[Fic Dramatical Murder] Forever บทสรุปความรักและเรื่องหลังจากนั้น
Pairing: Clear x Aoba
Genre: Fanfiction, BL
Rate: NC-17
Author : Ame no Musume ติดตามนิยายอื่นๆได้ที่ http://rain-rainy-day.blogspot.com/
Warning!! Yaoi
นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาไม่เหมาะสมกับเด็กและเยาวชน กรุณาใช้วิจารณญานในการอ่านนะคะ ;))
'ゆら、ゆら、ゆらめく～波のまに
やさしく、やさしく、ただよって、海へいく...'
อาโอบะเอนตัวพิงขอบอ่างอาบน้ำก่อนจะหลับตาลง ปล่อยจิตใจไปกับท่วงทำนองเพลงอ่อนโยนที่แสนคุ้นเคย
ราวกับถูกโอบล้อมด้วยความอบอุ่นจากน้ำเสียงของผู้ถ่ายทอดบทเพลง
..........................................
"อาโอบะซัง..." เสียงนุ่มทุ้มอ่อนโยนของชายหนุ่มร่างสูงกระซิบอยู่ข้างหู
คนตัวเล็กกว่าใช้มือยันอกอีกฝ่ายออกเบาๆ
หลังจากที่เขาเพิ่งก้าวขาออกมาจากห้องน้ำได้ไม่ทันไร เจ้าของบทเพลงที่นั่งรออยู่ด้านนอกก็เข้ามาทำตัวคลอเคลียราวกันลูกแมวก็ไม่ปาน
ยิ่งอดที่จะหน้าเห่อร้อนขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อใบหน้าหล่อเหลาแนบชิดอยู่ใกล้ๆด้วยแบบนี้แล้ว
แต่ก็อดรู้สึกไม่ได้ว่า
'โชคดีจริงๆที่เคลียร์ยังอยู่ตรงนี้'
ไวเท่าความคิด มือของเขาก็อดไม่ได้ที่จะสัมผัสใบหน้าคมคายของคนตรงหน้า ความสุขเอ่อท้นในใจเมื่อนึกถึงความทุกที่ผ่านมา เขาไม่มีวันลืมเหตุการนั้นไปได้
ภาพนั้นยังคงไม่จางหาย ในตอนที่เขาเกือบจะเสียคนสำคัญคนนี้ไป คนที่ปกป้องเขาด้วยชีวิตและทำเพื่อเขามาโดยตลอด
ตั้งแต่เหตุการวันนั้นที่พวกเขาสามารถเอาชนะอัลฟาทั้งสองและโทเอย์หนีไปได้
วันที่เขาและเคลียร์เผยความในใจและสัมผัสกันและกันเป็นครั้งแรก
แต่ก็เป็นวันเดียวกันกับที่เขาสูญเสียเคลียร์ไปครั้งหนึ่ง
การรอคอยช่างยากเย็นและทรมานยิ่งนัก
วันคืนที่ผ่านไปโดยที่รู้ว่าคนที่รักจะไม่มีวันหวนกลับ
มันเหมือนฝันร้ายตลอดกาล แต่แล้ว....
หนึ่งปีผ่านไปปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้น เสียงเพลงและบุคคลอันเป็นที่รัก
คนตัวเล็กกว่าเหม่อลอยชั่วครู่ อาโอบะเหมือนจมอยู่ในห้วงความทรงจำ
คิ้วเรียวขมวดมุ่นราวกับคนใช้ความคิดหนัก เรียกรอยยิ้มกว้างจากชายหนุ่มผมสีขาวให้ผุดขึ้น
นิ้วของเขาไล้เส้นผมยาวนุ่มราวกับแพรไหมสีฟ้าอย่างหลงใหล ยิ่งรู้สึกดีเมื่ออีกฝ่ายไม่ปัดป้อง
อาโอบะซังน่ะเกลียดเวลาที่ใครมาสำผัสเส้นผมเสียเหลือเกิน นี่อาจจะเป็นความคิดเห็นแก่ตัว แต่เขารู้สึกเป็นคนพิเศษ ความรู้สึกในตอนนี้น่ะ...
'อาโอบะซังเป็นของผม'
คนที่เขาอย่ากจะรู้ทุกๆเรื่อง อยากจะครอบครองเป็นเจ้าของแต่ผู้เดียว คิดพลางจูบไซร้ไปตามลำคอระหง กลิ่นหอมอ่อนๆทำเอาแทบคลั่ง อาโอบะซังเพิ่งอาบน้ำก็จริง แต่ต่อให้ใครใช้ครีมอาบน้ำแบบเดียวกันเขาก็มั่นใจเลยว่าจะไม่มีทางจำผิด
มือหนาไล้ผ่านเสื้อยืดตัวบางก่อนจะถอดมันออกอย่างง่ายดาย
"เคลียร์!! อ๊ะ...!" ชายหนุ่มผมฟ้าร้องประท้วงเสียงดุ เมื่ออีกฝ่ายสอดมือเข้ามาสัมผัสส่วนอ่อนไหวของเขา ริมฝีปากร้อนประกบจูบละมุล ก่อนจะเลื่อนลงมาตามลาดไหล่เนียน ดูดเม้มฝากร้อยรักจางๆเอาไว้จนมาหยุดที่ตุ่มไตสีหวาน
ร่างบางครางสะท้านเมื่ออีกฝ่ายดูดดุนหยอกล้อกับยอดอกของเขา
'ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่หมอนี่เรียนรู้วิธีทำเรื่องแบบนี้!' เขายื่นฝ่ามือสั่นเทิมเหนี่ยวรั่งเสื้อของคนตัวสูงกว่าเอาไว้
''อาโอบะซัง...!?'' เคลียร์สะดุ้งเมื่อคนที่กำลังถูกเขาเล้าโลมยื่นมือมาสัมผัสความแข็งขืนภายใต้กางเกงขายาวของเขา แค่การสำผัสผ่านเนื้อผ้าหนาก็มอบสัมผัสวาบหวามให้อย่างไม่น่าเชื่อ
อาโอบะยักยิ้มกวนๆแบบอารมณ์ดีมาให้พลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงทีเล่นทีจริง
''ฉันไม่รู้หรอกว่านายไปเรียนมาจากที่ไหน แต่ถ้าคิดว่าแค่นี้จะเอาชนะฉันล่ะก็ยังเร็วไปร้อยปี'' เขาหยุดไปครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยต่อด้วยน้ำสียงกลั่วหัวเราะ
''ของจริงน่ะมันต้องแบบนี้หึหึ จะทำให้นายเข่าอ่อนเลยค่อยดูสิ'' ว่าพรางเพิ่มสัมผัสรุกเร้า จากการลูบไล้แผ่วเบาเป็นกดเน้นส่วนโป่งพองอย่างย่ามใจ
เขาคุกเข่าลงขณะที่มือสาระวนปลดเข็มขัดของตนตรงหน้า ซิบถูกรูดลง ปลายนิ้วและกลีบปากไล้เล็มผ่านชั้นในเนื้อบางราวกับจะยั่วเย้าให้ขาดใจ ก่อนจะเหลือบตาขึ้นมองด้วยสายตาเจ้าเล่ห์สนุกสนานที่ได้แกล้งอีกฝ่าย
''อึก.. อาโอบะซัง '' ชายหนุ่มผมสีขาวครางพลางส่งสายตาเว้าวอน เมื่อคนขี้แกล้งกลับเป็นฝ่ายหยอกยั่วเขาเสียอย่างนั้น อาโอบะหัวเราะขบขันกับท่าทางน่าเอ็นดูของอีกฝ่าย
'เคลียร์ก็ยังคงเป็นเคลียร์คนเดิมนี่นา'
เขาชอบเคลียร์ที่เป็นแบบนี้ อ่อนโยน ไร้เดียงสา และซื่อตรงไร้เล่เหลี่ยม ดวงตาเรียวต้องเบิกขึ้นเมื่อปลดปราการสุดท้ายออกเผยให้เห็นความเป็นชายที่ผงาดอยู่ตรงหน้า แม้ว่าจะเคยเห็นมาแล้วครั้งหนึ่งแต่พอมาเจอระยะประชิดพร้อมกับสติที่เต็มร้อยแบบนี้ก็อดน้ำลายฝืดคอไม่ได้
'ให้ตายสิ ไอ้นี่มันเคยเข้าไปในตัวฉันจริงเหรอ' และ 'หมอนี่เด็กแค่ภายในจริงๆซะด้วย'
ปลายลิ้นแตะสัมพัสส่วนยอดสีอ่อน ก่อนกลีบปากนุ่มจะครอบครองความอุ่นร้อน เรียกเสียงครางฮือจากผู้ถูกกระทำ
อาโอบะแทบสำลักเมื่อสิ่งนั้นขยายคับปากเสียจนแทบขยับไม่ได้ เคลียร์มองคนที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าด้วยความรู้สึกหลากหลาย จับจ้องอย่างไม่อาจละสายตาได้
"อ๊ะ!!" อาโอบะร้องออกมาอย่างขัดใจเมื่ออยู่ๆมือหนาที่ลูบเล่นเส้นผมเขาอยู่ค่อยๆดันเขาออก ใบหน้าง้ำงอเงยขึ้นมอง แต่เมื่อสบกับในตาสีชมพูใสที่ราวกับผืนน้ำซึ่งจ้องเขาอยู่ก่อนแล้ว ดวงตาคู่นั้นทำให้เขาสั่นสะท้าน ขณะเดียวกันก็ทำให้เชื่อมั่น แม้จะรู้สึกได้ถึงหลากหลายความรู้สึกที่ส่งผ่านมาแต่สิ่งที่ฉายชัดในแววตาแน่วแน่นั่นคือความรัก และเหนือสิ่งอื่นใดดวงตาคู่นี้สะท้อนเพียงภาพของเขาผู้เดียวเท่านั้น ความหงุดหงิดในตอนแรกมลายหายไปจนหมดสิ้นราวกับไม่เคยเกิดขึ้น
"ขอผม..." เคลียร์เงียบไปอึดใจหนึ่ง
"ทำให้อาโอบะซังมีความสุขบ้างนะครับ" น้ำเสียงนุ่มทุ้มเอ่ยขณะที่ฉุดรั้งร่างโปร่งขึ้นมา เขาดันคนตัวเล็กว่าจนชิดกับบานประตู ส่งจูบเร่าร้อนทว่าอ่อนโยนสร้างความร้อนลุ่มชวนให้สติพร่ามัว
ขาเรียวแทบยืนไม่อยู่ ผู้ถูกพลิกบทบาททำได้เพียงครางอื้ออึงในลำคอ เมื่อริมฝีปากอุ่นถอดถอนไปแล้ว ร่างโปร่งพยายามหอบหายใจแต่ก็ต้องยกมือขึ้นปิดปากแทบไม่ทัน เพื่อกลั้นเสียงร้องน่าอาย
เมื่อคนรุกเร้าทรุดหัวลงกอดเอวเขาไว้หลวมๆ หลังจากที่ลากลิ้นผ่านไหปลาร้า อก และหน้าท้องแบนราบไปหยุดอยู่ที่ส่วนอ่อนไหว ไม่รู้ว่าผ้าเช็ดตัวถูกปลดไปเมื่อไหร่
อาโอบะรู้สึกว่าภายในหัวขาวโพลน สติกระเจิดกระเจิงเมื่อโพรงปากชื้อเข้าครอบครองแก่นกลางกายของเขาจนหมด ปลายลิ้นตวัดเล็มเลียดูดดุน มือเรียวกุมบ่าคนคุกเข่าอยู่เปลี่ยนมาขยุ้มเส้นผมนุ่มสีขาวแทนยามเมื่ออารมณ์โหมกระพือ
"เคลียร์.. อืออ ไม่ไหว หยะ..หยุด" เสียงกระท่อนกระแท่นเปร่งออกมาแทบไม่ได้ศัพท์
เคลียร์เหลือบมองแวบหนึ่งก่อนจะเร่งรูดรั้งสิ่งที่อยู่ในปากแทนโดยไม่ฟังคำเตือนหรือมือที่พยายามดันเขาออก ร่างโปร่งเกร็งกระตุก ในขณะที่หยาดน้ำอุ่นทะลักเข้าไปในปากของคนที่คุกเข่าอยู่
อาโอบะแทบจะทรุดตัวลงกับพื้นหากไม่ได้แขนของเคลยีร์โอบประคองไว้
"นะ.. นาย.." คนที่มั่นใจในตัวเองตอนแรกอย่างอาโอบะแทบไม่อยากเชื่อว่าคนที่เขาคิดว่า ใสซื่ออย่างเคลียร์จะทำเรื่องร้อนแรงแบบนี้ได้แต่ที่แย่กว่านั้ยอาโอบะแทบจะร้องเสียงหลงเมื่อคนเคยใสซื่อตรงหน้าให้ปลายนิ้วปาดน้ำขุ่นข้นที่ไหลย่อมจากมุมปากแล้วทำท่าจะเลียมันเสียอย่างนั้น
"ทำบ้าอะไรของนายยยย!!" ขณะที่เคลียร์ชะงักหันมามองเขาด้วยแววตาสงสัย
อาโอบะรีบเช็ดสิ่งนั้นออกจากใบหน้าและนิ้วของเคลียร์แทบจะในทันทีพลางถลึงตาใส่ทั้งๆที่ยังหอบอยู่ ดวงหน้าหวานของคนผมสีฟ้าแดงซ่านจากความวาบหวามที่เพิ่งผ่านพ้นไปผสมกับความกระดากอายที่คนตรงหน้าทำอะไรลงไปอย่างนั้น อดไม่ได้ที่จะทุบลงไปบนแผงอกแน่นตรงหน้าเสียอีกทีสองที
เคลียร์เพียงแต่ยกยิ้มกับท่าทางค้อนปะหลักปะเหลือกซึ่งในความรู้สึกของเขาช่างเป็นปฏิกริยาที่น่ารักเสียมากกว่า
'น่ารักเกินไปแล้วนะครับ อาโอบะซัง' เขากุมมือที่กำลังจะทุบลงมาใหม่นั้นไว้ ก่อนจะจรดริมฝีปากลงไปอย่างรักใคร เขาไล้เล็มดูดกลืนนิ้วเรียวทีละนิ้ว
"เคลียร์!!!" เมื่อคนขี้อายทำท่าจะโวยวายเคลียน์จึงประกบริมฝีปากเข้าหาเสียก่อน ซึ่งดูเหมือนจะได้ผลเสียด้วย เสียงโวยวายถูกกลืนหายไปในลำคอ อารมณ์โมโหถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกแปลกๆ อารมณ์ที่เหมือนจะดับมอดไปแล้วก่อขึ้นอีกครั้ง
อาโอบะสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงสัมผัสของนิ้วที่ป้วนเปี้ยนอยู่แถวช่องทางด้านหลัง นิ้วกดแทรกดุนดันเบิกทางอย่างใจเย็น
'นายน่ะเป็นแบบนี้เสมอเลย แคร์ฉันก่อนตัวนายเองตลอดไม่เคยเปลี่ยน'
อาโอบะเลื่อนมือที่เกาะยึดเสื้อของเคลียร์ไปสัมผัสกอบกุมส่วนชูชันร้อนผ่าวของคนที่กำลังปรนเปรอให้ ขณะที่รูดรั้งก็กลั้นใจเอ่ยประโยคน่าอายที่คนพูดๆแล้วอยากแทรกแผ่นดินหนี
"เคลียร์ อึก.. ฮะ.. ตอนี้เลย เข้ามาได้แล้ว" เขาแทบจะเบือนหน้าทันทีที่พูดจบ รู้สึกว่าหน้าเห่อร้อนเหมือนจะระเบิดเสียให้ได้ คนตรงหน้ายังไม่ละมือจากด้านหลังของเขาแต่เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงพร่าไม่มั่นใจ
"แต่ว่า.. ถ้ายังไม่เตรียมให้พร้อม " เขาเงียบเหมือนกลั้นใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนเอ่ยต่อ
"ผมไม่อยากทำให้อาโอบะซังเจ็บ.." เคลียร์พยายามอดกลั้นอารมณ์ของตนในตอนนี้ เขาตั้งใจตลอดมาว่าจะไม่ยอมให้ใครทำล้ายอาโอบะซัง อยากจะปกป้อง และเหนือสิ่งอื่นใดเขาจะไม่ทำร้ายอาโอบะซังด้วยมือคู่นี้อย่างเด็ดขาด ร่างโปร่งบสงจับจ้องคนตรงหน้าที่เหมือนอยู่ในห้วงคิดที่ใบหน้ายามนี้สับสน พรางถอนหายใจแผ่ว
'ก็นายเล่นใช้คำพูดอ่อนโยนที่เต็มไปด้วยความห่วงใยแบบนี้ออกมาแล้วจะให้ฉันเห็นแก่ตัวใจร้ายกับนายได้ยังไง'
อาโอบะพลักคนตรงหน้าออกเบาๆ พลางหันหลังให้ เขาโก้งโค้งทำเป็นลืมเลือนความอายไปชั่วขณะ
"ฉันน่ะ... พร้อมแล้ว อยากให้นายเข้ามาได้ละ..อ๊ะ!!" อาโอบะเกือบหลุดเสียงร้องออกไปด้วยความตกใจเมื่อถูกกระชากให้หันกลับไป เขาเห็นความไหววูบราวกับรู้สึกผิดในดวงตาสีชมพูคู่นั้นก่อนจะถูกดันจนแผ่นหลังสัมผัสกับความเย็นของประตูไม้
จูบอบอุ่นถูกมอบให้อีกครั้ง เคลียร์จูบอาโอบะพร้อมทั้งแทรกตัวระหว่างขาของคนตัวบาง เขายกดึงเรียวขานั้นให้กระหวัดรอบเอวสอบ ขาทั้งสองข้างของอาโอบะอ้ากว้างเพื่อให้การสอดใส่เป็นไปได้อย่างถนัด
แม้รู้ว่าสิ่งที่จ่ออยู่ปากทางรักนั้นใหญ่โตกว่านิ้วเพียงใดนั้นจะมอบความเจ็บปวดให้อย่างที่สุดแต่ในมันก็เป็นความทรมาณแสนความที่เขาไม่อาจต้านทาน
อาโอบะกรีดร้องเมื่อส่วนแข็งขืนดุนดันแทรกผ่านเข้ามาในตัวเขาอย่างยากลำบาก เล็บจิกลงบนฝ่ามือเมื่อกำหมัดแน่นระบายความเจ็บร้าวแต่ก็ถูกมือใหญ่ดึงไปโอบรอคอของอีกฝ่าย แม้ว่าเคลียร์เองก็ขบกรามจนนูนเป็นสัน เมื่อความอุ่นร้อนตอดรัดเขาจนแทบคลั่งแต่ก็ไม่มีทีท่าจะผลีผลามเพราะรู้ว่าร่างตรงหน้าคงเจ็บกว่าเป็นแน่
แก่นกลางลำตัวปวดหนึบด้วยอยากปลดปล่อยเต็มที
เขาเพียงแต่ไล้แก้มเนียนแล้วเกลี่ยน้ำตาที่คลอหน่วยนั้นออก
ริมฝีผากจูบซับราวกับจะปลอบประโลม
ชายหนุ่มผมสีฟ้าเผยอปากรับจูบวาบหวามลิ้นทั้งสองเกี่ยวกระหวัดกันอย่างไม่มีใครยอม ดูดดุนราวกับจะกวาดทุกหยาดหยดความหวานจากริมฝีปากตรงหน้า
เคลียร์อาศัยความวาบหวามที่ทำให้ช่องทางแคบผ่อนคลายหยั่นกายเข้าไปจนสุด เรียกเสียงกรีดร้องจากผู้ถูกกระทำ หากแต่ไม่ช้าความเจ็บร้าวในตอนแรกก็แปลเปลี่ยนเป็นความหฤหรรษ์ เคลียร์บดเบียดความต้องการเข้าไปราวกับสุดจะอดกลั้น
เสียงประตูลั่นตามแรงสะเทือนของการกระทำ
"คะ..เคลียร์! เคลียร์! อืมม..ที่เตียง..อึก! " อาโอบะครางกระท่อนกระแท่น เขาแทบสำลักความสุขสมทีถูกมอบให้ในตอนนี้ แต่ตอนนี้เริ่มรู้สึกว่ามันไม่สบายนักที่จะเล่นบทรักกันหน้าห้องน้ำ
เคลียร์อุ้มอาโอบะมามาจนถึงเตียงทั้งๆที่ช่วงล่างยังเชื่อมกันอยู่ พอล้มตัวลงบนนี่นอนนุ่มบทรักก็ดำเนินไปอย่างหนักหน่วงไม่น้อยลง
มือเรียวปัดป่ายจิกเล็บเป็นทางยาวบนแผ่นหลังแกร่ง
ยิ่งอารมณ์โหมกระพือเขาก็ยิ่งรู้สึกเหมือนถูกมอมเมาโดนคนตรงหน้า
ไม่เหลือแม้แต่ความเจ็บปวดมีเพียงความสุขสมแสนหวาน
ร่างโปร่งของชายหนุ่มผมยาวแอ่นสะท้านราวกับลมหายใจจะขาดห้วง
ผนังนุ่มบีบรัดรุนแรงเมื่อยามถึงขีดสุดของอารมณ์
ความร้อนลุ่มเปรอะเปื้อนไปตามหน้าท้องแกร่งและบางส่วนไหลย้อยบนหน้าท้องตนเอง เสียงหวานหูที่ทำเอาคนเบื้องบนปั่นป่วน
ร่างที่ทาบทับถอนกายออกจนเกือบสุดก่อนจะดันเข้าไปใหม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก่อนจะกดกายให้จมมิดราวกับจะหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน ปลดปล่อยหยาดอารมณ์มากมายไว้ถายในจนล้นทะลัก
เคลียร์ซบตัวลงนอนโอบกอดคนรักเอาไว้โดยที่ยังไม่ได้ถอนกายออก ริมฝีปากเคลื่อนไปกระซิบข้างหูของคนในอ้อมแขนด้วยรอยยิ้มสว่างไสว ทั้งๆที่ยังหอบหายใจ
อาโอบะพยายามปรับลมหายใจให้เป็นปรกติพลางหันไปถลึงตาเอ่ยดุด้วยน้ำเสียงไม่จริงจังนัก
" เสร็จแล้วก็เอาออกไปซักทีสิ!!"
เคลียร์ยอมขยับตัวถอนกายออกจากตัวเขาด้วยสีหน้าเสียดายราวกับลูกสุนัขที่ถูกเจ้าของดุ ที่อาโอบะอดคิดไม่ได้ว่าเขารู้สึกหมั่นไส้นิดๆ แต่ถึงอย่างนั้นอาโอบะก็รู้สึดว่าเขาไม่สามารถหุบยิ้มลงได้ กับคำพูดที่คนข้างๆฝากไว้ก่อนหน้านี้ ....
'รักนะครับอาโอบะซัง.. ต่อให้ผมต้องจากไปอีก ไม่ว่ายังไงผมก็จะหาทางกลับมาหาโอบะซังอย่างแน่นอนครับ'
..........................
END
Talk with writter
ขอบคุณที่อ่านจบมาถึงตรงนี้ค่า
ถ้ามีข้อผิดพลาด ข้อติชมคอมเม้นท์ไว้ได้เลยนะคะ
ทุกคอมเม้นของนักอ่านคือกำลังใจของนักเขียนนะคะ :))
Guest
