“นายหน้าคุ้นๆนะ ใช่นักร้องกางเกงหลุดตูดคนนั้นหรือเปล่า ?”
“ บ้า ! ไม่ใช่ แค่หน้าคล้ายกันเฉยๆ ”
“เหรอ ? แล้วทำไมมือนายถึง …. ”
“ เปื้อนเลือดเหรอ ? ฉันเพิ่งทำงานเสร็จแหนะ ”
“ งะ งาน ?”
“ อื้อ งาน งานแบบนี้ไง “
“อึกกก กะ กรี๊ดดดดดดดดดดด”
ข่าวฆาตกรรม ช่วงนี้เยอะผิดปกติเกินไปแล้ว... หลายคนเตือนฉันว่า เด็กสาวเรียบร้อยอย่างฉัน
ห้ามออกไปเพ่นพล่านข้างนอกในเวลานี้เด็ดขาด เพราะชีวิตผู้คนในนิวยอร์กตอนนี้
ร่วงหล่นยังกับฤดูใบไม้ร่วงแหนะ
ขนาดนักร้องดัง คนมีอิทธิพล ยังตายกันเกลี้ยงอ่ะ
แล้วนับประสาอะไรกับเด็กสาวใสซื่ออย่างฉันล่ะ ว่ามั้ย ?
แต่ใครจะไปคิด ว่าฉันชอบอะไรที่ท้าทาย
ฉะนั้นฉันจึงอยู่เฉยไม่ได้
ในเมื่อคืนก่อน ฉันเห็นใบหน้าของฆาตกรเต็มๆตาแล้ว
เรื่องที่น่าตกใจกว่าข่าวคนตาย ก็เธอนี่แหละรู้ตัวป่ะ
ทำไมเธอถึงเป็นผู้หญิงสอดรู้ได้ขนาดนี้ว่ะ
คนดัง ตายกันเกลื่อนแท้ๆ
แต่ทำไมไอ้นักร้องนั้น ยังหลีหญิงหัวโด่ได้อยู่อ่ะ
ทั้งที่ Killer เริ่มฆ่าผู้ชายแล้วแท้ๆไม่ใช่เหรอ ?
หรือว่า……..
"ก็เขาอย่างไงล่ะ ......"
“เธอ ไม่กลัวฉันอ่อ ?”
“ไม่เลยสักนิด นายไล่ฆ่าคนอื่นทำไมหนักหนา ที่ฉันจุ้นจ้านเนี่ย
เพราะแค่อยากรู้เหตุผลของนาย บอกมาเดี๋ยวนี้เลย “
“ ฉันก็แค่......มีความสุขอ่ะ”
"ห่ะ !! นายก็หาความสุขจากอย่างอื่นสิ บนโลกนี้มีตั้งเยอะเยะอ่ะ "
"เช่น ?"
" ตะ ตัวฉันไงเล่า !!!!"
" อู้วววววว - -"
" ถ้าคืนนี้...นายว่านอนสอนง่าย
ฉันจะกันนายออกจาก ตำรวจ เอง โอเค๊ "
"และถ้าคืนนี้ ...เธอยอมฉันดีๆ เธอก็อาจไม่ถูกฉัน ฆ่าตาย"
: Talk with Reader :
นิยายเรื่องนี้ฝากด้วยนะครับ เป็นแนวโรแมนติกคอมมาดี้
เน้นฆาตกรรมเบาๆ พระเอกแซ่บนางเอกบ้า(สะดีดสะดิ้ง)ระห่ำ
หักมุมสลับอารมณ์บร้าๆ แต่คิดเองว่าฟินแน่นอน
ปล.นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากไรต์เตอร์ทั้งหมด เป็นเหตุการณ์สมมุติ
ไม่เกี่ยวกับบุคคลในอิมเมจรูปภาพแต่อย่างใดนะครับ
Guest
