เมียขวัญ

“มิ้มดูมีความสุขกับที่นี่มากกว่าแต่ก่อน...ผมดีใจนะ”

“แม่สอนมิ้มเสมอค่ะ ว่าบางอย่างที่เลี่ยงไม่ได้เราก็ต้องพยายามปรับตัวที่จะอยู่กับมัน แล้วทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด” แววตาอ่อนหวานทว่ามั่นคงของเธอก็บอกเขาเช่นนั้น แต่ชายหนุ่มฟังแล้วชักยิ้มไม่ออก

“ที่มิ้มน่ารักกับผม เอาใจ ตามใจผมทุกคืนเพราะคิดแบบนี้หรอกหรือ”

“ใช่ค่ะ" คนตัวเล็กพยักหน้าน้อยๆ  "คุณรุกข์ใจดีกับมิ้ม ยอมให้มิ้มคุยกับพี่อิศ ยอมให้พี่ตุลพี่ไตรเอาเค้กไปให้พี่อิศ หน้าที่ของมิ้มคือตอบแทนให้คุณรุกข์พอใจที่สุดไม่ใช่หรือคะ”

“บางทีผมก็อยากให้มิ้มมีความสุขจริงๆ เวลาอยู่บนเตียงกับผม มากกว่าแกล้งทำเพราะอยากให้ผมพอใจ”

“แต่มิ้มไม่ได้แกล้ง...” คุณครูแก้มใสเผลอแย้งขึ้นทันควัน ครั้นพอมองสบตาเขาถึงได้รู้ตัวว่าสายเกินจะม้วนตัวกลับเสียแล้ว