Death Warrior Light นักรบแสงมรณะ

บทนำ เรื่องเล่าย่อๆในอดีต
   "มาจบเรื่องกันซะที"เสียงของชายหนุ่มผมสีเงินที่ยืนอยู่บนผิวน้ำดาบคู่สีขาวดำยาวเรียวปักอยู่บนผิวน้ำข้างๆชายนั้นที่ พูดกับราชาปีศาจซึ่งมีเงาเพลิงม่วงทมิฬลุกล้อมตัว ที่อยู่ต่อหน้าบนชายฝั่ง รอบๆชายฝั่งมีซากศพของเหล่าอสูร ปีศาจนับพันตน เลือดนองเต็นพื้นดินส่งกลิ่มคาวแต่ไม่ปรากฏว่ามันจะหยดลงพื้นน้ำ แสงอาทิตย์สีดำปรากฏขึ้นหลังเมฆที่ล่องลอยไป
   "เจ้ามนุษย์ ไม่มีวันที่เจ้าชนะข้าได้...นักรบเงา42ศาสตรา"ปีศาจจอมมารที่มีไฟสีม่วงทมิฬ กล่าวด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยวิญญาณอันน่าเกรงขามและน่ากลัว
   "ก็ลองดู"ดาบคู่ข้างๆชายหนุ่มหายไปปรากฏเป็นขวานยักษ์สีน้ำเงินครามในกำมือ ส่องแสงสีฟ้ารอบๆตัว สะท้อนกับพื้นผิวน้ำ มีคลื่นพลังสีไฟสีฟ้าลุกท่วมตัว เมฆดำที่ปกคลุมอยู่ทั่วทุกแห่ง ทุกอย่างเงียบสงบ ใบไม้ถูกกระแสลมที่เบาบางพัดจนสั่นไหว  บรึ้ม!... มีลูกไฟดาวตกสีเขียวตกลงมาจากท้องฟ้าเป็นจำนวนมาก เปรี้ยง!... สายฟ้าได้ผ่าลงมาตรงกึ่งกลางของทั้งคู่ ลูกไฟบางส่วนถูกผ่าลงจนแตกกระจาย  ไฟสีม่วงทมิฬที่ลุกร่างกายของราชาจอมมาร ได้พุ่งมาหาชายหนุ่มอย่างรวดเร็วกว่าสายฟ้า ชายหนุ่มกระโดดตัวไปอีกด้านของพื้นน้ำ ชั่วพริบตาภูเขาลูกใหญ่ที่อยู่ไม่ไกลค่อยๆสลายไปดั่งขี้เถ้าถูกลมพัด
   "เอานี้ไปซะ"ชายหนุ่มเหวี่ยงขวานไป คลื่นของขวานได้ตัดผิวน้ำไป ยังไม่ทันที่คลื่นนั้นจะถึงฝั่ง จอมมารก็หายไปมาอยู่ตรงหน้าเขา ชายหนุ่มเหวี่ยงดาบอีกครั้งไปตัดร่างของจอมมาร แล้วคลื่นขวานก็ตัดพื้นน้ำอีกครั้ง แต่..ร่างที่ตัดนั้นกลายเป็นดั่งเงาแต่ก็กลับมาในกายหยาบพร้อมกับพุ่งหมัด ขวา
ใส่ชายหนุ่ม ซึ่งใช้ขวานนั้นกันไว้ แต่ก็ถูกอัดทะลุหินของอีกด้านเข้าไปในป่า เขาตีลังกาทรงตัวแล้วมายืนบนพื้น มือที่ถือขวานหายไปเปลี่ยนเป็นกรงจักรที่อยู่ในมือ เงาของจอมมารปรากฏอยู่ตรงหน้า ไฟสีม่วงลุกโชน เผาเศษกิ่งไม้รอบๆกลายเป็นขี้เถ้า ฮึบ.. ชายหนุ่มขว้างกรงจักรออกไปด้วยความเร็วเสียง มันตัดทุกอย่างตรงไปทางจอมมาร แต่ก็ตัดผ่านร่างนั้นไอีกครั้งพร้อมกับเอนตัวกับมาหาชายหนุ่มด้วยความเร็ว เขาหมุนตัวไปหยิบมันแล้วชักปืนสีเงินออกมาและเหวี่ยงกรงจักรออกไปอีกครั้ง พร้อมกับยิงแสงสีฟ้าใส่กรงจักรผ่านตัวจอมมารแต่ก็เหมือนเดิน เขาเอนตัวไปหยิบมัน กรงจักรหายไปกลายเป็นหอกยักษ์สีทอง กับง้าวยักษ์สีเงิน
   "อย่างนั้นเองรึ ที่เจ้ายิงใส่กรงจักรนั้น ปืนนั่นน่ะมีไว้ใช้คู่กันหยุดความเร็วฝ่ายตรงข้าม โดยเฉพาะที่หลบด้วยเงาสินะ ยิ่งสิ่งที่ยิงเร็วเท่าไหร่ก็จะหยุดความเร็วสิ่งที่ไปกระทบสินะ แต่มันก็หยุดข้าไม่ได้หรอก"ไฟสีม่วงทมิฬที่ลุกโชนหายไป ปรากฏเห็นรูปร่างราชาจอมมมาร สูงราว6เมตร ร่างกำยำ ทั่วร่างกายสีม่วง สวมผ้าคลุมสีเทา ผมยาวถึงเข่า ใบหน้าถูกปิดด้วยหน้ากากสีม่วงตัดดำ ดวงตาสีแดงส่องประกาย
   "ข้าไม่ได้บอกว่าจะหยุดเจ้า แต่สิ่งที่จะหยุดเจ้าน่ะคือสิ่งนี้"สิ้นคำพูดของชายหนุ่ม ร่างของจอมมารแยกออกเป็น8ร่าง ล้อมรอบตัวเขา
   "เลิกพูดจาสามหาวซะที ข้าเบื่อที่จะเห็นหน้าของเจ้า"ไอหมอกหนาๆปกคลุมรอบๆป่า จนแทบมองไม่เห็น แต่แล้วก็มีลมแรงพัดปลิว จอมมารทั้ง8มองไปรอบๆ  ภูเขายักษ์หินล้อมรอบ เมื่อมองขึ้นไป ก็เห็นแต่ความมืด ร่างของชายหนุ่มปรากฏออกมา แล้วยิ้มที่มุมปาก
   "ไม่เบาเลยนี่เจ้ามนุษย์ ที่ใช้ บาเลเซ่ได้ แต่ก็หยุดข้าไม่ได้หรอก"จอมมารทั้ง8 หัวเราะเสียงดัง มีกะโหลกวิญญาณออกมาจำนวนมาก พุ่งมาหาชายหนุ่ม
   "นี่พวกเจ้า ไม่แปลกใจบ้างรึไง ว่าที่นี่มันที่ไหน"ดวงวิญญาณทั้งหมดผ่านร่างชายผู้นั้น แล้ววนไปซ้ำๆ ทันใดนั้นพื้นดินก็ทรุดตัวลง เหล่าจอมมารล่องลอยบนอากาศรวมทั้งชายหนุ่มนั้น หยดแสงสีครามหยดลงมาอย่างไร้ร่องรอย ผ่านร่างของจอมมาร ที่เริ่มรู้สึกตัว
   "หรือที่นี่คือ หุบเขาแห่งการลืมเลือน แต่เจ้าไม่ได้มีสารานุกรมสยบโยกันฑ์"จอมมารยังไม่เชื่อฟัง
   "หรือเจ้าหมายถึงเล่มนี้"ชายหนุ่มสมุดเล่มหนา เก่าๆออกมาจากห้วงมิติ
   "ถึงเจ้าจะผนึกข้าได้ แต่ก็ไม่สามารถหยุดการเวลาได้ อีกร้อยปี พันปีข้าก็กลับมาได้ เจ้าก็คงไม่อยู่ถึงตอนนั้น คำสาปแช่งของข้าก็จะสำเร็จ"จอมมารมิได้แสดงอาการหวาดกลัวขึ้นมา แต่กลับหัวเราะออกมา
   "คำสาปหรือ?"ชายหนุ่มสงสัยพลางเกาหัว
   "คำสาปที่ว่า คือคำสาปเมโตรหรือคำสาปแช่งสถานที่มี38แห่ง มันจะสำริดผลเมื่อถูกผนึก ไม่ว่าข้าจะออกมาหรือไม่ออกเจ้าก็หยุดคำสาปนั่นไม่ได้ แต่ถ้าข้ากลับไป วิญญาณปีศาจของข้าจะกลับมาพร้อมกับกองทัพของข้า น้องชายข้าเอ็กโซดิแอคที่เจ้าผนึกก็จะออกมา สหายของข้าอินคิวบัส"
   "นี่เจ้าไม่ได้ใช้พลังที่แท้จริง แต่ยอมให้ข้าพามาที่นี่หรอกรึ"ชายหนุ่มรู้สึกว่าตนเองทำผิดพลาดแต่ก็เหลือทางเดียวคือผนึกไว้
   "และชื่อของข้า อาเบลดรา หากมีใครพูดถึงเขาจะกลายเป็นสิ่งที่ไม่เคยเป็น"จอมมารหัวเราะอีกครั้ง
   "นักรบเทพ8สี"ชายหนุ่มเอ่ย
   "อะไรนะ"จอมมารทั้ง8ไม่เข้าใจ
   "ตอนที่เจ้าออกจากผนึกนักรบเทพ8สี จะเป็นผู้หยุดยั้งเจ้าเอง"ชายหนุ่มเดินหันหลังให้กับจอมมาร ประตูมิติปรากฏขึ้น
   "ข้าไม่เคยจะได้ยินนักรบพันธุ์นั้น"จอมมารถาม
   "ใช่ พวกเจ้าไม่เคยได้ยิน เพราะนักรบเทพ8สี ข้าจะก่อตั้งขึ้นหลังจากพื้นฟูโลกนี้ โดยข้าจะส่งอาวุธทั้งหมดกระจายออกไปแต่จะส่งอาวุธได้ไม่เท่ากัน ให้กับผู้มีคุณสมบัติ8คน"เขาหยิบสารานุกรมขึ้นมา หน้าปกมีตัวอักษรเทพเขียนไว้
    "แล้วข้าจะกลับมา Devil k ผู้พื้นคืนทุกอย่าง....แล้วทำลายทุกสิ่ง"จอมมารกล่าวครั้งสุดท้ายอย่างไม่ขัดขืน
    "เบคิวเรีย"ชายหนุ่มท่องมนต์ออกมาตามตัวอักษรหน้าปกที่มีความหมายว่า'ปิด ผนึก' แล้วเขาก็เดินออกไป หลังจากนั้นประตูก็สลายไปต่อหน้าจอมมาร ซึ่งเป็นภาพสุดท้ายที่เห็นนักรบผู้เฝ้าดาบราชาฝั่งขวา ภูเขาถูกถล่มลงมาปิดล้อมจอมมาร ที่นั่งนิ่งรวมร่างทั่ง8กลายป็นหนึ่ง
   "แล้วข้าจะกลับมาสหาย"จอมมารหัวเราะครั้งสุดท้ายก่อนจะถูกหินรอบๆกระทบกันกลายเป็นผลึกสีเงิน