เนี่องจากวันนี้เป็นวันเปิดเรียนมาหลายวัน ส่วนผมเป็นนักเรียนใหม่ ผมรออยุ่หน้าประตูเพื่อที่จะรอเเนะนำตัว เเต่เรื่องเมื่อวานก็ไม่ใช่ธรรมดาเลยเเฮะ ผมนึกย้อนไป
ณ สนามบินสุวรรณภูมิ
หนี้โว้ยยย!!!! ไอ้ชัยไปเร็วรีบไปขึ้นเครื่องพามิวไปด้วย "ค..ครับ"ผมรีบจับมือมิวเเล้วรีบวิ่งขึ้นบันไดเลื่อนไป มันมาเเล้ว!!!"นี้!!สัญญากับฉัน2ข้อห้ามไปมีเเละเรื่องปกป้องน้องนะ" ผมหันไปหาลุงอีกครั้ง"ตูม"เสียงระเบิดดังทั่วสนามบิน นั้นเป็นคำพูดสุดท้ายของลุงผม
2ชั่วโมง ต่อมา
"เฮ้ออ.... รอดละ"ผมบอกกับน้องด้วยสีหน้าโล่งอก น้องผมมองหน้าผมเเต่ไม่ได้พูดอะไรเเต่ที่เเน่ๆคือผมต้องไปอยู่ด้วยเหตุผลที่มันปลอดภัยที่สุดในโลกซึ่งพรุ่งนี้ผมกับน้องต้องไปโรงเรียนอย่างกระทันหันในโตเกียวเเต่อย่างไรก็ตามผมต้องอยู่เนียนเพื่อไม่ให้ถูกพวกมาเฟียเกาหลีจับได้
ผมสูดหายใจเข้าลึกๆ
"เอาละ" [จะพูดได้ป่าววะภาษาญี่ปุ่นเนี้ย?]
ผมเดินเข้าไปในห้องนี้กลืนน้ำลายเลย ทุกคนหันมามองผมกันหมด
"ไปนั่งนู้นเลย หลังห้องหนะ"นี้ไม่ให้เเนะนำตัวเลยงั้นเหรอ ระหว่างที่ผมกำลังเดินไปหลังห้อง
ป้างงงงงงง....
''โอ๊ยยๆๆๆ''ผมอุทานด้วยเสียงอันน้อยนิดมันเหมือนมีค้อนหลักๆมาทุบหัวเลยย
"อึสส"เจ็บชะมัดยาดเลยหัวมึนไปหน้ามืดได้ยินเสียงทั่วห้องเต็มไปหมดมันเหมือนเสียงมันสะท้อน "ทำไมเดินผ่านฉันถึงไม่คลานหะ'' ''เจ้านั้นไม่น่าเดินผ่านไปทางนั้นเลย" "น่าสงสารจัง" "ไปยุ่งกับเจ้าโทโอก็เป็นเเบบนี้เเหละ"อะไรกันมืดไปหมด ไม่ ไหวเเล้ว
หัวของผมรู้สึกชาไปหมด เหมือนหัวผมมันจะเป็นรแผลใหญ่ซะด้วยสิ
"นี้นายๆๆ" เสียงเรียกของใครไม่รู้
"หือ" ผมตอบสั้นๆ
ฉันชื่อนารุ เซโตะนายชื่อไรงั้นเหรอ
''นี้มันเกิดไรขึ้น ?กี่โมงเเล้วงั้นเหรอ"
"อ่อๆ นายสลบไปหนะนี้มันเที่ยงกว่าๆเเล้ว รีบไปกินข้าวก่อนเถอะนะเดี๋ยวจะหมดเวลาพักซะก่อน''
"ตอนนี้ฉันขอไปห้องพยาบาลก่อนเถอะ''
"ได้เลย ตามมาสิ" เนื่องจากผมลุกเองไม่ไหวผมจึงให้เจ้านั้นช่วยดึงตัวผมลุกขึ้น
"อ๊ะนั้น เจอละห้องพยาบาล"ผมเดินไปด้วยความที่ต้องการทำเเผล+กับความต้องการเเก้เเค้นไอ้เวรที่มาทำร้ายกู ไม่สิๆๆๆๆไม่ได้ลุงร้อบห้ามมีเรื่อง อ๊ะ!จู่ๆเจ้านารุก็กำเเขนผมเเน่น "อะไรกัน"
"นี้พอดีฉันไม่ค่อยมีตังเลยขอตังหน่อยเด้"เจ้านั้นพูดด้วยน้ำเสียงหลอนๆ"อ่าาา ...เเก" มันตัดนิ้วก้อยผมก้อยข้างซ้ายผมทิ้งเเถมเพื่อนรอบข้างก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กันหมด"ว่าไง ให้ป่าว" ผมยอมให้ไปเพราะไม่อยากเสียไปอีกนิ้ว
เจ็บใจชะมัดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ โว้ยยย!!!!!
อ่าเจ็บ ตอนนี้ผมหิวมากจึงจะไปยืมตังน้องก่อน
"ชายะะะะพี่!!!!!ช่วยหนูด้วย" เสียงดังออกมาจากในห้องเเถบน้องผมเเค่ครั้งเดี๋ยว ผมรีบวิ่งไปหาน้องผม
"เจ้าโทโอมันเอาอีกเเล้ว"
"ก็เจ้านั้นเป็นลูกมาเฟียก็เรื่องไม่หยุดเลย เเม้เเต่อาจารย ยังเอาไม่อยู่"
"ก็มันมีพวกด้วยหนะสิจะทำไงได้"
ระหว่างที่วิ่งก็ได้ยินเรื่องพวกนี้ตลอด เจ้าโทโออีกเเล้วงั้นเหรอ
ภาพที่ผมเห็นมันสุดจะอธิบาย
เจ้านั้นเเละเพื่อนมันกำลังอึ๊บน้องผมเเล้วก็เอามีดเเทงที่เบาตาน้อง2ข้าง
ผมโกรธสุดขีดจนคุมสติไม่อยู่เเล้ว
"เเกกกกก---- "ผมเอาดาบคาตานะที่เจ้าโทโอวางไว้ฟันคอเจ้าพวกนั้นกระเด็นไปหมด
เลือดโชกเต็มห้องไปหมด กลิ่นคาวเลือดเหม็นจนคนรอบๆไม่มามุ่งหน้าประตูห้องหลังจากนั้นผมก็กินลูกตาพวกมันทุกคนเนื่องจากผมหิวมากจนทนไม่ไหวเเล้ว
เเกรก เสียงประตูเลื่อน "เเกฟัน หัวหน้าผู้ควบคุมโรงเรียนงั้นเหรอ?"
"ฮึ! ไอ้สวะโรงเรียนเเบบนี้ใครจะชอบกัน"
"กูจะกินลูกตาเเกกับไอ้หัวหน้าสวะๆนั้นด้วย มันอยู่ไหน"
"หมายถึงผมเหรอครับ?"
[บทนำผมเข้าเรื่องเลยนะคับ]
หวัดเดคับ ผมเขียนนิยายเป็นครั้งเเรกไม่สนุก ตรงไหนบอกได้นะคับ เออ!!!!จริงสิ
ต้องการฉากเเบบไหนคอมเม้นได้เลยครับ ผมหาพลอตตอนต่อไปจะสุ่มมาเขียนนะครับในคอมเม้น 0w0
Guest
