หวานใจนายขี้เก๊ก Beautiful girl. (ส่วนลด30%)

หวานใจนายขี้เก๊กBeautiful girl.

เมื่อเขา.....ชายผู้สมบูรณ์แบบ ฉลาด รอบครอบ รอบรู้

ส่วนเธอ.....เด็กซนๆ ขี้แกล้ง เป็นที่รักของทุกคน ยกเว้น!!เขา

ความรักของเขาและเธอจะเป็นไปได้หรือไม่?

นายคีร์ฏกร ธิธาดา(คีร์)

อายุ:27ปี

ส่วนสูง:188ซม.

อาชีพ:เจ้าของบริษัทเกมส์ออนไลน์

นิสัย:เจ้าแผนการ ฉลาด รอบครอบ

นางสาวปรางฉาย  เนตรนารา(ไบร์ท)

อายุ:24ปี

ส่วนสูง:162ซม.

อาชีพ:โปรแกรมเมอร์

นิสัย:ซนๆ ขี้แกล้ง เป็นที่รักของทุกคน

บทนำ

"แม่ว่าไงนะครับ"ผมโผล่งออกมาเสียงดัง

"จะตกใจทำไมคีร์ น้องเรียนจบแล้วแม่อยากให้น้องมาช่วยงานเรานิ"ฉันบอกลูกชายรอบที่สามสิบล้าน

"แม่ก็รู้ว่ายัยนั้น...."ผมไม่อยากเจอยัยนั้นที่สุดในโลกเลย

"เรียกน้องดีๆลูก"ฉันเอ็ดลูกชาย

"น้องไบร์ท ชอบแกล้มผมอ่ะแม่ ผมไม่เอาด้วยหรอก เรียนจบอะไรมาก็ไปสมัครงานตามสายดิ ผมไม่เอา"ผมปฏิเสธตัวโก่ง

"น้องจบวิศวะคอมฯมา เหมือนลูกไง"ฉันบอกลูก

"สมองแบบนั้นเรียนได้ด้วยหรอ?"ผมเอ่ยเบาๆ

"ว่าไงนะ?"ฉันได้ยินไม่ชัด

"เปล่าครับแม่"ผมเดินออกมา ตั้งใจจะไปทำงาน

"ไงคีร์"เสียงแสบแก้วหูดังขึ้น ผมแทบอยากวิ่งกลับเข้าไปในบ้าน

"เรียกฉันว่าพี่ด้วย ฉันแก่กว่าเธอเยอะ"ผมเอ่ยเรียบๆ

"ไม่อ่ะ ไม่ค่อยน่านับถือ วันนี้ไปทำงานด้วยนะ"ฉันบอกเขาแล้วกระโดดขึ้นรถทันที

"เอ่อ"ผมขึ้นรถ ผมเบื่อเธอจะตายแล้ว

"ขับรถดีๆหน่อยดิ จะรีบไปไหนนิ เห็นมั้ยว่ามีไฟแดงข้างหน้า"ฉันบ่นที่เขาขับรถไม่ได้เรื่องเลย

"พูดมาก นั่งนิ่งๆไปเลย"ผมหันไปดุ

"คิดว่ากลัวหรอ?"ฉันยิ้มท้าทาย

"เอ่อ"ผมครางตอบ

"พูดดีๆหน่อย มีแต่เอ่อกับเอ่อ ไบร์ทพูดดีด้วยแล้วนะ"ฉันไม่ชอบเลยที่เขาพูดเหมือนไม่อยากคุยกับฉัน

"นี่ดีแล้ว?"ผมหันไปแขวะ

"ถ้าให้ดีกว่านี้คงไม่ได้แล้วหละ กับนายนี้ดีแล้ว"ฉันตอบ เขาไม่ค่อยชอบขี้หน้าฉัน ฉันเองก็รู้แต่ฉันก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องชอบดุฉันด้วย

"อือ"ผมครางตอบ

"นาย เเวะตรงนี้ก่อน"ฉันบอกเขา

"ทำไม?"ผมหันไปถาม

"เอ่อ เเวะเถอะ เร็วๆ"ฉันรีบเร่ง

"เอ่อๆ"ผมเเวะข้างทางให้เธอ อยู่ๆเธอก็ลงไปจากรถเฉยเลย ไม่รู้ลงไปทำไม ผมหันกลับมาก็เห็นเธอเดินไปซื้อพวกมาลัยกับเด็กที่ขายอยู่ข้างทางซะหมด

"หอบอะไรมาเยอะเเยะ"ผมถามทันทีเมื่อเธอขึ้นรถมา

"ว่างไง"ฉันหันไปตอบกวนๆ

"เอาจริง"ผมทำหน้าจริงจัง

"ไบร์ทเห็นเด็กขายพวกมาลัยอยู่แล้วไม่มีใครซื้อก็เลยซื้อช่วยน้องเขา แค่นี้เอง"ฉันยกพวกมาลัยให้เขาดู

"เป็นคนดีด้วยหรอ?"ผมถามเธอ

"มากกว่านายอีก"ฉันตอบทันที

"เอ่อ ไปทำงานได้ยัง?"ผมหันไปมองหาต่อ

"ใครขัดขาไม่ไปให้ไม่ทราบ"ฉันถามต่อ แล้วก้มลงดมพวกมาลัยที่ซื้อมา

"เดี่ยวก็โยนลงจากรถหรอก"ผมหันไปยิ้มกวนๆ

"กลัวก็บ้าแล้วคีร์"ฉันยิ้มกวนๆให้เขา

1 คอมเม้นต์ = 1ล้านกำลังใจ

นิยายเรื่องนี้แต่งตามจินตนาการของไรต์เองล้วนๆ หากมีคำผิด ไรต์ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยเลยนะคะ

ปล.บุคคลในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตัวละครแต่อย่างใด เป็นเพียงอิมเมจที่ไรต์สร้างขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีเจตนาจะพาดพิงถึงบุคคลในภาพแต่อย่างใด

ลงนิยาตอนที่1:2017-03-30