วังวนอสูร
29
ตอน
14.8K
เข้าชม
83
ถูกใจ
16
ความคิดเห็น
106
เพิ่มลงคลัง

วังวนอสูร (เอกราช) ตอนที่ 1/1

 

เคยไหมที่แอบมองใคร แล้วหัวใจเต้นแรง

เคยไหมที่แอบรักใคร โดยที่เราเองก็รู้ว่ามันไม่สมควร

และผิดไหมที่หัวใจดวงน้อยๆจะดื้อทำตามมัน(ความรัก)

แต่ในคำตอบสุดท้ายของหัวใจแล้ว ทำไมต้องเอาแต่เงียบไม่กล้าแสดงออก หรือเพราะเรามันจน หรือเพราะเราคือเด็กในบ้านของเขา

“ก๊อก ก๊อก ก๊อก” เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้อนันญาต้องวางมือจากคอมพิวเตอร์ที่กำลังนั่งเขียนบทความอยู่

“นัน นัน” เสียงเรียกจากข้างนอก ทำให้คนที่อยู่ในห้องต้องรีบเดินไปเปิดประตู

“จ๋า ป้าว่าไง” อนันญาถามผู้ที่มีศักดิ์เป็นป้าทันทีที่เปิดห้อง

“เร็วเข้าเถอะ ไปดูคุณเอกให้หน่อย อาละวาดปาข้าวของเต็มห้องเลย ไม่รู้มีใครไปทำอะไรให้ไม่พอใจ” มาลี...แม่บ้านวัยกลางคนพูดสีหน้าตื่นๆ

“จ๊ะ นันจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ” อนันญารีบเดินออกจากห้องไปตามทางเดิน จากนั้นก็เปิดประตูบานใหญ่ที่กั้นระหว่างชนชั้นของเธอและเขาเอาไว้

อนันญาเดินไปตามทางเดินที่คุ้นเคย พร้อมกับมองกลับมามองคนเป็นป้า มาลีได้แต่ทำมือเป็นสัญญาณบอกให้เธอเดินต่อไป ซึ่งทุกคนต่างรู้ดีว่าเอกราชเป็นคนอารมณ์ร้อน ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ สายตาของมาลีมองตามแผ่นหลังของหลานสาวตัวเอง ทั้งยังนึกสงสัยทำไมเมื่อให้อนันญาเข้าไปเกลี่ยกล่อม เอกราชต้องเย็นลงทุกทีแต่มาลีก็ได้เก็บความสงสัยนี้เอาไว้ไม่กล้าเอ่ยออกไป ด้วยความกลัวที่หลานของตนจะมีเรื่องบาดหมางกับเจ้านายหนุ่ม

---------------------------------------------0---------------------------------------------------

อนันญาเดินตามบันไดขึ้นมาที่ชั้นสองจนถึงหน้าห้องของเอกราช อนันญาเห็นประตูห้องนอนของเอกราชอ้าแงมเอาไว้อยู่ อนันญาจึงผลักประตูเข้าไปในห้องนอนของเจ้านาย แล้วเห็นเขานั่งอยู่ปลายเตียง สองมือกุมขมับ

“คุณเอกคะ ” อนันญาเดินเข้าไปหาเอกราช เอกราชเงยหน้าขึ้นมามองสาวใช้ที่หน้าตาจิ้มลิ้มตรงหน้า พร้อมกับพูดว่า “ทำไม ” เอกราชได้แต่พูดอย่างนั้น มองหน้าอนันญาด้วยขอบตาที่ร้อนผ่าว

“ทำไม ทำไมยุเขาทำกับชั้นอย่างนี้” เขาพูดพร้อมกับเอามือมาลูบที่ใบหน้าตัวเอง อนันญามองเอกราชด้วยแววตาที่สงสาร เธอสงสารที่เอกราชเจอแต่เรื่องที่ร้ายๆตอนที่พ่อแม่ของเขาเสียเนื่องจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ แถมแฟนสาวที่คบกันมานานจากที่เรียนด้วยกันมาบอกเลิก หลังจากที่กิจการที่บ้านของเขากำลังมีปัญหา หนี้สินท่วมหัว เขาเป็นลูกชายคนเดียวที่ต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น ซึ่ง ณ ตอนนั้นเอกราชต้องการกำลังใจมากที่สุด

“ยุเขาจะกลับมาทำไม ในเมื่อเขาเป็นคนไปเอง แล้วทำไมเขาต้องทำเหมือนชั้นผิด ชั้นเจ็บและโง่เองที่ลืมยุเขาไม่ได้” เอกราชพูดออกมาเรื่อยๆ พร้อมกับเอามือหนาขึ้นมาลูบแขนของร่างบอบบางข้างหน้า ก่อนที่จะเอามืออีกข้างหนึ่งโอบกอดเข้ามานั่งเกยบนตักเขา

“คงมีแต่เธอเท่านั้นล่ะนัน ที่อยู่ข้างๆชั้น” เอกราชพูดเสียงแหบพล่าต่างจากตอนแรกที่เขาพูดเสียงดัง พร้อมทั้งมือหนาที่สอดเข้าไปใต้เสื้อยืดตัวบางของอนันญากอบกุมปทุมถันที่เต่งตึงเต็มมือ ใบหน้าคมซุกเข้ากับซอกคอสูดดมกลิ่นหอมสบู่อ่อนๆที่ติดตัวหญิงสาว

“รักกับชั้นนะนัน คืนนี้ทั้งคืนเลย”

มาแล้วๆๆๆลงเรื่องนี้นะคะ เพื่อเป็นการสัมมนาคุณเอ้ย เพื่อเป็นการต้อนรับการเปิดกลุ่มและนามปากกาใหม่ เรื่องนี้ไรท์จะอัพจนจบและไม่ตัดฉากเลิฟซีนออกเลยนะคะ

ช่วยเม้นกันเยอะๆนะคะ เพื่อเป็นกำลังใจให้เขียนต่อจ้า

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว