บทนำ
...จอมมาร ชื่อที่ทุกคนต่างหวาดกลัวในอดีตตอนนี้ไม่มีอีกแล้วหลังจากผู้กล้าอีธอสและพรรคพวกร่วมมือกันปราบจอมมารการารอสลงได้ จอมารสูญหายไปจากโลกใบนี้เป็นเวลากว่าห้าร้อยปีแห่งความสงบสุขความหวาดกลัวได้ถูกลืมเลือน เพราะไม่มีจอมมารอีกต่อไปเผ่าปีศาจที่ไร้ซึ่งผู้นำต่างพากันหนีหายไปที่ห่างไกลจากทวีปใหญ่ของเผ่ามนุษย์ เหล่าผู้คนจึงลืมเรื่องราวของจอมมารเหล่าผู้คนที่เคยร่วมกันต่อสู้กับจอมมารกลับหันดาบมาห้ำหั่นกันเองเพื่อชิงความเป็นใหญ่และสงครามก็ได้เปิดฉากขึ้น และแล้วก็เป็นฝ่ายอีธานลูกหลานแห่งผู้กล้าอีธอสได้เป็นผู้ชนะในสงครามนี้เขาสถาปนาตัวเองเป็นจักรพรรดิและรวบรวมเผ่ามนุษย์ให้เป็นปึกแผ่นอีกครั้งทวีปใหญ่จึงสงบสุขลง แต่ความสงบสุขนั้นชั่งไม่จีรังเพราะความไม่รู้จักพอของอีธานได้นำพาเผ่ามนุษย์เข้าสู่สงครามอีกครั้งเผ่ามนุษย์เริ่มขยายดินแดนของตัวเองออกไปและเริ่มรุกรานดินแดนของเผ่าอื่นๆไฟสงครามลุกลามเป็นวงกว้างออกไปและมันได้ซึ่งนำพาความตายความหวาดมกลัวความโกรธแค้นและความสิ้นหวังกลับมาอีกพลังด้านมืดกล้าแข็งขึ้นและเมื่อเวลานานออกไปพลังความมืดก็เริ่มไปรวมตัวกันที่ทวีปทางด้านตะวันตกเมื่อรวมตัวกันมากขึ้นจึงเกิดกลายเป็นประตูเพื่อให้จอมมารจุติกลับมาอีกครั้ง....
...คำอ้อนวรหนึ่งจากอีกโลกที่ห่างไกลของชายผู้หนึ่งที่กำลังจะตาย
"ยัง... ยัง! ยังไม่พอ! ไม่ว่าจะอำนาจหรืออะไรก็ชั่ง มันยังไม่พอ! ยัง! เรายังตายไม่ได้ เรายังต้องอีก!"
เขาพูดพร้อมเอื้อมมือไปมาราวกับคนบ้า แต่จู่ๆก็มีมือลึกมาจับมือของเขา
"ชายผู้โง่เขลาเอ่ยข้าจะให้ชีวิตใหม่แก่เจ้าเอง แต่ก็ขึ้นอยู่กับเจ้านะ"
"ผมยอม! ไม่ว่าจะเป็นอะไร ให้ชีวิตผมอีกครั้งได้โปรดเถอะ!"
"ต่อให้เจ้าต้องเป็นศัตรูกับคนทั้งโลกอะนะ"
"ต่อให้... ผมต้องฆ่าคนทั้งโลก ผมก็ยอม!"
Guest
เรื่องดีๆน่ะมีแต่ผมน่ะมีแต่เรื่องเลวๆ
