราได้จบเห่แน่" เวเลนท์เอ่ยพลางพยุงพี่ชายของตนไปยังวงเวทย์ที่ถูกร่ายเตรียมไว้
"โมวีบอลี---"
"ซาเรซัส!" ยังไม่ทันที่เวเลนท์จะร่ายจบ หอกสีเงินพุ่งแหวกอากาศเฉียดเขาและพี่ชายปักวงบนพื้น ทำให้วงเวทย์เกิดเบี้ยวผิดรูป เป็นผลจากคาถาที่อาบคมหอกไว้
"บ้าเอ๊ย! ซาเรวีนารีส!!" เวเลนท์สะบัดมืออีกข้างที่ว่าง เกิดเป็นเกล็ดน้ำแข็งสีดำพุ่งโจมตีไปยังคนแปลกหน้าหลายสิบคนที่ปิดล้อมพวกเขา
"อย่าคิดว่าจะหนีพ้น บังอาจฝ่าฝืนกฎแห่งเวทมนตร์ จงน้อมรับผิดของเจ้าเดี๋ยวนี้!" เจ้าของคมหอกเงินตวาดกร้าว
"อยู่ก็บ้าแล้ว โมวีบอลีราส!!"
วาบบบบ
วงเวทย์ใต้เท้าที่บิดเบี้ยวสว่างจ้า ส่งผลให้การมองเห็นหยุดชะงัก คมหอก และคาถาสกัดกั้นหลายบทจากหลายคนพุ่งเข้าใส่จุดกำเนิดแสง ทว่าไม่ทันการณ์ ทันทีที่แสงสว่างดับวูบลง ทั้งเมฆฝนและฟ้าคำรามเลือนหายไปในพริบตา ไร้วี่แววของผู้ที่ก่อเหตุ เหลือเพียงผลึกน้ำแข็งที่กักร่างของคนเอาไว้ดุจโลงน้ำแข็ง โดยไม่มีทีท่าว่าจะละลายไปตามกาลเวลา
"ต่อให้ต้องลงนรก ข้าจะพลิกแผ่นดินหาเจ้าให้เจอสองพี่น้องเวลเลอร์!!!"
******************************************************************************************************
สวัสดีค่ะ นักอ่านชาววาย/บอยเลิฟ/ฯลฯ เรื่องนี้การันตีได้เลยถึงความวายผสมกับแฟนตาซีมาเสิร์ฟให้ถึงที่ค่ะ ขอให้ติดตามนะคะ ^^
Guest
