รักนะน้องปากหวาน Strong girl. (ส่วนลด30%)

รักนะน้องปากหวาน Strong girl.

เมื่อเขา...รุ่นพี่จอมเจ้าชู้ ที่เห็นรุ่นน้องวันแรกก็น้ำลายหก

เเละเธอ.....หญิงสาวที่มีหัวใจเหมือนน้ำเเข็ง ซื่อบื่อ สวย ตรงกับสาวสวยในฝันของเขา

เขาจะตามติดเธอขนาดไหนเธอจะรู้มั้ยว่าเขาแอบชอบ?

นายไวทยา  ศิรินกัล(ไวท์)

อายุ:23ปี

ส่วนสูง:184ซม.

อาชีพ:นักศึกษาคณะบริหารและเจ้าของผับV&F

นิสัย:อารมณ์ดี พูดเก่ง ยิ้มเก่ง เจ้าชู้นิดๆ

นางสาวณีรดา นฤกิจ(ณีร์)

อายุ:20ปี

ส่วนสูง:162ซม.

อาชีพ:นักศึกษาบัญชี

นิสัย:เรียบร้อย ตรงต่อเวลา ขี้อาย ใจเย็น

บทนำ

"สวัสดีค่ะ ชื่อณีร์จากคณะบัญชีค่ะ"ฉันยืนขึ้นแนะนำตัวเอง ตอนรับน้อง

"รู้ใจมั้ยคะว่ามาสาย ต้องถูกลงโทษ"เสียงรุ่นพี่ที่ชอบทำหน้าโหดถามเสียงเย็นๆ

"ค่ะ"ฉันตอบเบาๆ

"พี่ให้เวลา10นาที ไปหารุ่นพี่จากที่ไหนก็ได้ให้มาช่วย"เสียงรุ่นพี่สั่ง

"....."ฉันยังทำหน้างง

"ไปเร็วครับ10นาทีเท่านั้น"เขายังคงทำหน้าดุต่อไป ฉันที่ยังงงๆอยู่ รีบออกวิ่งไปหาใครก็ได้ แต่มันใช่เรื่องง่ายที่ไหน ฉันวิ่งมาชนกับใครก็ไม่รู้ที่เดินผ่านทางมา จนฉันล้มลง

"ขอโทษค่ะ ขอโทษ"ฉันรีบกล่าวคำขอโทษ

"ไม่เป็นไรครับ เป็นไรมั้ยครับ?"เสียงนุ่มๆที่ถามอย่างอ่อนโยน พร้อมมือที่ส่งมาพยุงฉันให้ลุกขึ้น

"พี่เป็นรุ่นพี่มั้ยคะ?"ฉันตัดสินใจถาม

"ครับ บริหารปี4ครับ"ผมบอกเธอ

"พี่ช่วยมากับหนูหน่อยได้มั้ยคะ? หนูโดนทำโทษ รุ่นพี่บอกว่ามีเวลา10นาทีให้หาคนมาช่วย"ฉันเล่ายาวเหยียด

"ได้ครับ ได้"แม่เจ้า นอกจากสวยแล้วยังนิสัยดีอีก ไม่ไปกับแม่สาวน้อยก็บ้าแล้ว

"ทางนี้เลยค่ะ"ฉันรีบวิ่งกลับไปทางเดิม มีเสียงของทุกคนที่นับถอยหลัง แต่โชคดีที่ฉันมาทันเวลาแบบพอดิบพอดีเลย

"มาแล้วค่ะ"ฉันบอกรุ่นพี่

"ชื่ออะไรครับ?"เสียงรุ่นพี่ถามรุ่นพี่อีกคนที่ฉันพามา

"ไวทยา ศิรินกัล ปี4คณะบริหารครับ"ผมตอบเสียงดังฟังชัด ชอบการรับน้องก็ตรงที่เห็นรุ่นน้องสวยๆนี้แหละ

"น้องณีรดาครับ พี่เขามาช่วยแล้ว ต้องทำยังไงครับ"เสียงรุ่นพี่ที่ถามฉัน

"คะ??"ฉันยังไม่เข้าใจ

"ไปช่วยงานพี่เขาเป็นเวลา3เดือนครับ ตอนเที่ยงต้องไปซื้ออาหารให้พี่เขาทาน ถ้าพี่เขามีเรื่องให้ช่วยก็ต้องช่วย เข้าใจมั้ยครับ?"รุ่นพี่ใจดำที่สั่งฉัน

"3เดือนเลยหรอคะ?"ฉันถามอีกรอบ

"ครับ เกินได้แต่ห้ามขาดนะครับ เข้าใจมั้ย?"เสียงรุ่นพี่ที่สั่งฉันต่อ

"เข้าใจค่ะ"ฉันรับคำเรียบๆ

"ส่วนพี่ไวท์ ก็ดูแลน้องเราด้วยนะครับ"รุ่นพี่ที่ก่อนหน้านี้ทำหน้าดุ กลับหันไปยิ้มและสุภาพกับรุ่นพี่ที่ฉันพามา

"ได้สิ พี่จะดูเเลเอง"ผมรับคำอย่างมีความสุข ต้องขอบคุณเจ้าเพื่อนยากที่มองสายตาของผมออก

1 คอมเม้นต์ = 1ล้านกำลังใจ

นิยายเรื่องนี้แต่งตามจินตนาการของไรต์เองล้วนๆ หากมีคำผิด ไรต์ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยเลยนะคะ

ปล.บุคคลในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตัวละครแต่อย่างใด เป็นเพียงอิมเมจที่ไรต์สร้างขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีเจตนาจะพาดพิงถึงบุคคลในภาพแต่อย่างใด

ลงนิยาตอนที่1:2017-03-20